Voir aussi : ɨnú

Étymologie

modifier
Du proto-océanien *inum.

inu \inu\ transitif

  1. Boire.

Références

modifier


Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

inu \Prononciation ?\

  1. Jaguar.


Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Pronom possessif

modifier

inu \Prononciation ?\

  1. Le mien.
  2. Mon.

Prononciation

modifier


Forme de pronom personnel

modifier

inu \ˈinu\

  1. Forme du pronom personnel in (« il, elle, lui ») lorsqu’il est soumis à la référence euphonique à un nom se terminant par un u.
    • Numen jinafu estu al tenuwer. Pestalé da inu al tir milbavakirackafu. — (vidéo, Luce Vergneaux, Estu Kum Zadaya Isu Afeda, 2017)
      Donc mon repas se termine. Je sens qu’il a été assez équilibré.

Références

modifier

Étymologie

modifier
Du proto-océanien *inum.

inu \Prononciation ?\

  1. Boire.

Références

modifier

Étymologie

modifier
Variante de nu, no, ano.

Adverbe

modifier

inu \ɪnʊ\

  1. Eh oui.
    • Inu – je to divné, hochu! — (Jan Neruda, Balady a romance, Ballada o duši Karla Borovského)
      Eh oui, c'est bizarre, mon garçon.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

inu \Prononciation ?\

  1. (Anatomie) Cheveu, poil.
Forme parlée dans les villages de Masi, Baraking et Samung.

Références

modifier