Ramphastos sulfuratus

especie de páxaru

Ramphastos sulfuratus ye una especie d'ave de la familia Ramphastidae. Esta especie puebla les selves ente'l sur mexicanu y Colombia. Ye l'ave nacional de Belize.[2]

Ramphastos sulfuratus
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Piciformes
Familia: Ramphastidae
Xéneru: Ramphastos
Especie: R. sulfuratus
Lesson, 1830
Distribución
Distribución de la especie
Distribución de la especie
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Descripción

editar
 
Tucán piquiverde

Ye una ave de plumaxe negru oldeáu col mariellu intenso del pescuezu y parte del pechu; tien un gran picu de 16 cm de llargu.

El so nome deber a que tien un flamante picu colos colores del arcu iris. Son de cuerpu negru; nel machu'l picu presentar de mayor tamañu y el so pescuezu y pechu son de color mariellu brillante. Aliméntase de frutes, invertebraos y reptiles pequeños. Miden ente 18 y 63cm de llargu, el so cuerpu y el so pescuezu son curtios, la so cola dependiendo de la especie, mide casi la metá hasta casi la totalidá del so cuerpu.

Distribución y ecoloxía

editar

El tucán pico iris ta distribuyíu dende'l sur de Méxicu[3] hasta Venezuela y Colombia. Habiten nes copes de los árboles de montes tropicales, subtropicales y selves lluvioses de tierres baxes, pero n'ocasiones alcuéntrase-yos n'altores hasta de 1,900 msnm. Establecen los sos niales nos furacos de los árboles, onde pueden habitar otros individuos de la mesma especie. Esto puede provocar hacinamiento nos niales, polo qu'afaen les sos coles y picos sol cuerpu mientres duermen pa disponer de más espaciu. Amás de la falta d'espaciu, ye común que'l fondu de los furacos tea cubiertu de restos de les frutes con que s'alimenten.

El cantar d'un Tucán piquiverde

Como la mayoría de los tucanes, los tucanes pico iris son aves bien sociables.[4]

Muévense al traviés del monte en pequeños grupos o parvaes de seis a dolce individuos, pero por ser un volador deficiente, movilícense mayormente saltando polos árboles. Tienen una estructura familiar dientro del so grupu. Comúnmente puédese-yos reparar xugando ente ellos colos sos picos o llanzándose pequeñes frutes. Raramente reparar en solitariu. Por tener l'habilidá d'establecese en hábitats con delles alteraciones pola actividá humana, esta especie bien distribuyida ta incluyida nel llistáu d'Especies n'Esmolición Menor d'UICN.

Alimentación

editar

L'alimentación del tucán pico iris na so mayoría componer d'un ampliu surtíu d'especies de frutes como Cymbopetalum mayanum,[5] (Annonaceae) y Bursera simaruba, pero tamién puede incluyir güevos d'aves pequeñes, inseutos, y pequeños reptiles y anfibios.[6] El so picu, col que ye sorprendentemente arteru, déxa-yos consumir una gran variedá de frutos que d'otra manera taríen fora del so algame. Cuando s'alimenten de frutes, los tucanes pico iris utilicen el so picu pa tomar y sostener la fruta y depués, inclinando la so cabeza escontra tras, tragar entera.

Reproducción

editar

La fema de tucán pico iris usualmente oviposita de dos a cuatro (raramente unu) güevos blancos. El machu y la fema comparten el cuidu de los güevos, tomando veces pa guaralos. Los güevos eclosionen n'aprosimao 15-20 díes. Darréu, tantu la fema como'l machu tomen veces p'alimentar a los pitucos. Al nacer, les críes nun tienen plumes y caltienen los güeyos zarraos per alredor de tres selmanes. Permanecen nel nial ente ocho a nueve selmanes mientres los sos picos desenvuélvense totalmente y prepárense pa volar.

Galería

editar

Referencies

editar
  1. BirdLife International (2004). Ramphastos sulfuratus. 2006 Llista Roxa d'Especies Amenazaes IUCN. IUCN 2006. Consultáu'l 11 May 2006.
  2. Government of Belize. «The National Symbols» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de xunetu de 2012. Consultáu'l 15 de setiembre de 2012.
  3. «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04.
  4. [1]
  5. «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-09-24.
  6. «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-11-21.

Enllaces esternos

editar