Peter Bocage

Peter Bocage

Peter Bocage (1910)
Imię i nazwisko	Peter Edwin Bocage
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1887 Nowy Orlean
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 1967 Nowy Orlean
Instrumenty	trąbka, kornet, skrzypce, mandolina, gitara, banjo, sakshorn barytonowy, puzon, ksylofon
Gatunki	ragtime, jazz
Zawód	muzyk
Powiązania	Bunk Johnson, Louis Armstrong
Instrument
Trąbka
Zespoły
The Excelsior Brass Band The Creole Serenaders
Multimedia w Wikimedia Commons

Peter Edwin Bocage (ur. 31 lipca 1887 w Nowym Orleanie, zm. 3 grudnia 1967 tamże)^[1] – amerykański skrzypek, trębacz i bandlider jazzowy.

Urodził się w dobrze radzącej sobie rodzinie kreolskiej, mieszkającej i znanej w Algiers, lewobrzeżnej dzielnicy Nowego Orleanu^[2]. Jego rodzicami byli Leopold Paul – budowniczy łodzi i grywający dorywczo gitarzysta, oraz Emilie Elizabeth z d. LaMothe^[3][4]. Miał czworo rodzeństwa, z którego dwaj bracia: Charles i Henry zostali tak jak on zawodowymi muzykami^[3]. W wieku dwunastu lat zaczął uczyć się gry na skrzypcach, m.in. u Henry’ego DeFuentesa^[2]. Występy rozpoczął w kwartecie ojca, grywającym na okolicznych imprezach^[5] oraz w Storyville, dzielnicy czerwonych latarni^[3]. Wkrótce już bez ojca grał w tamtejszych lokalach, doskonaląc umiejętności instrumentalne w różnych zespołach.

Mając dwadzieścia jeden lat został liderem The Superior Orchestra, w której grał na skrzypcach^[1]. Był to wówczas jeden z najpopularniejszych zespołów ragtime'owych w Nowym Orleanie^[1]. Jego członkiem był m.in. uzdolniony trębacz Bunk Johnson, którego Peter nauczył czytać nuty.

W połowie pierwszej dekady XX wieku zaczął grać na trąbce, której z czasem stał się wirtuozem^[5]. W 1917, pracując w zespole Fate’a Marable’a na rzecznych statkach wycieczkowych linii Strekfusa, doprowadził razem z bandliderem do zaprzestania zatrudniania w orkiestrach wyłącznie białych muzyków, wywołując konsternację na Południu^[1]. On też przyjął do zespołu Louisa Armstronga^[2]. Tak jak Johnsona i jego nauczył czytać nuty, a z biegiem lat zostali przyjaciółmi. W następnym roku grał już na lądzie w znanych nowoorleańskich zespołach dętych takich jak The Onward Brass Band z „Kingiem” Oliverem, The Tuxedo Brass Band z Armstrongiem i The Allen Brass Band. W 1922 przejął The Excelsior Brass Band i prowadził ją – również administracyjnie – przez dziesięć lat^[1].

Jako że nie potrafił długo usiedzieć w jednym miejscu, w 1923 dołączył do orkiestry Armanda Pirona. Wyruszył z nią do Nowego Jorku na krótkie występy w słynnym Cotton Clubie. Później nagrywał z Piron’s New Orleans Orchestra i swoją grupą The Creole Serenaders, która w różnych formatach działała niemal do jego śmierci^[5].

W 1939 znów wyjechał z Nowego Orleanu. Tym razem udał się do Bostonu, żeby zastąpić Bunka Jonhsona w zespole saksofonisty Sidneya Becheta^[1]. Kiedy w latach 40. nastąpiło odrodzenie muzyki nowoorleańskiej (Dixieland Revival), sformował do celów nagraniowych zespól The Jazz Pioneers, złożony z weteranów tego stylu. W następnych dwu dekadach koncertował z The Creole Serenaders. Był też stałym wykonawcą w słynnej nowoorleańskiej The Preservation Hall^[5].

Zmarł w wieku 80. lat. Został pochowany na Saint Bartholomew Cemetery w rodzinnym Algiers w Nowym Orleanie^[4].

Jego żoną była Pearl z d. Yates (1897–1960)^[4]. Miał z nią troje dzieci: Edwina Petera, Dolores i Myrtle Emily.

• 1961 Peter Bocage with His Creole Serenaders & The Love Jiles Ragtime Orchestra (Riverside Records/Original Jazz Classics)
• 1991 Peter Bocage and His Creole Serenaders (American Music)
• Peter Bocage at San Jacinto Hall (GHB)

• Peter Bocage (1887–1967), The Syncopated Times
• Interview with Peter Bocage (1957), musicrising.tulane.edu
• Peter Bocage, allmusic.com
• Peter Bocage, 64parishes.org