Diodoro (nombre)
nombre masculino
Diodoro es un nombre propio masculino de origen griego en su variante en español. Proviene del griego Διόδωρος (Diódôros), que significa «don de Zeus», de Διός (Dios), genitivo de Zeus, y δώρον (dôron), «don, regalo».
Diodoro | ||
---|---|---|
Origen | Griego | |
Género | Masculino | |
Santoral | 1 de diciembre | |
Significado | don de Zeus | |
Zona de uso común | Occidente | |
Artículos en Wikipedia | Todas las páginas que comienzan por «Diodoro». | |
Santoral
editarVariantes
editar- Femenino: Diodora.
Variantes en otras lenguas | |
---|---|
Español | Diodoro |
Alemán | Diodor |
Armenio | Դիոդորոս (Diodoros) |
Búlgaro | Диодор (Diodor) |
Catalán | Diodor |
Checo | Diodor |
Danés | Diodor |
Esperanto | Diodoro |
Euskera | Dudor |
Francés | Diodore |
Georgiano | დიოდორუს (Diodorus) |
Griego | Διόδωρος (Diódôros) |
Holandés | Diodorus |
Inglés | Diodorus |
Italiano | Diodoro |
Latín | Diodorus |
Lituano | Diodoras |
Noruego | Diodorus |
Polaco | Diodor |
Portugués | Diodoro |
Ruso | Диодор (Diodor) |
Sardo | Diadòru |
Serbio | Диодор (Diodor) |
Siciliano | Diudoru |
Sueco | Diodorus |
Ucraniano | Діодор (Diodor) |
Véase también
editarBibliografía
editar- Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
- Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
- Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.