Pergi ke kandungan

Indium(III) oksida

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Indium(III) oksida
Nama
Nama lain
Indium trioksida, indium seskuioksida
Pengecam
Imej model 3D Jmol
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.013.813
  • InChI=1S/2In.3O/q2*+3;3*-2 ☑Y
    Key: PJXISJQVUVHSOJ-UHFFFAOYSA-N ☑Y
  • InChI=1/2In.3O/q2*+3;3*-2
    Key: PJXISJQVUVHSOJ-UHFFFAOYAL
  • [O-2].[O-2].[O-2].[In+3].[In+3]
Sifat
In2O3
Jisim molar 277.64 g/mol
Rupa bentuk Hablur hijau kekuningan
Ketumpatan 7.179 g/cm3
Takat lebur 1,910 °C (3,470 °F; 2,180 K)
Tidak larut
Luang jalur ~3 eV (300 K)
−56.0·10−6 cm3/mol
Struktur
Struktur kristal Kubik, kumpulan ruang Ia3 No. 206, cI80, a = 1.0117(1) nm, Z = 16[1]
Bahaya
Pengelasan EU {{{value}}}
NFPA 704 (berlian api)
NFPA 704 berlian 4 warnaKemudahbakaran kod 0: Tidak terbakar. Cth, airKesihatan kod 1: Pendedahan akan menyebabkan kerengsaan tetapi hanya kecederaan sisa kecil. Cth, turpentinKereaktifan kod 0: Biasanya stabil, walaupun di bawah keadaan pendedahan api, dan tidak reaktif dengan air. Cth, nitrogen cecairBahaya khas (putih): tiada kod
0
1
0
Kecuali jika dinyatakan sebaliknya, data diberikan untuk bahan-bahan dalam keadaan piawainya (pada 25 °C [77 °F], 100 kPa).
 ☑Y pengesahan (apa yang perlu☑Y/N?)
Rujukan kotak info

Indium(III) oksida merujuk kepada sebatian kimia indium dengan sebatian kimia In2O3. Sebatian ini merupakan sebatian oksida amfoterik.

Penghasilan

[sunting | sunting sumber]

Indium(III) oksida pukal boleh dihasilkan melalui pemanasan indium(III) hidroksida, nitrat, karbonat atau sulfat.[2]

Tindak balas

[sunting | sunting sumber]

Pada 700 °C, indium(III) oksida bertukar kepada indium(I) oksida, In2O dan terurai pada 2000 °C. Sebatian ini larut dalam asid tetapi tidak dalam alkali.[2] Pada suhu tinggi, indium(III) oksida bertindak balas dengan ammonia untuk membentuk indium nitrida.[3]

Penggunaan

[sunting | sunting sumber]

Dalam bidang elektronik, indium(III) oksida digunakan dalam semikonduktor sebagai semikonduktor jenis-n dan sebagai unsur perintang dalam litar bersepadu.[4]

  1. ^ Marezio, M. (1966). "Refinement of the crystal structure of In2O3 at two wavelengths". Acta Crystallographica. 20 (6): 723–728. doi:10.1107/S0365110X66001749.
  2. ^ a b Downs, Anthony John (1993). Chemistry of aluminium, gallium, indium, and thallium. Springer. ISBN 0-7514-0103-X.
  3. ^ Wiberg, Egon and Holleman, Arnold Frederick (2001) Inorganic Chemistry, Elsevier ISBN 0123526515
  4. ^ "In2O3 (Indium Oxide)". CeramicMaterials.info. Diarkibkan daripada yang asal pada 2008-06-30. Dicapai pada 2008-10-29.