Przejdź do zawartości

Anna Majcher

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anna Majcher
Ilustracja
Anna Majcher (1990)
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1962
Warszawa

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1983–2021

Strona internetowa

Anna Magdalena Majcher (ur. 14 sierpnia 1962 w Warszawie) – polska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1985 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie (dyplom w 1986)[1]. Występowała i była związana z teatrami m.in.: Ateneum (1984–1985 i 1998–2001), Współczesnym (1985–1996), Za Dalekim (1990), Teatrem Muzycznym „Roma” (1994) oraz Teatrem Studio (1996–1998), Teatrem Rampa (2003) i Komedia (2006). W latach 2003–2007 związana z Teatrem Nowym w Łodzi. Występowała również w spektaklach Teatru Telewizji. Laureatka Nagrody im. Zbigniewa Cybulskiego. Aktorka mieszka w Warszawie. Zawiesiła karierę aktorską.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Teatr Telewizji

[edytuj | edytuj kod]
  • 1983: Dom nad rzeką Moskwą – reż.Tomek Zygadło
  • 1985: Branzilla – reż. Michał Kwieciński
  • 1986: Miniatury Czechowa – reż. Krzysztof Wojciechowski
  • 1987: A oni lecieli na księżyc – reż. Z. Saratlic
  • 1987: Postępowanie wyjaśniające – reż. Tomek Zygadło.
  • 1988: Swojskie spotkania trzeciego stopnia – reż. Wojciech Adamczyk.
  • 1990: Długi świąteczny obiad – reż. Marek Nowicki.
  • 1990: Zapach orchidei Eustachego Rylskiego – reż. Kazimierz Kutz.
  • 1991: Próba – reż. Jerzy Sztwiertnia.
  • 1992: Kłótnie literatów – reż. Krystyna Sznerr.
  • 1992: Skąpiec – reż. Jan Bratkowski.
  • 1992: Mężczyzna wg G. Zapolskiej – reż. Wojciech Nowak.
  • 1994: Biedny rycerz – reż. Szczepan Szczykno.
  • 1994: Upadek (Dürrenmatt) – reż. Krzysztof Magowski.
  • 1995: Roztwór profesora Pytla – reż. Szczepan Szczykno.
  • 1995: Sentymenty (Agnieszka Osiecka) – reż. Elzbieta Protakiewicz
  • 1996: Lucyna – reż. Andrzej Barański.
  • 1996: Dekameron (Boccaccio) – reż. Maciej Dutkiewicz.
  • 1997: Magiczna telewizja – reż. Lena Szurmiej.
  • 1998: Czwarty pokój – reż. Piotr Łazarkiewicz.
  • 2000: Wyrok śmierci na Franciszka Kłosa – reż. Andrzej Wajda
  • 2003: Dzień przed zachodem – reż. M. Zmarz-Koczanowicz, jako nauczycielka

Spektakle teatralne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1984: Złe zachowanie, reż. Andrzej Strzelecki; Teatr Ateneum w Warszawie
  • 1985: Idż na brzeg, widać ogień; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1985: Niech no tylko zakwitną jabłonie, reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1986: Lorenzaccio, reż. Krzysztof Zaleski; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1987: Mistrz i Małgorzata, reż. Maciej Englert; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1987: Życie wewnętrzne, reż. Marek Koterski; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1989: Życie i niezwykłe przygody żołnierza, reż. Maciej Englert; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1991: Don Juan, czyli kamienny gość, reż. Jan Buchwald; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1992: Czego nie widać, reż. Maciej Englert; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1993: Kochanek, reż. Szczepan Szczykno; Teatr Komedia w Warszawie
  • 1994: Wizyta starszej pani, reż. Wojciech Adamczyk; Teatr Współczesny w Warszawie
  • 1995: Sztukmistrz z Lublina, reż. Jan Szurmiej; Warszawska Opera Kameralna
  • 1996: Don Juan reż. Jerzy Grzegorzewski; Teatr Studio
  • 1998: Opowieści Lasku wiedeńskiego, reż. Agnieszka Glińska; Teatr Ateneum w Warszawie
  • 1998: Tak daleko a tak blisko..., Teatr Ateneum w Warszawie
  • 2003: Siódme mniej kradnij, Teatr Rampa
  • 2003: Mistrza i Małgorzaty, reż. A.M. Marczewski; Teatr Nowy w Łodzi
  • 2005: Poszaleli, reż. E. Korin; Teatr Nowy w Łodzi
  • 2006: Stepping out, reż. K. Jasiński; Teatr Komedia w Warszawie

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985: „Złoty Kamerton” – nagroda krytyków za Złe zachowanie na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi
  • 1990: Stypendium rządu francuskiego dla najbardziej obiecującej aktorki młodego pokolenia.
  • 1991: Nominacja do Złotych Lwów – 16. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni – za rolę Bladej w Śmierci dziecioroba.
  • 1992: Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego.
  • 2005: Wyróżnienie „Rzeczypospolitej” za rolę Kota Behemota w przedstawieniu Mistrz i Małgorzata.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paweł Piotrowicz (2012-08-31): Anna Majcher: wcale nie pensjonariuszka. Onet.pl. [dostęp 2020-05-05]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]