Przejdź do zawartości

latynizacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

latynizacja (język polski)

[edytuj]
latynizacja (1.3)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. poddawanie wpływowi języka łacińskiego lub cywilizacji łacińskiej; uleganie takiemu wpływowi[1][2]
(1.2) książk. tłumaczenie (najczęściej nazwy własnej lub terminu) na język łaciński, nadawanie wyrazowi postaci językowej łacińskiej[1][2]
(1.3) jęz. konwersja (najczęściej transliteracja lub transkrypcja) pisma niebędącego alfabetem łacińskim na tenże alfabet[3]
odmiana:
(1.1-2)
(1.3)
przykłady:
(1.1) Za czasów rzymskich nastąpił szybki rozwój cywilizacyjny Galii i postępująca latynizacja jej mieszkańców[4].
(1.1) Wprowadzając dziś do polszczyzny angielskie pożyczki o rodowodzie łacińskim, przywracamy jej poniekąd wyrazy dawno zapomniane i przyczyniamy się do jej powtórnej latynizacji[5].
(1.2) FormaCracoviapowstała w wyniku latynizacji polskiej nazwyKraków”.
(1.2) W dawnej Polsce modna była latynizacja nazwisk, szczególnie wśród literatów.
(1.3) Istnieją dwie powszechnie używane latynizacje pisma chińskiego: system Wade’a-Gilesa oraz pinyin.
składnia:
kolokacje:
(1.1) latynizacja kraju / językapoddawać latynizacji • ulegać latynizacji • walczyć z latynizacją
(1.2) latynizacja wyrazu / terminu / nazwy / imienia / nazwiska / … • dokonywać latynizacji
(1.3) latynizacja pisma arabskiego / chińskiego / koreańskiego / japońskiego / … • dokonywać latynizacji
synonimy:
(1.2) latynizowanie
(1.3) romanizacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Latyn mos, Latynos mos, latynizm mrz, latynista mos, latynistka ż, latynizowanie n, latynizator mos, Lacjum n
przym. latyński
czas. latynizować ndk., zlatynizować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
od pol. latynizować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „latynizacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Jarosław Pacek (red.), Sternik: Słownik terminologiczny z zakresu bibliografii i katalogowania, Instytut Bibliograficzny Biblioteki Narodowej.
  4. Hasło „Historia Francji” w polskiej Wikipedii
  5. Mirosław Bańko w Poradni językowej PWN.