geweten

• Geluid:  geweten    (hulp, bestand)
• IPA: /ɣəˈʋetə(n)/

• ge·we·ten

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘besef van goed en kwaad’ voor het eerst aangetroffen in 1588 ^[1]
• vervoeging van weten: de stam met omvoegsel ge- -en
• vervoeging van wijten: de stam met omvoegsel ge- -en en een klinkerwisseling ij-ee (IPAː /ɛi/ - /e/)

het geweten o

1. het deel van iemand waarmee die persoon zijn daden op goed en kwaad beoordeelt.

   • Als je zo'n moord kunt plegen, heb je geen geweten. 

• afgeweten

geweten

1. voltooid deelwoord van weten
2. (België) bekend

   ▸ Het is geweten dat, schoon ten onrechte, de vermaarde doodendans van het kerkhof van Bazel aan Hans Holbein werd toegeschreven Buiten de drie tafereelen welke in 1568 door Hugo Klauber werden bijgevoegd bij de 39 reeds bestaande, met welker herstelling hij belast was, is het gansch onmogelijk te bepalen door welken kunstenaar zij werden uitgevoerd.^[2]

• ongeweten

geweten

1. voltooid deelwoord van wijten

• Het woord geweten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "geweten" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.