Τρίτο βιβλίο του Σεμπάστιαν Μπάρι που διαβάζω, μετά το υπέροχο "Μέρες δίχως τέλος" που διάβασα τον Ιούλιο του 2018 και το πολύ καλό "Χίλια φεγγάρια" πΤρίτο βιβλίο του Σεμπάστιαν Μπάρι που διαβάζω, μετά το υπέροχο "Μέρες δίχως τέλος" που διάβασα τον Ιούλιο του 2018 και το πολύ καλό "Χίλια φεγγάρια" που διάβασα τον Δεκέμβριο του 2020, και μπορώ να πω ότι και αυτό ήταν με τη σειρά του πολύ καλογραμμένο, με τον τρόπο του ιδιαίτερα συναισθηματικό και έντονο, αν και σε καμία περίπτωση δεν προσφέρεται για μια ευχάριστη και ανάλαφρη ανάγνωση: Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί έντονα συναισθήματα, που δεν έχει πολύ χώρο για ιδιαίτερη χαρά ή κάποια ελπίδα, ο πρωταγωνιστής είναι ένας χήρος αστυνομικός που μόλις συνταξιοδοτήθηκε και που ζει πλέον σχετικά απομονωμένος σε ένα χωριό με θέα τη θάλασσα της Ιρλανδίας, με ένα σωρό μνήμες και κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος να τον κατατρύχουν. Η αλήθεια είναι ότι σε μερικά σημεία με κούρασε κάπως (πολλή κατάθλιψη, ρε φίλε!), ενώ και η πλοκή δεν είναι ιδιαίτερα σφιχτοδεμένη, από την άλλη όμως η γραφή είναι πολύ καλή και έντονη, με τον τρόπο της καθηλωτική. Ο Σεμπάστιαν Μπάρι είναι ένας πάρα πολύ καλός συγγραφέας, οπότε πρέπει με κάποιο τρόπο να προμηθευτώ όσα βιβλία του στα ελληνικά δεν έχω (αυτά που δεν έχω είναι εξαντλημένα), γιατί μου αρέσει να τον διαβάζω....more
Μέχρι πρόσφατα δεν είχα ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο, μέχρι που το πέτυχα κατά την έρευνά μου για αγορά βιβλίων από το παλαιοβιβλιοπωλείο ΛαβύρινθοΜέχρι πρόσφατα δεν είχα ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο, μέχρι που το πέτυχα κατά την έρευνά μου για αγορά βιβλίων από το παλαιοβιβλιοπωλείο Λαβύρινθος, μου φάνηκε ενδιαφέρον, με μια κάποια φήμη στη Βραζιλία σαν ανάγνωσμα εφήβων των δεκαετιών του '80 και του '90, κι έτσι το τσίμπησα. Και δεν άργησα να το διαβάσω. Ναι, μπορώ να πω ότι μου άρεσε, ήταν ακριβώς όπως το περίμενα, δηλαδή ευχάριστο, περιπετειώδες, ατμοσφαιρικό, αφελές, απλοϊκά γραμμένο και όχι τόσο πειστικό. Είναι ένα εφηβικό ανάγνωσμα (ή ίσως ακόμα και προεφηβικό) μιας άλλης εποχής, δεν αντέχει σε μια σοβαρή λογοτεχνική κριτική, όμως γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που προορίζεται να είναι, το βρήκα μια χαρά! Ψυχαγωγικό, αγωνιώδες, γρήγορο, με ωραία σκηνικά, μια ομάδα εφήβων στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, που μπλέκουν σε μια βρόμικη ιστορία με συνωμοσίες και δολοφονίες και όλα αυτά τα ωραία, οπότε δεν έχει καμία σημασία αν κάποια πράγματα στην πλοκή και τα κίνητρα των χαρακτήρων δεν πείθουν. Μια φορά πέρασα καλά, μου θύμισε τα αναγνώσματα της εφηβείας μου (που πλέον νιώθω ότι είναι πολύ μακριά), γι' αυτό έστω και την τελευταία στιγμή θα τσιμπήσει και τέταρτο αστεράκι. (7.5/10)...more
Δεύτερο βιβλίο της Σίλβια Μορένο-Γκαρσία που διαβάζω, μετά το πολύ καλό, άκρως ατμοσφαιρικό και ψυχαγωγικό Mexican Gothic που διάβασα τον Νοέμβριο τουΔεύτερο βιβλίο της Σίλβια Μορένο-Γκαρσία που διαβάζω, μετά το πολύ καλό, άκρως ατμοσφαιρικό και ψυχαγωγικό Mexican Gothic που διάβασα τον Νοέμβριο του 2021, και δηλώνω και πάλι πολύ ικανοποιημένος, τόσο από την πένα της συγγραφέως όσο και από την όλη ατμόσφαιρα και την αίσθηση που μου άφησε η ιστορία. Αυτό που μου αρέσει στη Μορένο-Γκαρσία είναι ότι γουστάρει να κινείται ανάμεσα σε διαφορετικά είδη, γιατί με βάση τα δυο βιβλία της που διάβασα αλλά και με βάση τις περιλήψεις των άλλων βιβλίων της, μπορεί να γράψει με σχετική επιτυχία και μυθιστορήματα γοτθικού τρόμου και αστυνομικά νουάρ και fantasy, και όχι μόνο. Εδώ, για παράδειγμα, έχουμε ένα μίγμα ιστορικού μυθιστορήματος και νουάρ, με την πλοκή να διαδραματίζεται στο πολύπαθο Μεξικό της δεκαετίας του '70. Έχουμε μια κοινωνία σε αναβρασμό, έχουμε διαδηλώσεις και φασαρίες, παρακρατικούς που διαλύουν διαδηλώσεις και παρεισφρέουν σε φοιτητικές και κομμουνιστικές οργανώσεις, κατασκόπους που παίζουν τα παιχνίδια τους, διάφορα ανθρώπινα πιόνια που είναι χρήσιμα μέχρι να γίνουν άχρηστα, αφελείς ανθρώπους που είναι στον κόσμο τους και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, τα γνωστά. Λίγο μυστήριο, λίγη δράση, φοβερή ατμόσφαιρα, ωραία σκηνικά, αρκετά ικανοποιητική ανάπτυξη των βασικών χαρακτήρων, και ένα τέλειο ταξίδι στο Μεξικό της δεκαετίας του '70. Και η γραφή πολύ καλή, ίσως όχι κάτι το φοβερό και το τρομερό, πάντως καλή και σίγουρα ευκολοδιάβαστη και εθιστική. Δεν αντιλέγω, η πλοκή δεν είναι δα και τόσο καθηλωτική, δεν υπάρχει κάποια σούπερ αποκάλυψη ή ανατροπή, όμως προσωπικά η συγγραφέας κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Και, ναι, πολύ ευχαρίστως θα διάβαζα και άλλο βιβλίο της, σε περίπτωση βέβαια που μεταφραστεί......more
Τέταρτο βιβλιαράκι του Φρίντριχ Ντίρενματ που διαβάζω, μετά τα "Η βλάβη" και "Η υπόσχεση" που διάβασα το 2013 και το "Ο δι"Η αποστολή", εκδόσεις Ροές.
Τέταρτο βιβλιαράκι του Φρίντριχ Ντίρενματ που διαβάζω, μετά τα "Η βλάβη" και "Η υπόσχεση" που διάβασα το 2013 και το "Ο δικαστής και ο δήμιός του" που διάβασα το 2020, και μπορώ να πω ότι ήταν και αυτό αρκούντως ενδιαφέρον και καλογραμμένο, αρκετά πειραματικό ως προς την αφήγηση και την ίδια την ιστορία, λιγουλάκι ιδιόρρυθμο και όχι για όλα τα γούστα. Εμένα μου άρεσε αρκετά το όλο παιχνιδάκι του Ντίρενματ και βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες κάποιες οξυδερκείς παρατηρήσεις φιλοσοφικής και υπαρξιακής φύσεως, ενώ μου άρεσε η γραφή και η όλη ατμόσφαιρα. Όσο για την πλοκή, είναι λίγο περίεργη και χωρίς ιδιαίτερο βάθος, αλλά δεν ήταν και αυτοσκοπός του συγγραφέα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ντίρενματ είναι μια ιδιάζουσα και ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα. (7.5/10)...more
Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Τζέιμς Τσέιζ ήταν τον Ιανουάριο του 2016, δηλαδή οχτώ και πλέον χρόνια πριν! Έχω πολλά βιβλία τοΒαθμολογία: 7/10
Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Τζέιμς Τσέιζ ήταν τον Ιανουάριο του 2016, δηλαδή οχτώ και πλέον χρόνια πριν! Έχω πολλά βιβλία του στη συλλογή μου, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν τον διαβάζω συχνότερα. Αυτό είναι το πέμπτο βιβλίο του που διαβάζω, δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε, σίγουρα έχω διαβάσει καλύτερα από τον συγκεκριμένο, αλλά και πάλι πέρασα αρκετά ευχάριστα και ψυχαγωγικά την ώρα μου. Ο φωτορεπόρτερ πρωταγωνιστής μας χάνει τη δουλειά του στην εφημερίδα που εργαζόταν, αλλά αμέσως τον πλησιάζει ένας περίεργος τύπος και του αναθέτει μια ύποπτη νυχτερινή αποστολή, να βγάλει κάτι φωτογραφίες από μια συνάντηση σε ένα διαμέρισμα. Ο πρωταγωνιστής μας κάνει το λάθος να αναλάβει τη δουλειά και μπλέκει σε μια ιστορία γεμάτη μπλεξίματα, προδοσίες και φόνους. Μέτρια έως ανύπαρκτη σκιαγράφηση χαρακτήρων, πλοκή που κινείται με γρήγορους ρυθμούς που σε μερικά σημεία κουράζουν τον αναγνώστη, ατμόσφαιρα πολύ καλή, γραφή ευκολοδιάβαστη και "μάγκικη", χωρίς φιοριτούρες. Καλό για να περάσει η ώρα, αλλά τίποτα το αξιομνημόνευτο....more
Ένα αρκετά ιδιόρρυθμο γαλλικό θριλεράκι της δεκαετίας του '60, η πλοκή του οποίου παρουσιάζεται μέσω γραμμάτων, κομματιών από προσωπικΒαθμολογία: 7/10
Ένα αρκετά ιδιόρρυθμο γαλλικό θριλεράκι της δεκαετίας του '60, η πλοκή του οποίου παρουσιάζεται μέσω γραμμάτων, κομματιών από προσωπικά ημερολόγια, αστυνομικών αναφορών, δημοσιογραφικών άρθρων, ερευνών από ιδιωτικούς ντετέκτιβ, και πάει λέγοντας. Δεν ήξερα και πολλά για το κεντρικό θέμα της ιστορίας και ήταν καλύτερα έτσι, γιατί απόλαυσα τις μια ή δυο εκπλήξεις που υπήρχαν, χωρίς βέβαια να εντυπωσιαστώ κιόλας. Αντικειμενικά, τίποτα το φοβερό και το τρομερό, εκτός ίσως από την πρωτοτυπία της αφήγησης, πάντως η ώρα πέρασε γρήγορα και ευχάριστα....more
Όπως λέει και το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης, πρόκειται για μια μικρή ιστορία τρόμου και παράνοιας, όπου ο αναγνώστης είναι υποχρεωμένος να παραΌπως λέει και το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης, πρόκειται για μια μικρή ιστορία τρόμου και παράνοιας, όπου ο αναγνώστης είναι υποχρεωμένος να παρακολουθήσει τη φρίκη ενός αποκλεισμένου από τη σχιζοφρένεια μυαλού, με τον συγγραφέα να καταφέρνει να δημιουργήσει μια σκοτεινή και αρκετά κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα ότι διάβασα ένα διαμάντι, ένα αριστούργημα, ορισμένα πράγματα δεν με έπεισαν απόλυτα, από την άλλη όμως ο συγγραφέας με κράτησε στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος και με έκανε να νιώσω λίγο άβολα. Δυνατή νουβέλα, αξίζει την προσοχή σας. (7.5/10)...more
Το βιβλίο μου τράβηξε την προσοχή μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα πέρυσι τον Απρίλιο, αλλά τελικά δεν το αγόρασα τότε, γιατί έΤο βιβλίο μου τράβηξε την προσοχή μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα πέρυσι τον Απρίλιο, αλλά τελικά δεν το αγόρασα τότε, γιατί έχω γίνει λίγο πιο εκλεκτικός με τις νέες κυκλοφορίες. Όμως πριν λίγο καιρό το πέτυχα με πέντε ευρώ, έτσι δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή, το αγόρασα και δεν άργησα να το πιάσω στα χέρια μου. Ωραίο ήταν! Τίποτα το φοβερό και το τρομερό, αλλά μου άρεσε πολύ η όλη ατμόσφαιρα, κατασυμπάθησα την παράξενη και ιδιόρρυθμη πρωταγωνίστρια (αν και πρόκειται για πληρωμένη δολοφόνο!), βρήκα την ιστορία αρκετά ενδιαφέρουσα με κάποιες χαρακτηριστικές σκηνές, ενώ και η γενικότερη μαύρη αίσθηση του χιούμορ λειτούργησε για μένα εξαιρετικά. Και επίσης μου άρεσε η γραφή και το όλο στιλ αφήγησης. Ίσως του λείπει η ένταση, ίσως οι ρυθμοί να μην είναι γρήγοροι, ίσως γενικά σαν θρίλερ να μη λέει και πολλά, αλλά προσωπικά πέρασα καλά, δεν νιώθω ότι έχασα την ώρα μου. Πολύ, πολύ ευχαρίστως θα έβλεπα και μια ταινία βασισμένη στο βιβλίο αυτό (το βρήκα αρκετά κινηματογραφικό), από Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη και με Νοτιοκορεάτες ηθοποιούς, φυσικά....more
Ο Γκιγιέρμο Αριάγα είναι κυρίως γνωστός για τα σενάρια των υπέροχων ταινιών "21 γραμμάρια", "Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα" και "Βαβέλ", ενώ έχΟ Γκιγιέρμο Αριάγα είναι κυρίως γνωστός για τα σενάρια των υπέροχων ταινιών "21 γραμμάρια", "Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα" και "Βαβέλ", ενώ έχει σκηνοθετήσει και την πολύ καλή ταινία "Τα σύνορα της μοναξιάς". Όμως έχει γράψει επίσης μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων, που έχουν μια κ��ποια φήμη στον χώρο του βιβλίου. Το "Μια γλυκιά μυρωδιά θανάτου", που δυστυχώς είναι το μοναδικό μυθιστόρημά του που κυκλοφορεί στα ελληνικά, είναι ένα πολύ καλογραμμένο και εξαιρετικά κινηματογραφικό θρίλερ με κοινωνικές προεκτάσεις, που διαβάζεται με μια ανάσα και που χάρη στις εξαιρετικές περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων και στην όλη παρουσίαση της ιστορίας, είναι πολύ εύκολο για τον αναγνώστη να φτιάξει τις εικόνες και τις σκηνές στο μυαλό του, με αποτέλεσμα στο τέλος να νομίζεις ότι είδες μια ταινία και όχι ότι διάβασες ένα βιβλίο. Πολύ δυνατή και ατμοσφαιρική ιστορία, που δείχνει ολίγον τι και τη σαπίλα της κοινωνίας (βλέπε ένα χωριό κάπου στην επαρχία του Μεξικού) και που δύσκολα την αφήνεις από τα χέρια σου. Στα ελληνικά κυκλοφορεί και η συλλογή διηγημάτων "Ρετόρνο 201", την οποία ευτυχώς έχω στη βιβλιοθήκη μου. Μακάρι να βλέπαμε στα ελληνικά και άλλα βιβλία του συγγραφέα, ο τύπος έχει πολύ καλή πένα και φαντασία για να πλάθει δυνατές ιστορίες....more
Τρία χρόνια μετά την αγορά του, αποφάσισα να το διαβάσω, γιατί ήθελα ένα κλασικό και σχετικά εύπεπτο μυθιστόρημα μυστηρίου για να περάΒαθμολογία: 7/10
Τρία χρόνια μετά την αγορά του, αποφάσισα να το διαβάσω, γιατί ήθελα ένα κλασικό και σχετικά εύπεπτο μυθιστόρημα μυστηρίου για να περάσει ευχάριστα η ώρα. Και η ώρα όντως πέρασε ευχάριστα, χάρηκα που το διάβασα, αλλά γενικά δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε ή ότι με ενθουσίασε. Έχω καταλάβει ότι τέτοιου είδους ιστορίες μυστηρίου, που έχουν μια κάποια θεατρική αύρα και αρκετό μπλα μπλα και όχι τόση πολλή δράση, δεν είναι ακριβώς του γούστου μου πλέον. Η γραφή είναι πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, η ατμόσφαιρα σούπερ, το μυστήριο αρκετά ικανοποιητικό γενικά αλλά τίποτα το φοβερό, γενικά είναι μια χαρά βιβλίο για μια ευχάριστη και ψυχαγωγική ανάγνωση, αλλά μέχρι εκεί. Τρία αστεράκια, μιας και δεν μπορώ να του βάλω τριάμισι....more
Δεύτερο βιβλίο του Λι Γκόλντμπεργκ που διαβάζω, μετά το πολύ καλό και άκρως ψυχαγωγικό "Εξαφάνιση στο Λοστ Χιλς" που διάβασα πέρυσι τον Σεπτέμβριο, καΔεύτερο βιβλίο του Λι Γκόλντμπεργκ που διαβάζω, μετά το πολύ καλό και άκρως ψυχαγωγικό "Εξαφάνιση στο Λοστ Χιλς" που διάβασα πέρυσι τον Σεπτέμβριο, και το βρήκα και αυτό εξίσου καλό. Έχουμε επαγγελματίες απατεώνες, εμπρησμούς, μεγάλες φωτιές, εγκληματικά κόλπα εκατομμυρίων δολαρίων που μπορεί να επιφέρουν όμως τον θάνατο και την καταστροφή και διάφορα άλλα καλούδια, με δυο ειδικούς ανακριτές του τμήματος εμπρησμών να προσπαθούν να βγάλουν μια άκρη. Αντικειμενικά, τίποτα το φοβερό και το τρομερό, δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κάποια έκπληξη ή ανατροπή στην πλοκή, όμως δεν λείπουν οι δυνατές σκηνές, η ένταση και η αγωνία σε διάφορα σημεία, ενώ η γραφή είναι ευκολοδιάβαστη και με τον τρόπο της εθιστική, χωρίς απαραίτητα να διαθέτει κάποια ιδιαίτερη λογοτεχνική ποιότητα (μου άρεσαν πάντως οι περιγραφές και το χιούμορ του). Σίγουρα ο συγγραφέας γνωρίζει ορισμένα πραγματάκια γύρω από τις αστυνομικές διαδικασίες και τις φωτιές (και στο προηγούμενο βιβλίο υπήρχαν κάτι φωτιές, τέτοια μανία πια!), ενώ έχει την ικανότητα να πει μια ιστορία χωρίς να κουράζει με άσχετες λεπτομέρειες. Μακάρι η Real News να βγάλει και άλλα βιβλία του Γκόλντμπεργκ, είναι ό,τι πρέπει για να περάσει ευχάριστα η ώρα....more
Έντεκα χρόνια μετά, επιτέλους ξαναδιαβάζω βιβλίο του Λεονάρντο Σάσα. Το 2013 είχα διαβάσει δυο βιβλία του, το "Η μέρα της συμφοράς" (aka "Η μέρα της κΈντεκα χρόνια μετά, επιτέλους ξαναδιαβάζω βιβλίο του Λεονάρντο Σάσα. Το 2013 είχα διαβάσει δυο βιβλία του, το "Η μέρα της συμφοράς" (aka "Η μέρα της κουκουβάγιας") και το "Ο καθένας με το νόμο του", τα οποία μου είχαν κάνει πολύ καλή εντύπωση, με το χιούμορ και τον κυνισμό του συγγραφέα, καθώς και με την ατμόσφαιρα των ιστοριών. Και τώρα ξαναέπιασα στα χέρια μου βιβλίο του, γιατί πριν κάτι μέρες έτυχε να δω την ταινία "Η μέρα της κουκουβάγιας" του 1968, που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο, και έτσι μου άνοιξε η όρεξη για να διαβάσω βιβλίο του συγγραφέα: Λοιπόν, μου άρεσε και αυτό πάρα πολύ. Μικρό στο μάτι, αλλά έχει πολλά πράγματα να πει με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο, για τη διαφθορά, το οργανωμένο έγκλημα και την παράνοια της πολιτικής και των πολιτικών στην Ιταλία. Η πλοκή δεν είναι ιδιαίτερα σφιχτοδεμένη, πολλά πράγματα γίνονται γρήγορα, οι ρυθμοί είναι τρόπον τινά ιλιγγιώδεις, και οι χαρακτήρες αρχετυπικοί και χωρίς βάθος, όμως το δυνατό... χαρτί του βιβλίου είναι η υπέροχη αφήγηση, η χειμαρρώδης γραφή, το χιούμορ και ο κυνισμός του συγγραφέα, που σφάζει με το γάντι πολιτικούς, δικαστικούς, αστυνομικούς κ.λπ. Μου αρέσει πολύ σαν συγγραφέας ο Σάσα, θα έπρεπε να τον διαβάζω συχνότερα....more
Το "Οι νεκρές", που είναι και το πιο γνωστό βιβλίο του Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια (μα, τι επίθετο είναι αυτό!), κυκλοφόρησε πριν λίγους Βαθμολογία: 9/10
Το "Οι νεκρές", που είναι και το πιο γνωστό βιβλίο του Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια (μα, τι επίθετο είναι αυτό!), κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες στα ελληνικά, από τις υπέροχες εκδόσεις Carnivora, και επέλεξα αυτό ως πρώτη επαφή με το έργο του συγγραφέα, αν και εδώ και χρόνια έχω στη συλλογή μου τα δυο άλλα του βιβλία που κυκλοφορούν στα ελληνικά ("Δυο εγκλήματα" και "Αυγουστιάτικες καταιγίδες"). Λοιπόν, πρόκειται για ένα καλτ διαμάντι, για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, που με μοναδικό τρόπο αναδεικνύει τη σαπίλα και τη διαφθορά της Μεξικάνικης κοινωνίας της δεκαετίας του '60. Τρελό, κωμικοτραγικό, κυνικό, καυστικό, προβοκατόρικο, από την αρχή μέχρι το τέλος είναι ένα ταξίδι στην τρέλα και την παράνοια, με τη δομή της ιστορίας να είναι αρκετά μοντέρνα και τη γραφή να είναι χειμαρρώδης και διεισδυτική, με μια κάπως αποστασιοποιημένη ματιά απέναντι στα ανθρώπινα πάθη και τα γραφειοκρατικά λάθη. Ναι, πολύ το απόλαυσα τούτο βιβλίο, δίκαια έχει τη φήμη που έχει, δίκαια είναι πλέον κλασικό στο είδος του. Και υποτίθεται ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αν και ίσως ο συγγραφέας το πήγε και λίγο πιο μακριά, για να αναδείξει κάποια πράγματα. Μπράβο στις εκδόσεις Carnivora που το έφεραν στην Ελλάδα, με τη μετάφραση να είναι ολοζώντανη και πολύ προσεγμένη....more
Πριν δυο εβδομάδες διάβασα την υπέροχη συλλογή τεσσάρων ιστοριών με τον τίτλο "Ερασιτέχνης δολοφόνος", αλλά δεν μου έφτανε κι έτσι αποφάσισα μέσα σε τΠριν δυο εβδομάδες διάβασα την υπέροχη συλλογή τεσσάρων ιστοριών με τον τίτλο "Ερασιτέχνης δολοφόνος", αλλά δεν μου έφτανε κι έτσι αποφάσισα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να διαβάσω άλλη μια συλλογή αυτού του τόσο καλού και αγαπημένου μου συγγραφέα. Λοιπόν, τούτη η πολύ ωραία, σκληρόδετη έκδοση περιέχει τρεις ιστορίες: "Δολοφόνος στη βροχή", "Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά" και "Η αυλαία". Και είναι και οι τρεις πάρα πολύ καλές, απολαυστικές, εξαίσια γραμμένες, άκρως ατμοσφαιρικές και αντιπροσωπευτικές τόσο του συγγραφέα όσο και γενικότερα του είδους των σκληροτράχηλων νουάρ. Πρόκειται για πολύ καλό υλικό που θα ικανοποιήσει όλους τους λάτρεις των ιστοριών με ιδιωτικούς ντετέκτιβ, σκληρούς τύπους, μοιραίες γυναίκες και κάθε είδους εγκλήματα, με την ατμόσφαιρα να είναι πιο-νουάρ-πεθαίνεις και τον κυνισμό διάχυτο παντού. Σύμφωνα με τα κιτάπια μου, αυτές τις δυο συλλογές τις αγόρασα σε προσφορά από την Πολιτεία, τον Νοέμβριο του 2010, όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσα χρόνια δεν τις είχα διαβάσει, από τη στιγμή μάλιστα που ο Τσάντλερ είναι από τους αγαπημένους μου. Τι να πεις, άβυσσος η ψυχή των βιβλιοφάγων......more
Μια πολύ ωραία και άκρως ψυχαγωγική ανθολογία τριών διηγημάτων, από τρεις κορυφαίους Ιταλούς συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών. Στο "Ο δικαστής Σούρρα" Μια πολύ ωραία και άκρως ψυχαγωγική ανθολογία τριών διηγημάτων, από τρεις κορυφαίους Ιταλούς συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών. Στο "Ο δικαστής Σούρρα" του Καμιλέρι έχουμε έναν αδιάφθορο δικαστή με άγνοια κινδύνου, που τα βάζει με την Αδελφότητα, δηλαδή τη Μαφία. Στο "Η πιτσιρίκα" του Λουκαρέλι έχουμε μια νεαρή ανακρίτρια που κινδυνεύει να δολοφονηθεί και αναγκάζεται να μπει στην παρανομία, γιατί σκαλίζει υπερβολικά μια υπόθεση διαφθοράς που έχει αναλάβει. Και στην ιστορία με τον τίτλο "Το τριπλό όνειρο του εισαγγελέα" του Ντε Κατάλντο έχουμε έναν εισαγγελέα που μια ζωή (από τα παιδικά χρόνια ουσιαστικά!) μονομαχεί με τον διεφθαρμένο δήμαρχο της Νόβερε, χάνοντας κάθε μάχη, μέχρι που συνειδητοποιεί ότι η μονομαχία γίνεται με άνισα όπλα. Τρεις ιστορίες με διαφορετικό στιλ γραφής και ύφος, αλλά με πολλά κοινά στοιχεία, που έχουν να κάνουν με το δικαστικό σύστημα, την διαφθορά και τη σαπίλα των θεσμών. Πολύ ωραίες ιστορίες και οι τρεις, άκρως καλογραμμένες και ενδιαφέρουσες, με ικανοποιητική σκιαγράφηση χαρακτήρων για το μέγεθός τους, με κάποιες ωραίες σκηνές και με σούπερ ατμόσφαιρα. Και μπορώ να πω ότι μου άρεσαν εξίσου και οι τρεις, ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποια. Προτείνεται άνετα για μια ευχάριστη και ξεκούραστη ανάγνωση....more
Μετά από τρία χρόνια ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του αρκετά αγαπημένου μου Ντάσιελ Χάμετ. Πρόκειται για μια πολύ ωραία και χορταστική συλλογή έξι διηΜετά από τρία χρόνια ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του αρκετά αγαπημένου μου Ντάσιελ Χάμετ. Πρόκειται για μια πολύ ωραία και χορταστική συλλογή έξι διηγημάτων του μάστορα των σκληροτράχηλων νουάρ. Έχουμε να κάνουμε με σκληρές αστυνομικές ιστορίες με ντετέκτιβ, δολοφόνους, κακοποιούς, γκάνγκστερ, μοιραίες γυναίκες και όλους αυτούς τους τύπους που συναντάει κανείς σε αυτό το είδος. Ο Χάμετ δεν χάνει το ΄χρόνο του με φιοριτούρες και περιττολογίες, λέει αυτά που θέλει να πει με άμεσο και σκληρό στιλ γραφής, χωρίς πολλά πολλά. Οι ιστορίες διαθέτουν και προσφέρουν δράση, δυνατά σκηνικά, ένταση και μια γαμάτη ατμόσφαιρα. Ναι, πέρασα τέλεια την ώρα μου διαβάζοντας τούτες τις ιστορίες, αν και η αλήθεια είναι ότι η επιμέλεια της έκδοσης θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη... Το βιβλίο περιέχει τις εξής ιστορίες: "Η λεηλασία του Κουφινιάλ", "Μυγόχαρτο", "Το καμένο πρόσωπο", "Βασιλικές δουλειές", "Νεκρές γυναίκες" και "106.000 ματωμένα δολάρια". Όλες μου φάνηκαν το ίδιο καλές και δυνατές, οπότε δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα μια ή δυο εξ αυτών. Τέσσερα άνετα αστεράκια....more
Α, πολύ μου άρεσε τούτη η συλλογή διηγημάτων της αγαπημένης Πατρίσια Χάισμιθ. Όμως υπάρχει ένα μεγάλο ψέμα στον τίτλο της ελληνικής έκδοσης: Δεν πρόκεΑ, πολύ μου άρεσε τούτη η συλλογή διηγημάτων της αγαπημένης Πατρίσια Χάισμιθ. Όμως υπάρχει ένα μεγάλο ψέμα στον τίτλο της ελληνικής έκδοσης: Δεν πρόκειται για ιστορίες μυστηρίου. Όποιος αποφασίσει να διαβάσει τούτη τη συλλογή (σε περίπτωση που τη βρει σε κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο δηλαδή, μιας και είναι εξαντλημένη εδώ και χρόνια) πιστεύοντας ότι θα διαβάσει ιστορίες με μυστήριο, ανατροπές και τα τοιαύτα, τότε θα απογοητευτεί πολύ. Οι ιστορίες διαθέτουν πολλά στοιχεία, όπως ψυχολογικό δράμα, κυνισμό, σκληρούς χαρακτήρες που κάνουν σκληρά πράγματα, λίγη μιζέρια και μπόλικο σκοτάδι, αλλά μυστήριο δεν έχουν. Καμία σχέση. Και ευτυχώς, γιατί έτσι κι αλλιώς υπάρχουν πολλές ιστορίες μυστηρίου εκεί έξω, αλλά ιστορίες σαν κι αυτές όχι και τόσες, και σίγουρα όχι τόσο καλογραμμένες. Δεν είναι ούτε από τα πιο γνωστά ούτε από τα πιο αγαπημένα βιβλία της Χάισμιθ, όμως εγώ το βρήκα πολύ καλό και δυνατό και άκρως ενδιαφέρον, με ιστορίες που μου έκαναν αρκετή εντύπωση, που με ανατρίχιασαν, που με έκαναν να σκεφτώ πολλά και διάφορα. Έχει καλό υλικό εδώ μέσα και ας μην έχει εκτιμηθεί από πολλούς αναγνώστες. Αν ήταν να επιλέξω τέσσερις ιστορίες που για τον έναν ή τον άλλο λόγο μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση, μάλλον θα ήταν αυτές: "Η γραβάτα του Γούντροου Γουίλσον", "Σπασμένο γυαλί¨, "Αργά, αργά στον άνεμο" και "Αυτές οι φρικτές χαραυγές"....more
Μετά από σχεδόν έξι χρόνια ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Αλλά εδώ που τα λέμε, ακόμα και αυτό που διάβασα τότε ("Πουντλ Σπρινγκς"Μετά από σχεδόν έξι χρόνια ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Αλλά εδώ που τα λέμε, ακόμα και αυτό που διάβασα τότε ("Πουντλ Σπρινγκς") δεν ήταν όλο δικό του, το είχε ξεκινήσει ο άνθρωπος αλλά τον πρόλαβε ο Χάρος, και μετά από χρόνια το συνέχισε και το ολοκλήρωσε ο Ρόμπερτ Μπ. Πάρκερ. Λοιπόν, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια εξαίσια συλλογή τεσσάρων ιστοριών του μεγάλου αυτού συγγραφέα, οι οποίες γράφτηκαν πριν τα γνωστά του μυθιστορήματα, δείχνοντας από νωρίς την ποιότητα και το στιλ του, που τόσο πολύ απολαμβάνω. Χωρίς φιοριτούρες, πολυλογίες, άσχετες και κουραστικές λεπτομέρειες, ο Τσάντλερ λέει τις ιστορίες του, οι οποίες διαθέτουν τέλεια νουάρ ατμόσφαιρα, δράση, βία σε λογικές ποσότητες, μυστήριο, λίγες εκπλήξεις και όλα αυτά τα καλούδια. Σκληρό στιλ γραφής, ευθύ, χωρίς μα και μου, μιλάμε για τον ορισμό του hardboiled (εξάλλου ο Τσάντλερ ήταν/είναι από τους θεμελιωτές του συγκεκριμένου είδους). Η συλλογή αυτή των εκδόσεων Ερατώ (με το μικρό μέγεθος και το σκληρό εξώφυλλο) περιέχει τις εξής ιστορίες: "Ερασιτέχνης δολοφόνος", "Νεβάδα Γκας", "Ψώνισμα στη Νουν Στρητ" και "Σπανιόλικο αίμα". Και ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία εξ αυτών: Όλες μου φάνηκαν το ίδιο σκληρές, καλογραμμένες και ατμοσφαιρικές. Δεν βάζω πέντε αστεράκια, γιατί θα ήμουν κομμάτι υπερβολικός, αλλά σαν ψυχαγωγία αξίζει σίγουρα πέντε αστεράκια!...more
Δεύτερο βιβλίο του Λευτέρη Μπούρου που διαβάζω, μετά το αρκετά ενδιαφέρον και καλό "Drifter #1: Το χέρι του νεκρού" που διάβασα το 2020, και μπορώ να Δεύτερο βιβλίο του Λευτέρη Μπούρου που διαβάζω, μετά το αρκετά ενδιαφέρον και καλό "Drifter #1: Το χέρι του νεκρού" που διάβασα το 2020, και μπορώ να πω ότι έμεινα σε μεγάλο βαθμό ικανοποιημένος. Αυτή τη φορά πρόκειται για συλλογή οχτώ ιστοριών, κάποιων αρκετά μικρών και κάποιων στο μέγεθος νουβέλας, που λίγο έως πολύ μου άρεσαν και είχαν κάμποσα καλούδια να προσφέρουν στους λάτρεις του μυστηρίου και των εγκληματικών ιστοριών. Σαν πρωτόλειο έργο έχει βέβαια κάποιες αδυναμίες, κάποιες άγαρμπες στιγμές, αλλά γενικά είναι ένα τίμιο και αξιοπρεπέστατο βιβλίο που δείχνει κιόλας έναν συγγραφέα με ταλέντο και μεράκι για το είδος. Αν ήταν να επιλέξω δυο ιστορίες που μου άρεσαν περισσότερο, που μου έκαναν μια κάποια εντύπωση, θα επέλεγα αυτές: "Ο μίμος" και "Ποιος μίλησε;". Προτείνεται για μια γρήγορη, ξεκούραστη και πάνω απ' όλα ψυχαγωγική ανάγνωση....more
Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Γουίλκι Κόλινς, ήταν τον Οκτώβριο του 2020, το καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό αλλά γενικά κάπως μέτριο "Τα παγωμέΤελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Γουίλκι Κόλινς, ήταν τον Οκτώβριο του 2020, το καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό αλλά γενικά κάπως μέτριο "Τα παγωμένα βάθη", έτσι αποφάσισα ότι καιρός ήταν να ξαναπιάσω βιβλίο του στα χέρια μου. Όχι ένα από τα τούβλα του όμως, αλλά μια από τις νουβέλες του. Είναι το πέμπτο βιβλίο του που διαβάζω και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ. Η αλήθεια είναι ότι δεν αρχίζει και πολύ δυνατά, χρειάστηκα λίγες σελίδες μέχρι να μπω στο κλίμα της ιστορίας και να ενδιαφερθώ για έστω έναν από τους χαρακτήρες, όμως από ένα σημείο και μετά ο Κόλινς κατάφερε να με καθηλώσει, αν και αντικειμενικά δεν πρόκειται δα για ένα αγωνιώδες θρίλερ. Ωραία, ατμοσφαιρική ιστορία, που βλέπεις το κακό να έρχεται, αλλά δεν ξέρεις πότε και με ποιον τρόπο ακριβώς, με τη γραφή να είναι πολύ καλή, ευχάριστη και με την καλή έννοια παλιομοδίτικη. Ναι, πολύ μου άρεσε, αν κι εγώ είμαι από αυτούς που απολαμβάνουν τέτοιες παλιές ιστορίες μυστηρίου, δεν ξέρω και η αλήθεια είναι ούτε που με ενδιαφέρει πώς θα φανεί σε αναγνώστες που θέλουν αγωνιώδη και εύπεπτα θρίλερ. Υ.Γ. Πρέπει κάποια στιγμή να πιάσω ένα από τα τούβλα του!...more
Loading...
