Przejdź do zawartości

Giovanni Prandini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giovanni Prandini
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1940
Calvisano

Data i miejsce śmierci

12 marca 2018
Lonato del Garda

Zawód, zajęcie

polityk

Giovanni Prandini (ur. 22 stycznia 1940 w Calvisano[1], zm. 12 marca 2018[2] w Lonato del Garda) – włoski polityk, deputowany i senator, minister w różnych resortach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia ekonomista, pracował jako urzędnik administracji publicznej[1]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chrześcijańskiej Demokracji, był sekretarze tego ugrupowania w prowincji Brescia[2]. W latach 1972–1983 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych VI, VII i VIII kadencji, następnie do 1992 był członkiem Senatu IX i X kadencji. W latach 1992–1994 ponownie zasiadał w niższej izbie włoskiego parlamentu w okresie XI kadencji[1].

W latach 1983–1986 był podsekretarzem stanu w resorcie handlu zagranicznego. Od 1987 do 1992 w randze ministra wchodził w skład czterech kolejnych rządów. Był ministrem marynarki handlowej, a następnie od 1989 ministrem robót publicznych[1]. Jego kariera polityczna załamała się w okresie ujawniania afer łapówkarskich (tzw. Tangentopoli). W 2001 został w pierwszej instancji skazany na karę ponad sześciu lat pozbawienia wolności. Po kilku latach postępowanie to na skutek odwołań zakończyło się uniewinnieniem[2][3]. W innym postępowaniu Trybunał Obrachunkowy zasądził od niego jednak kilka milionów euro tytułem odszkodowania[3].

Pełnił również funkcję sekretarza Partito Democratico Cristiano, jednego z licznych niewielkich ugrupowań odwołujących się do rozwiązanej w pierwszej połowie lat 90. Chrześcijańskiej Demokracji[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Giovanni Prandini. camera.it. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
  2. a b c È morto Giovanni Prandini. giornaledibrescia.it, 12 marca 2018. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
  3. a b Morto l’ex ministro Giovanni Prandini: aveva 78 anni„Addio all'ex ministro Giovanni Prandini. bresciatoday.it, 12 marca 2018. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
  4. E il doroteo Prandini sente aria di rivincita. ilgiornale.it, 11 sierpnia 2007. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).