Эчтәлеккә күчү

HD198667

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD198667 latin yazuında])
HD198667
Каталог коды HD 198667[1], HIP 103005[1], HR 7985[1], SAO 144889[1], 2MASS J20520870-0530252[1], GSC 05186-02126[1], CSV 102037[1], GC 29094[1], GCRV 13089[1], HIC 103005[1], NSV 13360[1], PLX 4987[1], PLX 4987.00[1], PPM 204547[1], ROT 3047[1], TD1 27362[1], TYC 5186-2126-1[1], UBV 18050[1], uvby98 100198667[1], YZ 0 4424[1], YZ 95 7472[1], HGAM 956[1], WEB 18696[1], Gaia DR2 6913301306649511808[1], 5 Aqr, Gaia DR3 6913301306649511808[1], TIC 248725944[1], UBV M 25220[1], ALS 16594[1] һәм Renson 55300[1]
Йолдызлык Дәлү йолдызлыгы
Җирдән ераклык 239,057 ± 4,9205 парсек[2]
Скорость вращения звезды 25 km/s[3]
Параллакс 4,1831 ± 0,0861 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −5,828 ± 0,07 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 1,271 ± 0,09 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −2,1 ± 1,2 km/s[4]
Спектраль сыйныф B9III[5][6]
Күренмә йолдызча зурлык 5,554 ± 0,009[7]
Светимость 317,56 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,94
Металличность 0,1[8]
Радиюс 4,1 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 313,03622430075 °[2]
Авышлык −5,50705818637 °[2]
Нәтиҗәле температура 11 200 K[8]
Өслек гравитациясе 2240 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD198667Дәлү йолдызлыгында урнашкан B9III[5][6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,554 ± 0,009[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 5 Aqr SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Abt, Helmut A., Levato, Hugo, Grosso, Monica Rotational Velocities of B Stars // Astrophys. J. / E. VishniacIOP Publishing, 2002. — ISSN 0004-637X; 1538-4357doi:10.1086/340590
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. 5,0 5,1 Houk, N., Swift, C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars — 1999.
  6. 6,0 6,1 A. Cowley Spectral classification of the bright B8 stars // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1972. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/111348
  7. 7,0 7,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. 8,0 8,1 8,2 Adelman S. J. Optical region elemental abundance analyses of B and A stars. V. The normal stars theta Leonis, tau Herculis, 14 Cygni and 5 Aquarii // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1986. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]