Sotiris Karaiskos's Reviews > The Wicked Day

Leaving back the story of Merlin, the author leads us to the story behind the ultimate and fatal battle that is the epitome of King Arthur's history. This story is followed through the look of Mordred, who has the role of the bad guy in the whole affair. The author, however, follows a different approach presenting him to have much more complex motivations. By watching him from childhood to the end, we see a man who wants to do the right thing, is sensitive to injustice, has logical thinking, and can control his impulses, is willing to change these things that have been stagnant and is in spite of his aspirations a positive person that the gradual revelation of his origins does not make him change to the worst. Fate, however, is playing him a nasty game as enemies multiply and his allies are driven by their impulse, causing chaotic situations. The climax of course is his conflict with Arthur, but the author chooses to present it as a result of misunderstandings and unfortunate coincidences.

 It is certainly quite interesting to introduce a different version of the final conflict, with the author putting us in a very nice way at Mordred's position, showing us how he perceives things, and so many questions arise on issues of justice and the inevitability of human fate, but in some places there is no such interest. The ultimate battle, for example, certainly is not written in a particularly fascinating way, while the constant search for coincedences to justify the course to it does not bring the best results. So, in a few words, what I'm saying is that it's definitely a pretty interesting book, but the problem is that it does not provide the necessary peak in the story in the way it should do it.

Αφήνοντας πίσω την ιστορία του Μέρλιν η συγγραφέας μας οδηγεί στην ιστορία πίσω από την τελική και μοιραία μάχη που αποτελεί τον επίλογο όλης της ιστορίας του βασιλιά Αρθούρου. Αυτή την ιστορία την παρακολουθούμε μέσα από την ματιά του Μόρντρεντ, αυτού δηλαδή που έχει το ρόλο του κακού σε όλη την υπόθεση. Η συγγραφέας, όμως, ακολουθεί μία διαφορετική προσέγγιση παρουσιάζοντας να έχει πολύ πιο πολύπλοκα κίνητρα. Παρακολουθώντας τον από την παιδική ηλικία μέχρι το τέλος, βλέπουμε έναν άνθρωπο που επιθυμεί να κάνει το σωστό, είναι ευαίσθητος απέναντι στην αδικία, έχει λογική σκέψη και μπορεί να ελέγχει τις παρορμήσεις του, έχει διάθεση να αλλάξει αυτά τα πράγματα που έχουν μείνει στάσιμα και είναι γενικότερα παρά τις φιλοδοξίες του ένα θετικό άτομο που η σταδιακή αποκάλυψη της καταγωγής του δεν τον κάνει να αλλάξει προς το χειρότερο. Η μοίρα, όμως, του παίζει άσχημο παιχνίδι καθώς οι εχθροί πολλαπλασιάζονται και οι σύμμαχοί του παρασύρονται από την παρορμητικότητα τους προκαλώντας χαοτικές καταστάσεις. Το αποκορύφωμα που είναι φυσικά η σύγκρουση του με τον Αρθούρο που όμως η συγγραφέας επιλέγει να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα παρεξηγήσεων και ατυχών συμπτώσεων.

Σίγουρα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η ιδέα της παρουσίασης μιας διαφορετικής εκδοχής της τελικής σύγκρουσης, με τη συγγραφέα να μας βάζει με πολύ ωραίο τρόπο στη θέση του Μόρντρεντ, δείχνοντάς μας πώς ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνει, με αποτέλεσμα να προκύπτουν και αρκετά ερωτήματα σε ζητήματα δικαιοσύνης και στο αναπόφευκτο της ανθρώπινης μοίρας, σε κάποια σημεία, όμως, δεν υπάρχει το ανάλογο ενδιαφέρον. Η τελική μάχη, για παράδειγμα, σίγουρα δεν παρουσιάζεται με ιδιαίτερα συναρπαστικό τρόπο ενώ η συνεχής αναζήτηση συμπτώσεων για να δικαιολογηθεί η πορεία προς αυτήν δεν φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα. Οπότε με λίγα λόγια αυτό που θέλω να πω είναι ότι σίγουρα πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν προσφέρει την απαραίτητη κορύφωση στην ιστορία με τον τρόπο που θα έπρεπε να το κάνει.