Przejdź do zawartości

Konklawe 1342

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konklawe 1342
Ilustracja
Daty i miejsce
5 – 7 maja 1342
Pałac papieski w Awinionie
Główne postacie
Dziekan

Pierre Desprès

Kamerling

Gasbert de Valle

Protoprezbiter

Imbert Dupuis

Protodiakon

Raymond Guillaume des Farges

Wybory
Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


18
1

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Pierre Roger de Beaufort OSB
Przybrane imię: Klemens VI

Konklawe 5-7 maja 1342 – trzecie konklawe okresu tzw. „niewoli awiniońskiej papieży” i drugie z kolei, które odbywało się w Awinionie. W jego wyniku papieżem został Klemens VI.

Śmierć Benedykta XII

[edytuj | edytuj kod]

Papież Benedykt XII zmarł 25 kwietnia 1342 roku. Na początku swojego pontyfikatu pragnął on powrotu z Awinionu do Rzymu i przeznaczył spore sumy na remonty bazyliki watykańskiej i bazyliki laterańskiej. Niespokojna sytuacja we Włoszech (w tym w samym Rzymie) spowodowała jednak, że szybko porzucił te plany i rozpoczął budowę pałacu papieskiego w Awinionie. Ponadto sprowadził z Rzymu znaczną część kościelnych archiwów i powiększył i tak już sporą przewagę Francuzów w Kolegium Kardynalskim. Zdominowana przez Francuzów kuria papieska była niechętna powrotowi nad Tyber[1][2].

Lista uczestników

[edytuj | edytuj kod]

W konklawe wzięło udział 18 spośród 19 kardynałów[3][2]:

Wśród elektorów było czternastu Francuzów, trzech Włochów i Hiszpan. Jedenastu z nich mianował Jan XXII, sześciu Benedykt XII, a jednego Klemens V.

Urząd kamerlinga Świętego Kościoła Rzymskiego sprawował wówczas Gasbert de Valle, arcybiskup Narbonne i krewny papieża Jana XXII[2].

Nieobecny

[edytuj | edytuj kod]
  • Bertrand de Montfavez (18 grudnia 1316) – kardynał diakon S. Maria in Aquiro; archiprezbiter bazyliki laterańskiej

Wybór Klemensa VI

[edytuj | edytuj kod]

Konklawe rozpoczęło się 5 maja i trwało zaledwie dwa dni. 7 maja jednogłośnie i przez aklamację wybrany został kardynał Pierre Roger, były kanclerz króla Francji Filipa VI. Elekt przybrał imię Klemens VI i 19 maja został uroczyście koronowany w awiniońskiej katedrze przez kardynała Raymonda Guillaume des Farges[2][1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Guillaume Mollat: Les Papes d'Avignon (1305-1378). Paryż: 1912, s. 80-82.
  2. a b c d John Paul Adams: Sede Vacante 1342. 2010. [dostęp 2015-02-23].
  3. Konrad Eubel: Hierarchia Catholica Medii Aevi. Volumen I. Münster-Padwa: 1913-1960, s. 18 przyp. 1.
  4. a b c d e f g Od XIV do XVI wieku (a sporadycznie nawet i jeszcze później) rozpowszechniony był zwyczaj nazywania kardynałów (nawet w oficjalnych dokumentach) nie według ich imion i nazwisk, lecz według pseudonimów nawiązujących najczęściej do miejsca pochodzenia, diecezji lub kościoła tytularnego danego kardynała.