Forum: Paluszki Rybne

Rok temu moja rodzina z innego miasta spożyła taki posiłek, niestety następnego dnia otrzymaliśmy telefon od ich sąsiada że wszyscy nie żyją.

Był poniedziałkowy wieczór. O tej porze, człowiek zaczyna rozmyślać o życiowych priorytetach, a ja myślałem o jednym: paluszki rybne. Nie byle jakie, ale te Family Fish, legendarne w okolicy z powodu swojej enigmatycznej receptury i niezapomnianego "smaku" rybopochodnego. Rzecz jasna, są uznawane tylko przez prawdziwych koneserów tego produktu – takich jak ja. Pierwszy problem: w lokalnym sklepie paluszki Family Fish to towar deficytowy. Trzeba było działać szybko i zdecydowanie. Z daleka zobaczyłem paczkę na półce, ledwie widoczną pomiędzy mrożonymi pizzami i krewetkami w panierce. I wtedy zaczęła się prawdziwa walka – ludzie rzucili się jakby rozdawali tam bilety na ostatni koncert ulubionego zespołu. Prawie poczułem łokieć w żebrach, ale udało się. Z ostatnich sił, niczym w scenie z filmu akcji, złapałem paczkę paluszków i dumnie kroczyłem do kasy. Zasiadłem do piekarnika, bo smażenie na patelni tych delikatnych kąsków wydaje się profanacją. Otwieram paczkę, a stamtąd buchnął zapach, który mógłby spokojnie powalczyć o tytuł najintensywniejszej chemicznej kompozycji roku. Poczułem nutę czegoś rybo-lubnego, otulonego aromatem konserwantów, które z pewnością mają swoje miejsce w Tablicy Mendelejewa. Każdy paluszek pokryty jest gęstą panierką, która, jak się wydaje, pochłania każdą cząstkę wilgoci z twojego organizmu na odległość kilku metrów. Patrzę na skład: białko rybne, woda, E421, E450, stabilizatory, wzmacniacze smaku, i inne tajemnicze związki, których nazwy brzmią jak coś, co można by było badać w laboratorium pod mikroskopem. Prawdziwa esencja chemii na talerzu! Mam wrażenie, że naukowcy pracowali nad tym, aby zawrzeć jak najwięcej syntetycznych składników w jednym produkcie. Nie zdziwiłbym się, gdyby po spożyciu tych paluszków zaczął się u mnie proces mutacji i zyskałbym supermoce, takie jak oddychanie pod wodą albo świecenie w ciemności. Paluszki wyjęte z piekarnika wyglądają jak złoto na talerzu – złociste, chrupiące, a jednak coś we mnie krzyczy: "Nie jedz tego!" Ale jako prawdziwy koneser, postanowiłem, że muszę podjąć wyzwanie. Pierwszy gryz. Panierka jest twardsza niż się spodziewałem, niemal łamie zęby. W środku... cóż, tekstura ryby jest bliżej żelatynowego bloku niż soczystego filetu, ale nie poddaję się. Z każdą minutą czułem, jak mój układ trawienny podejmuje walkę na śmierć i życie. Mój żołądek prawdopodobnie zastanawia się, co zrobiłem, że zasłużył na takie traktowanie. W tle słyszę ciche bulgotanie – to moje wnętrzności powoli zaczynają protestować przeciwko tej chemicznej mieszance. Minęło kilka godzin. W brzuchu zaczyna się dyskoteka – nieskoordynowane ruchy, niepokojące dźwięki, a ja zaczynam rozważać, czy konsumpcja tych paluszków nie była błędem. Zaczynam żegnać się z bliskimi w myślach. „To już koniec” – myślę, czując, jak moje ciało stopniowo przechodzi na tryb awaryjny. Czy to koniec mojej przygody z paluszkami rybnymi Family Fish? Może... ale czy było warto? Absolutnie. Dla konesera, każdy gryz to podróż, a każda podróż to nowa przygoda. Nawet jeśli oznacza to godzinne siedzenie w łazience i rozważanie swoich życiowych wyborów.