What do you think?
Rate this book
Broken April
From the moment that Gjorg's brother is killed by a neighbour, his own life is forfeit: for the code of Kanun requires Gjorg to kill his brother's murderer and then in turn be hunted down. After shooting his brother's killer, young Gjorg is entitled to thirty days' grace - not enough to see out the month of April.
Then a visiting honeymoon couple cross the path of the fugitive. The bride's heart goes out to Gjorg, and even these 'civilised' strangers from the city risk becoming embroiled in the fatal mechanism of vendetta.
Then a visiting honeymoon couple cross the path of the fugitive. The bride's heart goes out to Gjorg, and even these 'civilised' strangers from the city risk becoming embroiled in the fatal mechanism of vendetta.
216 pages, Paperback
First published November 23, 1978
About the author
Ismail Kadare
247 books1,602 followersIsmail Kadare (also spelled Kadaré) was an Albanian novelist and poet. He has been a leading literary figure in Albania since the 1960s. He focused on short stories until the publication of his first novel, The General of the Dead Army. In 1996 he became a lifetime member of the Academy of Moral and Political Sciences of France. In 1992, he was awarded the Prix mondial Cino Del Duca; in 2005, he won the inaugural Man Booker International Prize, in 2009 the Prince of Asturias Award of Arts, and in 2015 the Jerusalem Prize. He has divided his time between Albania and France since 1990. Kadare has been mentioned as a possible recipient for the Nobel Prize in Literature several times. His works have been published in about 30 languages.
Ismail Kadare was born in 1936 in Gjirokastër, in the south of Albania. His education included studies at the University of Tirana and then the Gorky Institute for World Literature in Moscow, a training school for writers and critics.
In 1960 Kadare returned to Albania after the country broke ties with the Soviet Union, and he became a journalist and published his first poems.
His first novel, The General of the Dead Army, sprang from a short story, and its success established his name in Albania and enabled Kadare to become a full-time writer.
Kadare's novels draw on Balkan history and legends. They are obliquely ironic as a result of trying to withstand political scrutiny. Among his best known books are Chronicle in Stone (1977), Broken April (1978), and The Concert (1988), considered the best novel of the year 1991 by the French literary magazine Lire.
In 1990, Kadare claimed political asylum in France, issuing statements in favour of democratisation. During the ordeal, he stated that "dictatorship and authentic literature are incompatible. The writer is the natural enemy of dictatorship."
Ismail Kadare was born in 1936 in Gjirokastër, in the south of Albania. His education included studies at the University of Tirana and then the Gorky Institute for World Literature in Moscow, a training school for writers and critics.
In 1960 Kadare returned to Albania after the country broke ties with the Soviet Union, and he became a journalist and published his first poems.
His first novel, The General of the Dead Army, sprang from a short story, and its success established his name in Albania and enabled Kadare to become a full-time writer.
Kadare's novels draw on Balkan history and legends. They are obliquely ironic as a result of trying to withstand political scrutiny. Among his best known books are Chronicle in Stone (1977), Broken April (1978), and The Concert (1988), considered the best novel of the year 1991 by the French literary magazine Lire.
In 1990, Kadare claimed political asylum in France, issuing statements in favour of democratisation. During the ordeal, he stated that "dictatorship and authentic literature are incompatible. The writer is the natural enemy of dictatorship."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 710 reviews
March 23, 2018
A to Z around the world- A is for Albania
It took a while for me to write this review because I wanted to say quite a lot and I did not know where to start or how to organize my thoughts (still don’t). Real life interference did not help either. This is going to be long so I made some headlines for easier navigation.
The Author and the novel in short
Ismail Kadare is probably the best know Albanian writer and one of the best resources to learn about the country’s tumultuous past, culture and mentality. He started writing during the Communist regime in Albania and most of his work was either criticized or banned in the country because it appeared to criticized the regime. Kadare became famous internationally when his novel, The General of the Dead Army, was published in France.
In Broken April, Kadare writes about one of them most peculiar and specific parts of Albanian culture, the feudal set of laws, Kanun, and its terrible Vendetta rules, Gjakmarrja. When one person is killed the family members are bound to revenge the murder by taking the life of the killer and so on. In the novel, Gjorgu, kills his brother’s murderer and is waiting his turn to be hunted down by the dead man’s family. He has to perform all the necessary preparations for the vendetta to continue its bloody course, including a walk to a distant village to pay a ``blood tax'' to the region's ruling family.
Bessian and Diana are in their Honeymoon. Since the husband makes a living writing about the Kanun, he proposed to visit the remote mountain villages where the laws are most prevalent. Although at the beginning the couple is close, as they continue their journey and discover more about the traditions they become more and more distant. While Bessian finds himself fascinated by the Kanun and Gjakmarrja, Diana is silently appalled.
One day, Diana sees Gjorgu as he returns from the blood tax payment and becomes fascinated by the young man and marked by his sad destiny. During the remaining of their trip the couple will be followed by the specter of Gorju’s impending death.
Albanian History
To understand the appearance of The Kanun in Albania I believe the history of the country should be understood. It was the victim of numerous wars, occupations and sorrows, like almost all Balkan countries. My Albanian GR friend. Lorena, wrote this to me about her country’s history and I believe it explains a lot. “Albania was always a cross country where rulers, kings, princes, leaders of various countries came and went away, each of them draining the people's energy and motive. Don't forget the roman empire rule, the Byzantium rule, ottoman empire rule for almost 500 years, 2 world wars and later the Italian protectorate. Just think about what a mixture of mentalities and circumstance behaviours developed throughout history.” The different rulers and lack of trust in justice made the remote villages in the mountains to develop their own set of rules.
The Kanun
According to Wikipedia, The Kanun was developed by Lekë Dukagjini, who codified the existing customary laws. It was spread mainly in the mountainous North of the country where foregners and their laws could not enter. It can also be found in the surrounding areas formerly in Yugoslavia where there is a large ethnic Albanian population; Montenegro, Kosovo and Macedonia. It was first codified in the 15th century and it was used in that for until 20th century. It was recently after the fall of the communist regime in the early 1990s. While not unique in concept it’s strict set of rules made Albanian Kanun probably the most feared.
Regarding the Gjakmarrja, the laws say that if someone is killed the family members have to find and revenge the murder with blood. However, it doesn’t stop here. The family of the initial murderer now has to revenge their death and so on. The result is generations old family feuds and hundreds of deaths, resulting even in the complete decimation of a family. If this was crazy, note that if a person is murdered as a guest, the host is responsible to revenge the death. So, if you are lucky enough to have your guest killed, then the course is on you. The person is someone’s guest until it leaves the borders of the village where the host’s house is located. If the murdered person is outside the village but still looking towards it then the responsibility is still with the host.
Maybe this is a good reason not to have any visitors in your house, isn’t it? Well you can’t. According to the Kanun, visitors cannot be denied entrance in a house without facing serious punishment. In the novel, an entire village was burned down because they refused to shelter a visitor. As such, if a stranger knock on the door he has to be received, no matter if he wears the Gjakmarrja mark, a black bandana around the arm.
I also have to mention a few marriage rules. Marriage is never cancelled. Even if the future wife is dying she will be brought to get married. If there is a death in the family the marriage will continue. The dead goes out of the house and the wife inside. The husband receives from the woman’s family, together with the dowry, a bullet in case the wife is unfaithful.
I was appalled by all these rules, which in my opinion are barbaric and illogic. I might be able to understand them in feudal ages but some of them are still used Today. Many Albanian have left the country citing the blood feuds as the reason for their refugee seeking. Some were fake, true, as the endemic corruption in Albania found a way to make money from this as well. Corruption and bad management of the state is actually one of the main reasons of the Kanun revival. People believe that when the law does nothing to help then the responsibility for justice falls in one’s own hands.
Feelings about Broken April
The writing is simple, clinical, without embroideries. However, the feeling of doom and irreversibility is masterfully done. The repetition of the Kanun laws coming from different characters only adds to the overhanging dark atmosphere. Gorju’s silent reluctance to fulfill the laws which are bound to lead to his ultimate death and his preparations gave me goose bumps. The relationship between the married couple and their equally silent fallout added to the story and give two opposing perspectives that a stranger to these customs could have when he/she is faced with them. I am thankful that I read Broken April even if it haunted my dreams for a while. Also, now I understand the Taken movie plot.
It took a while for me to write this review because I wanted to say quite a lot and I did not know where to start or how to organize my thoughts (still don’t). Real life interference did not help either. This is going to be long so I made some headlines for easier navigation.
The Author and the novel in short
Ismail Kadare is probably the best know Albanian writer and one of the best resources to learn about the country’s tumultuous past, culture and mentality. He started writing during the Communist regime in Albania and most of his work was either criticized or banned in the country because it appeared to criticized the regime. Kadare became famous internationally when his novel, The General of the Dead Army, was published in France.
In Broken April, Kadare writes about one of them most peculiar and specific parts of Albanian culture, the feudal set of laws, Kanun, and its terrible Vendetta rules, Gjakmarrja. When one person is killed the family members are bound to revenge the murder by taking the life of the killer and so on. In the novel, Gjorgu, kills his brother’s murderer and is waiting his turn to be hunted down by the dead man’s family. He has to perform all the necessary preparations for the vendetta to continue its bloody course, including a walk to a distant village to pay a ``blood tax'' to the region's ruling family.
Bessian and Diana are in their Honeymoon. Since the husband makes a living writing about the Kanun, he proposed to visit the remote mountain villages where the laws are most prevalent. Although at the beginning the couple is close, as they continue their journey and discover more about the traditions they become more and more distant. While Bessian finds himself fascinated by the Kanun and Gjakmarrja, Diana is silently appalled.
One day, Diana sees Gjorgu as he returns from the blood tax payment and becomes fascinated by the young man and marked by his sad destiny. During the remaining of their trip the couple will be followed by the specter of Gorju’s impending death.
Albanian History
To understand the appearance of The Kanun in Albania I believe the history of the country should be understood. It was the victim of numerous wars, occupations and sorrows, like almost all Balkan countries. My Albanian GR friend. Lorena, wrote this to me about her country’s history and I believe it explains a lot. “Albania was always a cross country where rulers, kings, princes, leaders of various countries came and went away, each of them draining the people's energy and motive. Don't forget the roman empire rule, the Byzantium rule, ottoman empire rule for almost 500 years, 2 world wars and later the Italian protectorate. Just think about what a mixture of mentalities and circumstance behaviours developed throughout history.” The different rulers and lack of trust in justice made the remote villages in the mountains to develop their own set of rules.
The Kanun
According to Wikipedia, The Kanun was developed by Lekë Dukagjini, who codified the existing customary laws. It was spread mainly in the mountainous North of the country where foregners and their laws could not enter. It can also be found in the surrounding areas formerly in Yugoslavia where there is a large ethnic Albanian population; Montenegro, Kosovo and Macedonia. It was first codified in the 15th century and it was used in that for until 20th century. It was recently after the fall of the communist regime in the early 1990s. While not unique in concept it’s strict set of rules made Albanian Kanun probably the most feared.
Regarding the Gjakmarrja, the laws say that if someone is killed the family members have to find and revenge the murder with blood. However, it doesn’t stop here. The family of the initial murderer now has to revenge their death and so on. The result is generations old family feuds and hundreds of deaths, resulting even in the complete decimation of a family. If this was crazy, note that if a person is murdered as a guest, the host is responsible to revenge the death. So, if you are lucky enough to have your guest killed, then the course is on you. The person is someone’s guest until it leaves the borders of the village where the host’s house is located. If the murdered person is outside the village but still looking towards it then the responsibility is still with the host.
Maybe this is a good reason not to have any visitors in your house, isn’t it? Well you can’t. According to the Kanun, visitors cannot be denied entrance in a house without facing serious punishment. In the novel, an entire village was burned down because they refused to shelter a visitor. As such, if a stranger knock on the door he has to be received, no matter if he wears the Gjakmarrja mark, a black bandana around the arm.
I also have to mention a few marriage rules. Marriage is never cancelled. Even if the future wife is dying she will be brought to get married. If there is a death in the family the marriage will continue. The dead goes out of the house and the wife inside. The husband receives from the woman’s family, together with the dowry, a bullet in case the wife is unfaithful.
I was appalled by all these rules, which in my opinion are barbaric and illogic. I might be able to understand them in feudal ages but some of them are still used Today. Many Albanian have left the country citing the blood feuds as the reason for their refugee seeking. Some were fake, true, as the endemic corruption in Albania found a way to make money from this as well. Corruption and bad management of the state is actually one of the main reasons of the Kanun revival. People believe that when the law does nothing to help then the responsibility for justice falls in one’s own hands.
Feelings about Broken April
The writing is simple, clinical, without embroideries. However, the feeling of doom and irreversibility is masterfully done. The repetition of the Kanun laws coming from different characters only adds to the overhanging dark atmosphere. Gorju’s silent reluctance to fulfill the laws which are bound to lead to his ultimate death and his preparations gave me goose bumps. The relationship between the married couple and their equally silent fallout added to the story and give two opposing perspectives that a stranger to these customs could have when he/she is faced with them. I am thankful that I read Broken April even if it haunted my dreams for a while. Also, now I understand the Taken movie plot.
May 7, 2022
(Book 286 from 1001 books) - Prilli i Thyer = Broken April, Ismail Kadare
Broken April is a novel by award winning Albanian author Ismail Kadare. Published in 1978, the book explores one of Kadare's recurring themes; how the past affects the present. Gjorg Berisha, a 26-year-old Albanian man living on the country's high plateau, is forced to commit a murder under the laws of the Kanun to avenge his brother. As a result of this killing, his own death is sealed; he is to be killed by a member of the opposing family.
The novel concerns about the centuries-old tradition of hospitality, blood feuds, and revenge killing in the highlands of north Albania in the 1930's.
تاریخ نخستین خوانش: هجدهم ماه آگوست سال2004میلادی
آوریل شکسته - اسماعیل کاداره (مرکز) ادبیات آلبانی
عنوان: آوریل شکسته؛ نویسنده: اسماعیل کاداره؛ مترجم: قاسم صنعوی؛ تهران، نشر مرکز، سال1373؛ در215ص؛ شابک9643050920؛ موضوع داستانهای نویسندگان آلبانی - سده20م
هفتاد سال پیش، شبی میهمان ناشناسی که هنوز هم ناشناس است، وارد دهکده میشود، و در خانه ی پدربزرگ «گئورگ» را میزند، و میخواهد مهمانشان شود، آنها نیز براساس رسوم و سنت، از او پذیرایی میکنند، و صبح نیز براساس رسوم و سنت او را تا خارج دهکده بدرقه میکنند؛ آنگاه که مرد خانواده از میهمان جدا میشود: ناشناس هدف گلوله قرار میگیرد، براساس رسوم، آنگاه که میهمانی که شما بدرقه میکردید جلوی چشمان مهماندار کشته شود، وظیفه میزبان است که انتقام خون او را بگیرد؛ اما اگر میهمان هنگامی کشته میشد که میزبان از او جدا شده، وظیفه متوجه میزبان نیست؛
هر چند آنها از هم جدا شده بودند ولی آنگاه که کمیسیونی از ریش سفیدان، برای بررسی رویداد تشکیل شد، با توجه به شیوه ی افتادن جسد و…؛ براساس قوانین حکم شد که خانواده «بریشا» میبایست انتقام مهمانشان را بگیرد! و پس از مدت کوتاهی نیز مشخص شده بود، که قاتل از خاندان «کریه کیک» است، که آن فرد را برای خاطر توهینی که در یک مهمانخانه در برابر زن ناشناسی به او کرده است! هدف گلوله قرار داده؛ و بدین ترتیب خونریزی بین این دو خانواده برای مهمان ناشناسی آغاز میشود
جالب اینجاست که «گئورگ» آخرین مرد جوان خانواده است، و ادامه ی کار انتقامجویی موجب انقراض است، ولی حفظ شرافت خانواده از واجبات است؛ به هر حال پس از گرفتن انتقام مطابق قانون، مهلت یکماهه ای برای قاتل در نظر گرفته میشود، که در این زمان قاتل کارهای عقب افتاده خود را انجام دهد و پس از آن یا همیشه باید از سایه ی خود بهراسد، یا در محلهایی باشد که طبق قانون خونریزی قدغن باشد: نظیر برجهای انزوا (که بعضی از این افراد تا سالهای سال خود را در آنجا زندانی میکنند) یا برخی جاده ها و یا محدوده ی آبشارها و آسیابها (چون یکی از مناسک انتقام گیری این است که پیش از شلیک با گفتن جمله ای به قربانی اخطار داده شود، و در محدوده آبشار و آسیاب صدای قاتل به قربانی نمیرسد و …!!! قوانین همه چیز را مشخص نموده اند)؛
نام کتاب «آوریل شکسته» برای این است، که در روزهای پایانی ماه «مارس»، «گئورگ» انتقام میگیرد؛ و طبق قانونِ یک ماهه، تا نیمه «آوریل» او فرصتِ زنده بودن دارد، و پس از آن شخصی دیگر باید او را بکشد، او در واقع یک «آوریل شکسته» برای زندگی در اختیار دارد؛ آرزوی هولناکی که کوه نشینان هنگام تولد کودک میکنند: (خدا کند که عمری دراز داشته باشد و به ضرب گلوله از پا درآید؛ مرگ طبیعی، مرگ ناشی از بیماری و پیری برای انسانِ نواحی مرتفع ننگ است)؛
تاریخ بهنگام رسانی 25/04/1400هجری خورشیدی؛ 16/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Broken April is a novel by award winning Albanian author Ismail Kadare. Published in 1978, the book explores one of Kadare's recurring themes; how the past affects the present. Gjorg Berisha, a 26-year-old Albanian man living on the country's high plateau, is forced to commit a murder under the laws of the Kanun to avenge his brother. As a result of this killing, his own death is sealed; he is to be killed by a member of the opposing family.
The novel concerns about the centuries-old tradition of hospitality, blood feuds, and revenge killing in the highlands of north Albania in the 1930's.
تاریخ نخستین خوانش: هجدهم ماه آگوست سال2004میلادی
آوریل شکسته - اسماعیل کاداره (مرکز) ادبیات آلبانی
عنوان: آوریل شکسته؛ نویسنده: اسماعیل کاداره؛ مترجم: قاسم صنعوی؛ تهران، نشر مرکز، سال1373؛ در215ص؛ شابک9643050920؛ موضوع داستانهای نویسندگان آلبانی - سده20م
هفتاد سال پیش، شبی میهمان ناشناسی که هنوز هم ناشناس است، وارد دهکده میشود، و در خانه ی پدربزرگ «گئورگ» را میزند، و میخواهد مهمانشان شود، آنها نیز براساس رسوم و سنت، از او پذیرایی میکنند، و صبح نیز براساس رسوم و سنت او را تا خارج دهکده بدرقه میکنند؛ آنگاه که مرد خانواده از میهمان جدا میشود: ناشناس هدف گلوله قرار میگیرد، براساس رسوم، آنگاه که میهمانی که شما بدرقه میکردید جلوی چشمان مهماندار کشته شود، وظیفه میزبان است که انتقام خون او را بگیرد؛ اما اگر میهمان هنگامی کشته میشد که میزبان از او جدا شده، وظیفه متوجه میزبان نیست؛
هر چند آنها از هم جدا شده بودند ولی آنگاه که کمیسیونی از ریش سفیدان، برای بررسی رویداد تشکیل شد، با توجه به شیوه ی افتادن جسد و…؛ براساس قوانین حکم شد که خانواده «بریشا» میبایست انتقام مهمانشان را بگیرد! و پس از مدت کوتاهی نیز مشخص شده بود، که قاتل از خاندان «کریه کیک» است، که آن فرد را برای خاطر توهینی که در یک مهمانخانه در برابر زن ناشناسی به او کرده است! هدف گلوله قرار داده؛ و بدین ترتیب خونریزی بین این دو خانواده برای مهمان ناشناسی آغاز میشود
جالب اینجاست که «گئورگ» آخرین مرد جوان خانواده است، و ادامه ی کار انتقامجویی موجب انقراض است، ولی حفظ شرافت خانواده از واجبات است؛ به هر حال پس از گرفتن انتقام مطابق قانون، مهلت یکماهه ای برای قاتل در نظر گرفته میشود، که در این زمان قاتل کارهای عقب افتاده خود را انجام دهد و پس از آن یا همیشه باید از سایه ی خود بهراسد، یا در محلهایی باشد که طبق قانون خونریزی قدغن باشد: نظیر برجهای انزوا (که بعضی از این افراد تا سالهای سال خود را در آنجا زندانی میکنند) یا برخی جاده ها و یا محدوده ی آبشارها و آسیابها (چون یکی از مناسک انتقام گیری این است که پیش از شلیک با گفتن جمله ای به قربانی اخطار داده شود، و در محدوده آبشار و آسیاب صدای قاتل به قربانی نمیرسد و …!!! قوانین همه چیز را مشخص نموده اند)؛
نام کتاب «آوریل شکسته» برای این است، که در روزهای پایانی ماه «مارس»، «گئورگ» انتقام میگیرد؛ و طبق قانونِ یک ماهه، تا نیمه «آوریل» او فرصتِ زنده بودن دارد، و پس از آن شخصی دیگر باید او را بکشد، او در واقع یک «آوریل شکسته» برای زندگی در اختیار دارد؛ آرزوی هولناکی که کوه نشینان هنگام تولد کودک میکنند: (خدا کند که عمری دراز داشته باشد و به ضرب گلوله از پا درآید؛ مرگ طبیعی، مرگ ناشی از بیماری و پیری برای انسانِ نواحی مرتفع ننگ است)؛
تاریخ بهنگام رسانی 25/04/1400هجری خورشیدی؛ 16/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
January 17, 2024
This is a strange book. When I lived in eastern Europe, I was told there were two sorts of Eastern European countries, those which were highly-developed and industrialized (Czechoslovakia, Poland, Hungary) and those which were not (Bulgaria, Romania) as well as those which were a mix of the two (Yugoslavia, Soviet Union) but no one knew anything about Albania. Reading this book, it's like the land that time forgot because you're never quite sure where you are in history. (As it turns out, it's Albania between the two World Wars but there are no clues.) Two story threads which meet but in an unsatisfying way, a land where blood vendettas between families last for centuries, people are travelling by coach, but it doesn't seem like another century, just a palce where progress has forgotten to arrive. I can't say that I liked the book or didn't like the book, only that it took me to a place where I'd never been and scared the shit out of me a bit.
July 6, 2021
This is all about the Blood Feud as practised in northern Albania. In the complete absence of a police force the villagers centuries ago evolved their own elaborate law. At the heart of it is the Biblical phrase “an eye for an eye”. If there is a murder a man from the murdered man’s clan has to kill the murderer. (It seems there is no such thing as a whodunnit in northern Albania.) Then when that’s done, another guy from the dead murderer’s clan has to murder the murderer’s murderer. See? And so on throughout the decades until there isn’t a man left in a clan to do the latest required assassination.
There are other obligations each killer must perform – he has to attend the funeral of the guy he killed, and he has to go to the funeral meal. And the dead guy’s family knows who killed their man, but they can’t do anything to him until later.
The author throws in various grisly observations about this weird culture.
When they had left the wedding party behind them, they talked about the notorious “blessed cartridge” that, in accordance with the Code, the bride’s family gave to the groom so that he could use it to shoot his wife if she proved unfaithful
Check that, the bride’s family give the bullet. The groom’s family do not give a bullet to the bride to shoot him with if he’s unfaithful, no no no. That would be outrageous.
This novel is about the inter-war period. It was written in 1982. This paperback was printed in 1990. Tucked inside its pages I found a cutting from an English newspaper dated 30 September 1998. The headline is
THOUSANDS OF ALBANIAN CHILDREN IN HIDING TO ESCAPE BLOOD FEUDS
I give this short novel two stars because it is unremittingly miserable and it has virtually no plot. The characters are illustrative tokens serving as examples. Really you could almost say it’s a series of sketches illustrating the big issue here. Essential reading for those interested in Albanian culture but for most novel readers best approached with caution.
There are other obligations each killer must perform – he has to attend the funeral of the guy he killed, and he has to go to the funeral meal. And the dead guy’s family knows who killed their man, but they can’t do anything to him until later.
The author throws in various grisly observations about this weird culture.
When they had left the wedding party behind them, they talked about the notorious “blessed cartridge” that, in accordance with the Code, the bride’s family gave to the groom so that he could use it to shoot his wife if she proved unfaithful
Check that, the bride’s family give the bullet. The groom’s family do not give a bullet to the bride to shoot him with if he’s unfaithful, no no no. That would be outrageous.
This novel is about the inter-war period. It was written in 1982. This paperback was printed in 1990. Tucked inside its pages I found a cutting from an English newspaper dated 30 September 1998. The headline is
THOUSANDS OF ALBANIAN CHILDREN IN HIDING TO ESCAPE BLOOD FEUDS
I give this short novel two stars because it is unremittingly miserable and it has virtually no plot. The characters are illustrative tokens serving as examples. Really you could almost say it’s a series of sketches illustrating the big issue here. Essential reading for those interested in Albanian culture but for most novel readers best approached with caution.
July 16, 2012
"Broken April" is a haunting story with an out of time charm. There are not many novels around with such a simple and yet powerfully evocative style. More than the plot in itself what counts here is the atmosphere Kadare is able to recreate.
I actually perceived the mist and the cold as well as the brightless nights and the wind-swept landscapes where the novel takes place with an uncommon intensity.
As a reader who gets easily distracted, "Broken April" meant an unusual business to me: this book never lost its grip over me from the very first to the last page.
I don't know that much about Albania apart from being aware that Italian fought a useless and aggressive war there ("We will break the kidneys of Albania!" barked Mussolini back in 1939) and that the country hosted one of the most senseless dictators - even for the crazy communist standards - in the world, Enver Hoxha.
For a striking majority of Italians, contemporary Albania is a God-forsaken country, a place good for ruffians, pimps, prostitutes and hosting bogus universities where our dull politicians get their fake degrees.
Besides, the massive waves of desperate immigration coming from the coasts of Albania which reached Italy in the 1990s didn't help in the way our neighbours are perceived. It's true how there are Albanians involved in criminal activities in Italy, but then again it's always the bad guys who get all the news. Just like it happens with Romanians - who share a similar bad reputation in Italy and had a megalomaniac dictator too - there are thousands of good, honest, hardworking and considerate Albanian immigrants between the Alps and Sicily. But this is pretty obvious, isn't it?
"Broken April" deals at the same time with backwardness and cultural heritage of Albania introducing the equally wonderful and terrifying "Kanun" an ancient code to settle arguments and controversies in the remote Albanian plateaus.
A code where vengeance through family feuds under brutal but strict rules is a focal point and that reminded me quite a lot the way disputes were handled in some parts of southern Italy and Sardinia. The Albanian Kanun, however, seem to be more structured and taken more seriously by the local inhabitants than its Italian less official counterparts.
This novel speaks about the Kanun and the people living (and quite often dying) according to its principles, but it's also an excellent cross-section of the Albanian mountaineers, a people able to welcome the Church and the Islam without losing most of its peculiar habits and with a fascination for towers.
There is a distinct beauty in the uniqueness of "Broken April" and this quality more than compensates the slight disappointment of a plot and an ending which could have been a bit better. Not that it really matters as what makes this novel very good is not its storytelling, but where the story itself happens.
This is the first book by Ismail Kadare I've ever read and most likely the first of a long series. Here we have an author who definitely has something to say and somewhere to speak about. I'd like to listen more of it.
I actually perceived the mist and the cold as well as the brightless nights and the wind-swept landscapes where the novel takes place with an uncommon intensity.
As a reader who gets easily distracted, "Broken April" meant an unusual business to me: this book never lost its grip over me from the very first to the last page.
I don't know that much about Albania apart from being aware that Italian fought a useless and aggressive war there ("We will break the kidneys of Albania!" barked Mussolini back in 1939) and that the country hosted one of the most senseless dictators - even for the crazy communist standards - in the world, Enver Hoxha.
For a striking majority of Italians, contemporary Albania is a God-forsaken country, a place good for ruffians, pimps, prostitutes and hosting bogus universities where our dull politicians get their fake degrees.
Besides, the massive waves of desperate immigration coming from the coasts of Albania which reached Italy in the 1990s didn't help in the way our neighbours are perceived. It's true how there are Albanians involved in criminal activities in Italy, but then again it's always the bad guys who get all the news. Just like it happens with Romanians - who share a similar bad reputation in Italy and had a megalomaniac dictator too - there are thousands of good, honest, hardworking and considerate Albanian immigrants between the Alps and Sicily. But this is pretty obvious, isn't it?
"Broken April" deals at the same time with backwardness and cultural heritage of Albania introducing the equally wonderful and terrifying "Kanun" an ancient code to settle arguments and controversies in the remote Albanian plateaus.
A code where vengeance through family feuds under brutal but strict rules is a focal point and that reminded me quite a lot the way disputes were handled in some parts of southern Italy and Sardinia. The Albanian Kanun, however, seem to be more structured and taken more seriously by the local inhabitants than its Italian less official counterparts.
This novel speaks about the Kanun and the people living (and quite often dying) according to its principles, but it's also an excellent cross-section of the Albanian mountaineers, a people able to welcome the Church and the Islam without losing most of its peculiar habits and with a fascination for towers.
There is a distinct beauty in the uniqueness of "Broken April" and this quality more than compensates the slight disappointment of a plot and an ending which could have been a bit better. Not that it really matters as what makes this novel very good is not its storytelling, but where the story itself happens.
This is the first book by Ismail Kadare I've ever read and most likely the first of a long series. Here we have an author who definitely has something to say and somewhere to speak about. I'd like to listen more of it.
January 28, 2020
This novel is very good for understanding the power of "custom" in the traditional world.
The charm that is in the environment runs through the characters in the story and runs through the lines of the story.
Another great novel is to recognize the power of "custom" "گزارش یک قتل از پیش اعلام شده".
"شروع خیلی عالی.
توصیف یک جامعه سنتی غرق شده در قوانین عرفی خلط و خرافی
تلخ و دردناک
وقتی که بار هستی شانه های انسانیت را خم میکند"
"جوانی که هیچ کینه ای از دشمن خانوادگی اش ندارد مجبور میشود برای حفظ آبرو جوان دیگری را بکشد و با ارتکاب این قتل یک حلقه دیگر به سلسله بلند خونریزی بین دو خانواره اضافه میشود
قوانین عرفی نه تنها نمیتوانند جلوی این سیل خونریزی که دارد مردهای دو خانواده را به انتها میرساند بگیرند که اصلا نمیخواهند سدی جلوی این سیلاب بر پا کنند
همه خانواده های فلات رافش آلبانی به این که در پناه چنین قوانین عجیبی هستند افتخار میکنند و البته افتخاری همراه با نفرت و خودخوری
احساس میکنم دارم یک شاهکار حسابی میخوانم"
"در فصل سوم روایت یک مرد نویسنده و همسر جوانش را میخوانیم که بعد از ازدواج به منطقه رافش آلبانی آمده اند تا یک ماه عسل عجیب و جادویی داشته باشند. مرد با شیفتگی از قوانین عرفی سف�� و سخت منطقه حرف میزند اما زن - که دوست ندارد دل همسرش را بشکند - از این قوانین میترسد.
در عین حال زن کنجکاو است که به دل این زندگی سرسخت و عجیب نفوذ کند که این را با یک عمل متهورانه در پایان داستان نشان میدهد. تک و تنها وارد یکی از برجهای انزوا میشود. جایی که جز محکومین به مرگ و کشیش ها هیچ کس دیگری نمیتواند واردشان بشود.
توصیفات فوق العاده جاندار و گیرا
قبل از این کتاب فکر کنم مهم ترین کتابی که درباره قدرت عرف خوانده ام گزارش یک قتل مارکز است"
مارکز آنجا یک جامعه باز و راحت را نشان میدهد که قوانین اخلاقی چندان پای کسی را نبسته است اما با این حال باز هم باکره نبودن یک دختر در شب عروسی باعث میشود سانتیاگو ناصر به قتل برسد. شباهت جالب دیگری که این رمان با رمان مارکز دارد همین است که در هر دو قرار است یک قتل به طور قطعی و حتمی در پایان اثر اتفاق بیفتد که می افتد
"""گئورگ در آن هنگام در نمی یافت که اگر آتش کینه نمی تواند در او در بگیرد یکی از علتهایش این است که پدرش یعنی کسی که درصدد بود این آتش را در او برفروزد شخصاً از یخ ساخته شده بود ظاهراً از مدت ها پیش در این سالهای دراز انتقام جویی کینه آهسته به سردی گراییده بود یا شاید هرگز هم وجود نداشته بود. هر قدر هم که پدر صحبت کرده بود گئورگ با ترس و تقریبا با وحشت احساس میکرد که قادر نیست نسبت به قربانی آتی اش نفرتی در خود بیابد"""
"""دوستانش به او حسد میبردند و میگفتند به زودی از دنیای واقعیت میگریزی تا به دنیای افسانه ها دنیای حماسه به معنای واقعی کلمه که در جهان ما به ندرت به صورت زنده یافته میشود برسی. سپس از حوری ها از پری های کوهستان از خنیاگران از آخرین سرود های هومری در دنیا و از "قانون" که مهیب ولی خیلی با عظمت بود یاد میشد"""
نویسنده سعی میکند عشق و تمنای ارتباط انسانی را به عنوان گریزگاهی از این قوانین دست و پا گیر عرفی نشان دهد. چنان که دیان و گئورگ تنها با یک نگاه به هم علاقه مند میشوند و در جستجوی هم هستند اما نهایتا راه به جایی نمیبرند
"" "متوجه شدی که این کوه نشینی که چند روز پیش مرتکب قتل شده بود چقدر رنگ پریده بود؟
دیان گفت" بله به شدت رنگ پریده بود.
چه کسی میداند که پیش از آن که برای ارتکاب جنایت اش برود بر چه شک ها و تردید هایی غلبه یافته است شک های هملت در برابر شکهای این هملت کوهستان های ما چیست؟"""
"نویسنده به عمد از توصیف شخصیت ها و گفتگوها پرهیز میکند تا با کلیاتی که در اختیار مخاطب میگذارد مخاطب فلات های بلند آلبانی و رسوم و آداب عجیب مردم آنجا را برای خودش بسازد"
"خب الآن میتوانم بگویم نویسنده ضعیف تر از توقع بنده و آن چیزی که داستان را شروع کرده بود دارد قصه را پیش میبرد. تمرکز بیش از اندازه بر فضا و کمرنگ شدن قصه باعث میشود از الآن یک ستاره ازش کم کنم.
در این فضای عجیب غریب که به داستان های مارکز گفته بروید کنار چه قصه ها که نمیشد پرداخت. اما گویا نویسنده خودش در جایگاه نویسنده جوان داستانش است که با همسرش به شکلی توریستی در فلات مرتفع آلبانی سفر میکنند"
The charm that is in the environment runs through the characters in the story and runs through the lines of the story.
Another great novel is to recognize the power of "custom" "گزارش یک قتل از پیش اعلام شده".
"شروع خیلی عالی.
توصیف یک جامعه سنتی غرق شده در قوانین عرفی خلط و خرافی
تلخ و دردناک
وقتی که بار هستی شانه های انسانیت را خم میکند"
"جوانی که هیچ کینه ای از دشمن خانوادگی اش ندارد مجبور میشود برای حفظ آبرو جوان دیگری را بکشد و با ارتکاب این قتل یک حلقه دیگر به سلسله بلند خونریزی بین دو خانواره اضافه میشود
قوانین عرفی نه تنها نمیتوانند جلوی این سیل خونریزی که دارد مردهای دو خانواده را به انتها میرساند بگیرند که اصلا نمیخواهند سدی جلوی این سیلاب بر پا کنند
همه خانواده های فلات رافش آلبانی به این که در پناه چنین قوانین عجیبی هستند افتخار میکنند و البته افتخاری همراه با نفرت و خودخوری
احساس میکنم دارم یک شاهکار حسابی میخوانم"
"در فصل سوم روایت یک مرد نویسنده و همسر جوانش را میخوانیم که بعد از ازدواج به منطقه رافش آلبانی آمده اند تا یک ماه عسل عجیب و جادویی داشته باشند. مرد با شیفتگی از قوانین عرفی سف�� و سخت منطقه حرف میزند اما زن - که دوست ندارد دل همسرش را بشکند - از این قوانین میترسد.
در عین حال زن کنجکاو است که به دل این زندگی سرسخت و عجیب نفوذ کند که این را با یک عمل متهورانه در پایان داستان نشان میدهد. تک و تنها وارد یکی از برجهای انزوا میشود. جایی که جز محکومین به مرگ و کشیش ها هیچ کس دیگری نمیتواند واردشان بشود.
توصیفات فوق العاده جاندار و گیرا
قبل از این کتاب فکر کنم مهم ترین کتابی که درباره قدرت عرف خوانده ام گزارش یک قتل مارکز است"
مارکز آنجا یک جامعه باز و راحت را نشان میدهد که قوانین اخلاقی چندان پای کسی را نبسته است اما با این حال باز هم باکره نبودن یک دختر در شب عروسی باعث میشود سانتیاگو ناصر به قتل برسد. شباهت جالب دیگری که این رمان با رمان مارکز دارد همین است که در هر دو قرار است یک قتل به طور قطعی و حتمی در پایان اثر اتفاق بیفتد که می افتد
"""گئورگ در آن هنگام در نمی یافت که اگر آتش کینه نمی تواند در او در بگیرد یکی از علتهایش این است که پدرش یعنی کسی که درصدد بود این آتش را در او برفروزد شخصاً از یخ ساخته شده بود ظاهراً از مدت ها پیش در این سالهای دراز انتقام جویی کینه آهسته به سردی گراییده بود یا شاید هرگز هم وجود نداشته بود. هر قدر هم که پدر صحبت کرده بود گئورگ با ترس و تقریبا با وحشت احساس میکرد که قادر نیست نسبت به قربانی آتی اش نفرتی در خود بیابد"""
"""دوستانش به او حسد میبردند و میگفتند به زودی از دنیای واقعیت میگریزی تا به دنیای افسانه ها دنیای حماسه به معنای واقعی کلمه که در جهان ما به ندرت به صورت زنده یافته میشود برسی. سپس از حوری ها از پری های کوهستان از خنیاگران از آخرین سرود های هومری در دنیا و از "قانون" که مهیب ولی خیلی با عظمت بود یاد میشد"""
نویسنده سعی میکند عشق و تمنای ارتباط انسانی را به عنوان گریزگاهی از این قوانین دست و پا گیر عرفی نشان دهد. چنان که دیان و گئورگ تنها با یک نگاه به هم علاقه مند میشوند و در جستجوی هم هستند اما نهایتا راه به جایی نمیبرند
"" "متوجه شدی که این کوه نشینی که چند روز پیش مرتکب قتل شده بود چقدر رنگ پریده بود؟
دیان گفت" بله به شدت رنگ پریده بود.
چه کسی میداند که پیش از آن که برای ارتکاب جنایت اش برود بر چه شک ها و تردید هایی غلبه یافته است شک های هملت در برابر شکهای این هملت کوهستان های ما چیست؟"""
"نویسنده به عمد از توصیف شخصیت ها و گفتگوها پرهیز میکند تا با کلیاتی که در اختیار مخاطب میگذارد مخاطب فلات های بلند آلبانی و رسوم و آداب عجیب مردم آنجا را برای خودش بسازد"
"خب الآن میتوانم بگویم نویسنده ضعیف تر از توقع بنده و آن چیزی که داستان را شروع کرده بود دارد قصه را پیش میبرد. تمرکز بیش از اندازه بر فضا و کمرنگ شدن قصه باعث میشود از الآن یک ستاره ازش کم کنم.
در این فضای عجیب غریب که به داستان های مارکز گفته بروید کنار چه قصه ها که نمیشد پرداخت. اما گویا نویسنده خودش در جایگاه نویسنده جوان داستانش است که با همسرش به شکلی توریستی در فلات مرتفع آلبانی سفر میکنند"
January 1, 2023
4,5*
Lembrou-se do pai e das palavras deste: Enquanto não tiveres resgatado o sangue do teu irmão, não poderás viver para outra coisa.
Pouco faltou para desatar a rir. Não podia viver antes de ter matado! Só depois, quando estivesse por seu turno ameaçado de morte, é que, para ele, a vida recomeçaria!
Se eu não soubesse que Ismaïl Kadaré prima pela sobriedade e pela excelência de cada frase, mesmo tendo lido apenas um único livro seu, “O General do Exército Morto”, talvez não pegasse neste “Abril Despedaçado” pela capa que consegue fazer de Rodrigo Santoro um trambolho de babygrow gigante.
Costumam dizer que devemos escrever sobre o que sabemos e, também aqui este autor albanês fala do que conhece: o seu pequeno país montanhoso e isolado que por vezes parece parado no tempo. Se não houvesse umas quantas referências que apontam para os tempos modernos, esta obra que se debruça sobre o Kanun, uma prática consuetudinária tão bárbara e irracional, poderia passar-se até na Idade Média.
Quando se lhes explica que se trata apenas do velho vocábulo grego kanoun que os Latinos transformaram em canon e os Albaneses em kanù para posteriormente o transformarem, não sei bem porquê, em kanun, ficam de olhos esbugalhados. (...) Como todas as coisas grandiosas, o Kanun está para além do bem e do mal.
Logo nas primeiras páginas, Gjorg, vingando o seu irmão ao abrigo de uma vendetta ancestral existente no planalto albanês, mata um membro da família rival, os Kryeqyqe, que há 70 anos assassinara um hóspede seu à saída da aldeia. Depois de todo um ritual, que inclui participar no banquete fúnebre com a família enlutada, entregar um imposto pelo sangue derramado ao príncipe local, porque é uma atividade tão rentável como outra qualquer, e esperar uma trégua de um mês, torna-se ele mesmo um alvo a abater.
Era uma história pontuada por 22 campas de um lado e do outro, ao todo 44, por frases lapidares pronunciadas antes dos assassínios, mas mais ainda por silêncios do que por palavras, por soluços, por um estertor pesado que impedia a expressão de uma derradeira vontade.
É um terrível e imparável “olho por olho dente por dente” que leva um escritor de Tirana a vir passar a lua-de-mel a esta remota região, atraído por um interesse doentio, qual antropólogo perante uma tribo perdida no meio da selva.
A velha respirou profundamente.
- Em 200 casas qu’a aldêa tém, só bint’é que nã estã metidas na bendetta.
- Como é possível?
- Bais ver co’os tês olhes, mê rapaz. A aldêa parece morta, como s’a peste tivesse dado cabo dela.
Quem fica realmente horrorizada com todas as vinganças insensatas, que obriga certas aldeias a ter a maioria das famílias barricadas em casa, é Diane, a mulher do escritor, que não consegue compreender a reverência dedicada a esta prática retrógrada, que expressa abertamente a sua desaprovação e ousa até, para sua infelicidade, entrar em espaços vedados aos que não estão condenados pelo resgate do sangue.
Ela metera-lhe medo. Pelo olhar dela, ele compreendera imediatamente que ela punha em dúvida certas coisas que estavam a ser ditas ali à volta da mesa. (...) As palavras diluíam-se nos olhos dela, perdiam toda a solidez.
Tal como percebi em “O General do Exército Morto”, Kadaré tem a particularidade, num universo de violência perpetrada pelos homens, de dar às mulheres um papel secundário mas de enorme relevo, pondo-as a reagir de forma intrépida e trágica a situações extremas e absurdas.
Lembrou-se do pai e das palavras deste: Enquanto não tiveres resgatado o sangue do teu irmão, não poderás viver para outra coisa.
Pouco faltou para desatar a rir. Não podia viver antes de ter matado! Só depois, quando estivesse por seu turno ameaçado de morte, é que, para ele, a vida recomeçaria!
Se eu não soubesse que Ismaïl Kadaré prima pela sobriedade e pela excelência de cada frase, mesmo tendo lido apenas um único livro seu, “O General do Exército Morto”, talvez não pegasse neste “Abril Despedaçado” pela capa que consegue fazer de Rodrigo Santoro um trambolho de babygrow gigante.
Costumam dizer que devemos escrever sobre o que sabemos e, também aqui este autor albanês fala do que conhece: o seu pequeno país montanhoso e isolado que por vezes parece parado no tempo. Se não houvesse umas quantas referências que apontam para os tempos modernos, esta obra que se debruça sobre o Kanun, uma prática consuetudinária tão bárbara e irracional, poderia passar-se até na Idade Média.
Quando se lhes explica que se trata apenas do velho vocábulo grego kanoun que os Latinos transformaram em canon e os Albaneses em kanù para posteriormente o transformarem, não sei bem porquê, em kanun, ficam de olhos esbugalhados. (...) Como todas as coisas grandiosas, o Kanun está para além do bem e do mal.
Logo nas primeiras páginas, Gjorg, vingando o seu irmão ao abrigo de uma vendetta ancestral existente no planalto albanês, mata um membro da família rival, os Kryeqyqe, que há 70 anos assassinara um hóspede seu à saída da aldeia. Depois de todo um ritual, que inclui participar no banquete fúnebre com a família enlutada, entregar um imposto pelo sangue derramado ao príncipe local, porque é uma atividade tão rentável como outra qualquer, e esperar uma trégua de um mês, torna-se ele mesmo um alvo a abater.
Era uma história pontuada por 22 campas de um lado e do outro, ao todo 44, por frases lapidares pronunciadas antes dos assassínios, mas mais ainda por silêncios do que por palavras, por soluços, por um estertor pesado que impedia a expressão de uma derradeira vontade.
É um terrível e imparável “olho por olho dente por dente” que leva um escritor de Tirana a vir passar a lua-de-mel a esta remota região, atraído por um interesse doentio, qual antropólogo perante uma tribo perdida no meio da selva.
A velha respirou profundamente.
- Em 200 casas qu’a aldêa tém, só bint’é que nã estã metidas na bendetta.
- Como é possível?
- Bais ver co’os tês olhes, mê rapaz. A aldêa parece morta, como s’a peste tivesse dado cabo dela.
Quem fica realmente horrorizada com todas as vinganças insensatas, que obriga certas aldeias a ter a maioria das famílias barricadas em casa, é Diane, a mulher do escritor, que não consegue compreender a reverência dedicada a esta prática retrógrada, que expressa abertamente a sua desaprovação e ousa até, para sua infelicidade, entrar em espaços vedados aos que não estão condenados pelo resgate do sangue.
Ela metera-lhe medo. Pelo olhar dela, ele compreendera imediatamente que ela punha em dúvida certas coisas que estavam a ser ditas ali à volta da mesa. (...) As palavras diluíam-se nos olhos dela, perdiam toda a solidez.
Tal como percebi em “O General do Exército Morto”, Kadaré tem a particularidade, num universo de violência perpetrada pelos homens, de dar às mulheres um papel secundário mas de enorme relevo, pondo-as a reagir de forma intrépida e trágica a situações extremas e absurdas.
June 9, 2017
„წყარო“, „აღმოცენება“, „ჩქეფა“, „გაფურჩქნა“, „ყლორტი“, „შობა“, „დასაბამი“ - ეს ის სიტყვები��, რასაც ინგლისური „Spring“ აღნიშნავს და, მართალია, ლინგვისტი არ ვარ და გადაუმოწმებელ რამეს ვამბობ, მაინც მჯერა, რომ სწორედ ამ სიტყვების გამოისობით დაერქვა სახელი გაზაფხულს. მჯერა იმიტომ, რომ გაზაფხული სიცივისა და სიბნელის დასასრულია და იმედისა და ჩქეფის დასაბამი. გაზაფხულზე ელი, რომ დასრულდება სიბნელ�� და მოვა ფერები, მოვა ახალი სიცოცხლე და სამყარო შენ ირგვლივ ახალი ენერგიით, ახალი სიცოცხლით დამშვენდება. აკი ნაშიერსაც Offspring ჰქვია - ამ გაფურჩქნიდან, ამ სიახლიდან აღმოცენებული ახალი სიცოცხლე.
ისმაილ კადარეს, ლიტერატურის დარგში ნობელის პრემიის ლაურეატობის მრავალგზის კანდიდატს, რომელიც მეოცე საუკუნის ევროპულ ლიტერატურაში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ავტორია და უკვე 40 ენაზეა თარგმნილი, ქართველი მკითხველი პირველად ეცნობა. მის რომანებში მოთხრობილი ისტორიისგან გაუბედურებული ალბანელი ერის ამბები სცდება ვიწრო გეოგრაფიულ არეალს და საზოგადო მნიშვნელობას იძენს; სწორედ ერთ-ერთი ასეთი რომანია „გახლეჩილი აპრილი“, სადაც კადარე ვერშემდგარი გაზაფხულის შესახებ გვიყვება;
ახალგაზარდა ჯორჯი ჯერ არ გაფურჩქნილა; იანვრის ყინვიან დილას, როდესაც თოვლით დაფარული სამყარო ბიჭს ჯერაც შუშის ჰგონია, მამა სასაუბროდ დაუძახებს და ჰამლეტისა არ იყოს, შურისძიებისკენ უბიძგებს. თუმცა ჰამლეტს 2-3-ჯერ აწუხებენ გამოცხადებით, ჯორჯისთვის კი მამის ხატება მოკლული ძმის სისხლიან პერანგთან ერთად (რომელზე შერჩენილ სისხლს წითელი ფერი დაუკარგავს და შარდისფერს უფრო დამსგავსებია) მის ყოველდღიურობას ამახინჯებს. ჰოდა, ახალგაზრდა კაცი ვერ უძლებს ადათის ზეწოლას, ვერ აღუდგება „კანუნს“ და კლავს.
„- ბერიშების ჯორჯმა ზეფ კრიუეჩუჩას ესროლა!“ - დაიძახებენ სოფელში და ამიერიდან ისღა დარჩენიათ, გაიგონ, მოკლულის ოჯახი დათანხმდება თუ არა ზავს და მისცემს თუ არა ჯორჯს სიცოცხლის 30-დღიან ვადას.
მისცემენ.
ჯორჯის სიცოცხლე 17 აპრილამდე გახანგრძლივდება.
მაგრამ ახალგაზრდას, რომლის ერთადერთი სადარდებელი ისაა უსიყვარულოდ არ მოკვდეს, მამა წლობით დანაზოგი ფულით სავსე ქისას ჩაუდებს ხელში და „სისხლის ბეგარის“ გადასახდელად გზავნის.
ეს რომანი ჯორჯის სიკვდილისწინა ოდისეაა, ასე რომ, სიუჟეტზე მეტი აღარაფერი უნდა გითხრათ, რადგან სიუჟეტი აქ დიდებული ილუსტრაციაა იმ იდეისა, რომელიც დრომოჭმული ადათების წინააღმდეგ ილაშქრებს. იმ ადათების, რომელთა თანახმადაც სიბერითა თუ ავადმყოფობით სიკვდილი სათაკილოა და ამიტომაცაა, რომ იქაურები ასე ლოცავენ ახალშობილს, „დღეგრძელი იყოს და თოფისგან მოკვდესო!“; იმ ადათების, რომლებიც ოჯახის ღირსებას კი აღარ ინარჩუნებენ, არამედ მომავალს სამსხვერპლოზე დებენ. ამიტომაცაა, რომ ამ წიგნში მკვლელები არც მტყუანები არიან და არც მართლები. აქ სიცოცხლე სისხლის გაშარდისფრებამდე გრძელდება და ყველაფერი ერთ წრეზე ტრიალებს. ეს წიგნი იმაზეა, რომ, როცა გონება ჩიხში შეგყავს, ბრმად ენდობი მამის ქადაგებას და ეჭვქვეშ არ აყენებ წინაპრების დანატოვარს, მაშინ იმისთვისაც უნდა ემზადო, რომ არც შენ და არც შენს მომავალს გაფურჩქნა არ გიწერიათ; და მიუხედავად იმისა, რომ აპრილის შუაგულში ნახევარი გაზაფხული უკვე მილეულია, მაინც არ გაგიგაზაფხულდებათ.
December 5, 2023
نيسان المكسور
إسماعيل كادريه
هذا المرة من ألبانيا! رواية غارقة في المحلية، غير أنها تلهم القارئ بأفكار عالمية. نص عنيف نفسياً، هادئ لغوياً.
الثأر: لك وعليك
لا شك أن الثأر هو الثيمة الأساسية الكبرى لهذا النص. وكما هو في كل زمان ومكان، الانتقام سلسلة من العنف لا تنتهي. صحيح أن أخذ الحق بالذراع قد يشفى غليل الإنسان، لكن ذلك لا يدوم طويلاً، إذ عليك أن تتوارى خلال دقائق فراراً من الثأر. وليس المذنب وحده المهدد، بل كل من يمت له بِصلة، فالحقد أعمى ويطال الجميع.
شريعة الجبال
تتحدث الرواية بإسهاب عن "الكانون"، وهو القانون المتعارف عليه بين قاطني تلك الجبال الصلبة كأهلها. القوانين غريبة حقاً. على سبيل المثال، يجب على أهل القتيل تعليق قميص المقتول حتى لا ينسون الثأر الذي عليهم، وإذا تغير اللون الدماء على القماش بفعل الزمن فهذا يعني أن القتيل حزين أو غاضب لعجز أهله عن الأخذ بحقه. كما أن بإمكان أهل القاتل استئذان أهل القتيل بمنحهم هدنة لمدة شهر قبل أن يسعون إلى الثأر، وفي الغالب تتم الموافقة. هناك العديد والعديد من القوانين والأحكام العجيبة في ثنايا الكتاب.
رواية وثائقية
ثمة أحداث مثيرة نوعاً، وشخصيات قد تشد انتباهك هنا وهناك، بالإضافة إلى شيء من التأملات الوجودية بين الحين والآخر. ومع ذلك، فقد وجدتُ نبرة النص تميل إلى الأفلام الوثائقية من حيث تصوير جوانب الحياة في المرتفعات الألبانية واستعراض قواعد الكانون بسرد مباشر دون نسجها في الأحداث. وبصفة عامة الرواية قصيرة غير أنها بطيئة الإيقاع.
رواية تأخذك إلى بيئة جبلية جافة لم تكن لتزرها، وبين تراث وتقاليد لم تكن لتسمع عنها لو لم تكن قارئاً للأدب العالمي.
إسماعيل كادريه
هذا المرة من ألبانيا! رواية غارقة في المحلية، غير أنها تلهم القارئ بأفكار عالمية. نص عنيف نفسياً، هادئ لغوياً.
الثأر: لك وعليك
لا شك أن الثأر هو الثيمة الأساسية الكبرى لهذا النص. وكما هو في كل زمان ومكان، الانتقام سلسلة من العنف لا تنتهي. صحيح أن أخذ الحق بالذراع قد يشفى غليل الإنسان، لكن ذلك لا يدوم طويلاً، إذ عليك أن تتوارى خلال دقائق فراراً من الثأر. وليس المذنب وحده المهدد، بل كل من يمت له بِصلة، فالحقد أعمى ويطال الجميع.
شريعة الجبال
تتحدث الرواية بإسهاب عن "الكانون"، وهو القانون المتعارف عليه بين قاطني تلك الجبال الصلبة كأهلها. القوانين غريبة حقاً. على سبيل المثال، يجب على أهل القتيل تعليق قميص المقتول حتى لا ينسون الثأر الذي عليهم، وإذا تغير اللون الدماء على القماش بفعل الزمن فهذا يعني أن القتيل حزين أو غاضب لعجز أهله عن الأخذ بحقه. كما أن بإمكان أهل القاتل استئذان أهل القتيل بمنحهم هدنة لمدة شهر قبل أن يسعون إلى الثأر، وفي الغالب تتم الموافقة. هناك العديد والعديد من القوانين والأحكام العجيبة في ثنايا الكتاب.
رواية وثائقية
ثمة أحداث مثيرة نوعاً، وشخصيات قد تشد انتباهك هنا وهناك، بالإضافة إلى شيء من التأملات الوجودية بين الحين والآخر. ومع ذلك، فقد وجدتُ نبرة النص تميل إلى الأفلام الوثائقية من حيث تصوير جوانب الحياة في المرتفعات الألبانية واستعراض قواعد الكانون بسرد مباشر دون نسجها في الأحداث. وبصفة عامة الرواية قصيرة غير أنها بطيئة الإيقاع.
رواية تأخذك إلى بيئة جبلية جافة لم تكن لتزرها، وبين تراث وتقاليد لم تكن لتسمع عنها لو لم تكن قارئاً للأدب العالمي.
February 15, 2020
The Ultimate Novel of the Blood Feud in Albania
Blood feuds have existed in many parts of the world throughout history. The USA, with its Hatfields and McCoys, is no stranger to the custom either. The practice seems to run most deeply in remote, mountainous areas where there is no state power. The tribal societies there often develop a code of justice to provide rules for an otherwise "rule-less" society. A code of the blood feud develops to handle murder cases. Nowhere (that I ever heard of) did the system evolve into such an intricate traditional code of laws as in the mountainous highlands of Albania. There, the Kanun, or Law of Lek Dukagjini spread throughout the lawless region now lying in northern Albania, Kosovo, and Montenegro, a region that largely maintained its own identity and customs throughout the centuries-long period of Turkish rule, to emerge in 20th century Europe with the blood feud still flourishing.
Kadare, Albania's premier writer, has written a vivid, dark novel that not only captures the details of highland Albanian life in the 1920s, but also shows the ultimate tragedy for a society that allows murder to follow murder, inexorably and unchallenged. A couple from the more urbanized, less-traditional lowlands go for their honeymoon into the highlands, riding in a horse-drawn carriage--a great luxury for the highlanders (mainly because roads were very scarce). The man, a writer, tends to romanticize the blood-soaked traditions of his country's remote regions. At the same time, Gjorg, a young highlander, who has killed a man in revenge for his brother, is given a month's truce before he in turn will become a target. He can expect a bullet at any moment after April 17, hence his April is broken into safe and dangerous parts. His fate intersects with those of the literate travellers and the book comes to its inevitable ending. For a novel that explores seldom-seen territory, written in a terse, but beautiful style, please read this book. Since the end of communism in 1991, the blood feud has returned to Albania, still often lawless in its mountain areas. This book is no fossil.
Blood feuds have existed in many parts of the world throughout history. The USA, with its Hatfields and McCoys, is no stranger to the custom either. The practice seems to run most deeply in remote, mountainous areas where there is no state power. The tribal societies there often develop a code of justice to provide rules for an otherwise "rule-less" society. A code of the blood feud develops to handle murder cases. Nowhere (that I ever heard of) did the system evolve into such an intricate traditional code of laws as in the mountainous highlands of Albania. There, the Kanun, or Law of Lek Dukagjini spread throughout the lawless region now lying in northern Albania, Kosovo, and Montenegro, a region that largely maintained its own identity and customs throughout the centuries-long period of Turkish rule, to emerge in 20th century Europe with the blood feud still flourishing.
Kadare, Albania's premier writer, has written a vivid, dark novel that not only captures the details of highland Albanian life in the 1920s, but also shows the ultimate tragedy for a society that allows murder to follow murder, inexorably and unchallenged. A couple from the more urbanized, less-traditional lowlands go for their honeymoon into the highlands, riding in a horse-drawn carriage--a great luxury for the highlanders (mainly because roads were very scarce). The man, a writer, tends to romanticize the blood-soaked traditions of his country's remote regions. At the same time, Gjorg, a young highlander, who has killed a man in revenge for his brother, is given a month's truce before he in turn will become a target. He can expect a bullet at any moment after April 17, hence his April is broken into safe and dangerous parts. His fate intersects with those of the literate travellers and the book comes to its inevitable ending. For a novel that explores seldom-seen territory, written in a terse, but beautiful style, please read this book. Since the end of communism in 1991, the blood feud has returned to Albania, still often lawless in its mountain areas. This book is no fossil.
October 18, 2023
4.5/5
Kırık Nisan, yıllardan beri Arnavutluk yaylalarında hüküm süren, “Kanun” isimli bir töreler bütününü merkeze alan ve bu töre doğrultusunda şekillenen bir kan davasını çok boyutlu ele almaya çalışan bir roman. Büyük bir olay örgüsündense karakterlerin ruh hallerine odaklanmayı seçen yazar hem katil hem kurban olmanın, hem tüm kan davasına seyirci olmanın hem de kraldan çok kralcı olmanın farklı yüzlerini anlatıyor bize. İsmail Kadare Arnavutluk’ta milletvekilliği yapmasına rağmen, Enver Hoca’ya karşı çıktığı için kitapları yasaklanan ve bu yüzden ülkesinden ayrılmak zorunda kalan bir yazar. Bunun etkileri romanda da hissediliyor. Birey odaklı bir hikaye olmasına rağmen yazarın ciddi bir sistem/diktatör eleştirisinde bulunduğunu da görüyoruz. Üstelik bunu yaparken de toplumun farklı kesimlerindeki insanları (ki bu bakışta bence çok doğru olan sınıfsal bir boyut da var, öyle ki herkesin diktatörden etkilenmesi de sınıfına göre oluyor) işin içine kendisini de katarak (bu da yazarın bir başka çok doğru bakışı, uzaktan ülkesini seyreden aydınlara dair de bir şeyler söylüyor) eleştiriyor. Yani baştan sona bir sistem/birey eleştirisi (devlet/vatandaş karşıtlığı alegorisi) olarak düşünebiliriz Kırık Nisan’ı. Okurken “Kanun” sık sık tekrarlandığı için dikkatimi kaybettiğim yerleri de olmadı değil ama özellikle atmosferinin tedirginliği ve karakterleriyle beni her daim hikayede tuttu. Görece kısa ama derin metinlerden daha fazla etkileniyorum artık. Kırık Nisan tam da onlardan biri. Çok beğendim.
Kırık Nisan, yıllardan beri Arnavutluk yaylalarında hüküm süren, “Kanun” isimli bir töreler bütününü merkeze alan ve bu töre doğrultusunda şekillenen bir kan davasını çok boyutlu ele almaya çalışan bir roman. Büyük bir olay örgüsündense karakterlerin ruh hallerine odaklanmayı seçen yazar hem katil hem kurban olmanın, hem tüm kan davasına seyirci olmanın hem de kraldan çok kralcı olmanın farklı yüzlerini anlatıyor bize. İsmail Kadare Arnavutluk’ta milletvekilliği yapmasına rağmen, Enver Hoca’ya karşı çıktığı için kitapları yasaklanan ve bu yüzden ülkesinden ayrılmak zorunda kalan bir yazar. Bunun etkileri romanda da hissediliyor. Birey odaklı bir hikaye olmasına rağmen yazarın ciddi bir sistem/diktatör eleştirisinde bulunduğunu da görüyoruz. Üstelik bunu yaparken de toplumun farklı kesimlerindeki insanları (ki bu bakışta bence çok doğru olan sınıfsal bir boyut da var, öyle ki herkesin diktatörden etkilenmesi de sınıfına göre oluyor) işin içine kendisini de katarak (bu da yazarın bir başka çok doğru bakışı, uzaktan ülkesini seyreden aydınlara dair de bir şeyler söylüyor) eleştiriyor. Yani baştan sona bir sistem/birey eleştirisi (devlet/vatandaş karşıtlığı alegorisi) olarak düşünebiliriz Kırık Nisan’ı. Okurken “Kanun” sık sık tekrarlandığı için dikkatimi kaybettiğim yerleri de olmadı değil ama özellikle atmosferinin tedirginliği ve karakterleriyle beni her daim hikayede tuttu. Görece kısa ama derin metinlerden daha fazla etkileniyorum artık. Kırık Nisan tam da onlardan biri. Çok beğendim.
August 20, 2022
آ��ریل نافرجام ترجمه جدیدتری از کتاب آوریل شکسته هست که توسط قاسم صنعوی ترجمه شده بود و الان نایاب است.
ترجمهی جدید قابل قبول هست اما نیاز به ویرایش داره.
داستان در ارتفاعات شمالی آلبانی میگذره که مردمی کوهنشین تحت قوانین غیرمنطقی و سنتی زندگی میکنن.
بنمایهی داستان عالی بود و فضای سرد و سنگین داستان رو دوست داشتم اما داستانپردازی به شدت ضعیف بود.
اگر رو این داستان کار میشد یه شاهکار حسابی از آب درمیومد ولی متاسفانه نویسنده داستان رو حیف کرد.
ترجمهی جدید قابل قبول هست اما نیاز به ویرایش داره.
داستان در ارتفاعات شمالی آلبانی میگذره که مردمی کوهنشین تحت قوانین غیرمنطقی و سنتی زندگی میکنن.
بنمایهی داستان عالی بود و فضای سرد و سنگین داستان رو دوست داشتم اما داستانپردازی به شدت ضعیف بود.
اگر رو این داستان کار میشد یه شاهکار حسابی از آب درمیومد ولی متاسفانه نویسنده داستان رو حیف کرد.
January 7, 2021
آوریل نافرجام سرنوشت محتوم فرزندانیست كه مجبور به جنگیدن در نبرد هاییاند كه پدرانشان آغاز كردهاند. جنگهایی كه اگر بجنگی شكست میخوری و اگر نجنگی باز هم شكست میخوری. اشكال بزرگ این نوع جنگ این است كه هركسی را كه در طول جنگ دندانت گرفت باید دندان بگیری، اما در پایان علاوه بر دردهای هر شبت دهانت مزهی كفتار خواهد گرفت
زیربنایی كه اثر را شكل داده یك سنت شفاهی كهن در كشور آلبانی است كه از قرن 19 به بعد به صورت مكتوب در آمده. نام این سنت كانون یا كانویا یا همان قانون است. تمركز كتاب بر روی بخش نزاع خونی كانون است. قانون خون ممکن است در نگاه اول بدوی و وحشیانه به نظر آید؛ اما با دقت به نظامهای عدالت کیفری در دیگر کشورها متوجه شباهتهایی غیرقابلانکار میشویم. در واقع وجه تمایز قانون خون در آلبانی با سایر کشورها این است که سازوکار خونریزی و تجارت خون در کشورهای متمدن به صورت قاعدهمند و با رنگولعاب بیشتری تبیین شده؛ وگرنه ریشه یکیست و فقط شاخ و برگ تغییر کرده
آیا راهی برای برونرفت از این سنت نزاع خونی وجود دارد؟ آیا نسلهای آینده به چنان عقلانیتی خواهند رسید که بتوانند سنتهایی که بدون تفکر و صرفاً موروثی به آنها رسیده را نادیده بگیرند؟ اگر بله، چند نسل باید بگذرد؟ و اگر نه چه سرنوشتی در انتظار آنها خواهد بود؟ البته کاداره نقد نمیکند بلکه فقط نشان میدهد و این سؤالها را مطرح میکند
این اثر پنجمین کتابی بود که از کاداره خواندم و البته بهترینشان. به نظر روح ملت آلبانی در کالبد او حلول کرده
زیربنایی كه اثر را شكل داده یك سنت شفاهی كهن در كشور آلبانی است كه از قرن 19 به بعد به صورت مكتوب در آمده. نام این سنت كانون یا كانویا یا همان قانون است. تمركز كتاب بر روی بخش نزاع خونی كانون است. قانون خون ممکن است در نگاه اول بدوی و وحشیانه به نظر آید؛ اما با دقت به نظامهای عدالت کیفری در دیگر کشورها متوجه شباهتهایی غیرقابلانکار میشویم. در واقع وجه تمایز قانون خون در آلبانی با سایر کشورها این است که سازوکار خونریزی و تجارت خون در کشورهای متمدن به صورت قاعدهمند و با رنگولعاب بیشتری تبیین شده؛ وگرنه ریشه یکیست و فقط شاخ و برگ تغییر کرده
آیا راهی برای برونرفت از این سنت نزاع خونی وجود دارد؟ آیا نسلهای آینده به چنان عقلانیتی خواهند رسید که بتوانند سنتهایی که بدون تفکر و صرفاً موروثی به آنها رسیده را نادیده بگیرند؟ اگر بله، چند نسل باید بگذرد؟ و اگر نه چه سرنوشتی در انتظار آنها خواهد بود؟ البته کاداره نقد نمیکند بلکه فقط نشان میدهد و این سؤالها را مطرح میکند
این اثر پنجمین کتابی بود که از کاداره خواندم و البته بهترینشان. به نظر روح ملت آلبانی در کالبد او حلول کرده
January 7, 2022
დიდი ხანია წიგნის კითხვისგან მძაფრი განცდა არ გამჩენია, პროტესტის გრძნობა მქონდა უაზრო, ადამიანის სიცოცხლის არაფრად ჩამგდები, უგრძნობი კანონების მიმართ. მწერლის წერის სტილი ძალიან ლამაზი, მარტივი და საინტერესოა საკითხავად. თემა მძიმეა, თუმცა არა უცხო❤
January 20, 2016
موضوع بر سر قانون خون و آداب و رسوم فلات نشینان آلبانیایی در اوایل قرن بیسته. اسماعیل کاداره حقایقی را به شکل داستان به رشته ی تحریر درآورده که امیدوارم در هیچ کجای دنیا اثری از اینگونه قوانین باقی نمونده باشه!
با وجود توصیف های زیبا و نگارش روان این کتاب، تکرار بعضی از حرفها و جمله ها در بخشهای مختلفی از کتاب ایراد کار بود.
به نظرم کتاب سطح بالایی نیست و شاید چهار ستاره براش زیاده اما با این وجود خوندنش رو به دوستان پیشنهاد می دم.
بخشهایی از کتاب:
* متحیر بود که "فشنگ جهیز عروس" را که قانون به شوهر اجازه میداد همسرش را در صورتی که قصد ترک گفتن او داشته باشد با آن به قتل برساند، بستگان عروس جوان در کجا، در کدام قوطی، در کدام جیب، در کدام جلیقه آراسته به قلابدوزی گذاشته اند.(30)
* طبق قانون، وقتی مهمانی که انسان بدرقه اش می کرد جلوی چشمان او کشته می شد، وظیفه میزبان بود تا انتقام خون او را بگیرد.(33)
* -خون دارد زرد می شود. مرده خواهان آن است که انتقامش گرفته شود.
گیورگ، خیلی تاخیر میکنی. شرافت ما، و بخصوص شرافت خودت...
دو انگشت شرافت به دست قادر متعال بر پیشانی های ما منقوش شده. تو آزاد هستی که چهره کثیفت را سفید کنی یا سیاه تر کنی. به عهده خودت است که تصمیم بگیری مرد بمانی یا نه.(47)
* آرزوی هولناکی را که کوه نشین ها هنگام تولد کودکی میکنند به یاد آورد: "خدا کند عمری دراز داشته باشد و به ضرب گلوله از پا درآید!" (74)
* زندگان مردگانی هستند و بس که در این دنیا دوران مرخصی شان را می گذرانند. (115)
* تو مباشر خون هستی، بنابراین باید محرک انتقام جویی باشی، وقتی که این حس ضعیف می شود یا به خواب می رود باید تشویق کنی، بیدار کنی، به آن شدت ببخشی. (138)
با وجود توصیف های زیبا و نگارش روان این کتاب، تکرار بعضی از حرفها و جمله ها در بخشهای مختلفی از کتاب ایراد کار بود.
به نظرم کتاب سطح بالایی نیست و شاید چهار ستاره براش زیاده اما با این وجود خوندنش رو به دوستان پیشنهاد می دم.
بخشهایی از کتاب:
* متحیر بود که "فشنگ جهیز عروس" را که قانون به شوهر اجازه میداد همسرش را در صورتی که قصد ترک گفتن او داشته باشد با آن به قتل برساند، بستگان عروس جوان در کجا، در کدام قوطی، در کدام جیب، در کدام جلیقه آراسته به قلابدوزی گذاشته اند.(30)
* طبق قانون، وقتی مهمانی که انسان بدرقه اش می کرد جلوی چشمان او کشته می شد، وظیفه میزبان بود تا انتقام خون او را بگیرد.(33)
* -خون دارد زرد می شود. مرده خواهان آن است که انتقامش گرفته شود.
گیورگ، خیلی تاخیر میکنی. شرافت ما، و بخصوص شرافت خودت...
دو انگشت شرافت به دست قادر متعال بر پیشانی های ما منقوش شده. تو آزاد هستی که چهره کثیفت را سفید کنی یا سیاه تر کنی. به عهده خودت است که تصمیم بگیری مرد بمانی یا نه.(47)
* آرزوی هولناکی را که کوه نشین ها هنگام تولد کودکی میکنند به یاد آورد: "خدا کند عمری دراز داشته باشد و به ضرب گلوله از پا درآید!" (74)
* زندگان مردگانی هستند و بس که در این دنیا دوران مرخصی شان را می گذرانند. (115)
* تو مباشر خون هستی، بنابراین باید محرک انتقام جویی باشی، وقتی که این حس ضعیف می شود یا به خواب می رود باید تشویق کنی، بیدار کنی، به آن شدت ببخشی. (138)
May 27, 2021
کسی برای ما از کشور آلبانی چیزی نگفته. آلبانی کشوری ناشناخته است. اگر همین امروز از ما بخواهند روی نقشه آلبانی را نشان دهیم کمتر موفق خواهیم بود. بیشتر، نه از طبیعتش چیزی میدانیم و نه از تاریخ و فرهنگش.
اسماعیل کادره در این کتاب سعی کرده بخشی از فرهنگ و باورهای آلبانی را به نمایش بگذارد.
داستان حول فرهنگ انتقام و خون در آلبانی شکل میگیرد. یکی کشته میشود. پیراهن خون آلودش را بر فراز بلندی آویزان میکنند تا اعضای خانواده و دوستانش بدانند که هر روز که خون خشکیده بر پیراهن رنگ پریده تر میشود، دِینی و عهدی به تاخیر افتاده و حیثیت و غرور لکه دار شده. جوانها به دست هم کشته میشوند. مزارع بی زارع میشوند. خانواده ها بی پدر میشوند و اسب ها بی سوار.
کادره جامعهای را ترسیم کرده که پیراهن های آغشته به خون خشکیده در هر کنج و گوشه ای سر بر افراشته. رهگذران مسیرها و راه های فلات آلبانی یا قاتلانی اند که در پی اینند که عهد خود را انجام دهند و یا شکارچیان سابقی که حالا خود نقش شکار را دارند.
کتاب به نحوی به تقابل این سنت ها با موضوع عشق و کامروایی جوانهای آلبانیایی هم میپردازد.
تنها چیزی که در فرهنگ عامه آلبانی بیشتر از انتقام ارزش دارد، میهمان است. آلبانیاییها میهمان را نوعی رب النوع و نیمه خدا میدانند.
یک ماجرای جالب از کتاب:
در بازار جوانی به دست جوانی دیگر کشته میشود. مردم و دوستان مقتول به تعقیب قاتل میپردازند. قاتل از ترس جانش به خانه ی پدر مقتول پناه میبرد. پدر اطلاع ندارد دقایقی پیش فرزندش به دست همین میهمان کشته شده به نحو احسن میهمان نوازی میکند. ناگاه برادران دیگر مقتول سر میرسند و قاتل را خانه می یابند. همه علیه قاتل هجوم میبرند تا انتقام گرفته شود. پدر مانع میشود و میگوید او (قاتل) میهمان ماست و این ننگ را کجا ببریم که مهمان خود را بکشیم.
اسماعیل کادره در این کتاب سعی کرده بخشی از فرهنگ و باورهای آلبانی را به نمایش بگذارد.
داستان حول فرهنگ انتقام و خون در آلبانی شکل میگیرد. یکی کشته میشود. پیراهن خون آلودش را بر فراز بلندی آویزان میکنند تا اعضای خانواده و دوستانش بدانند که هر روز که خون خشکیده بر پیراهن رنگ پریده تر میشود، دِینی و عهدی به تاخیر افتاده و حیثیت و غرور لکه دار شده. جوانها به دست هم کشته میشوند. مزارع بی زارع میشوند. خانواده ها بی پدر میشوند و اسب ها بی سوار.
کادره جامعهای را ترسیم کرده که پیراهن های آغشته به خون خشکیده در هر کنج و گوشه ای سر بر افراشته. رهگذران مسیرها و راه های فلات آلبانی یا قاتلانی اند که در پی اینند که عهد خود را انجام دهند و یا شکارچیان سابقی که حالا خود نقش شکار را دارند.
کتاب به نحوی به تقابل این سنت ها با موضوع عشق و کامروایی جوانهای آلبانیایی هم میپردازد.
تنها چیزی که در فرهنگ عامه آلبانی بیشتر از انتقام ارزش دارد، میهمان است. آلبانیاییها میهمان را نوعی رب النوع و نیمه خدا میدانند.
یک ماجرای جالب از کتاب:
در بازار جوانی به دست جوانی دیگر کشته میشود. مردم و دوستان مقتول به تعقیب قاتل میپردازند. قاتل از ترس جانش به خانه ی پدر مقتول پناه میبرد. پدر اطلاع ندارد دقایقی پیش فرزندش به دست همین میهمان کشته شده به نحو احسن میهمان نوازی میکند. ناگاه برادران دیگر مقتول سر میرسند و قاتل را خانه می یابند. همه علیه قاتل هجوم میبرند تا انتقام گرفته شود. پدر مانع میشود و میگوید او (قاتل) میهمان ماست و این ننگ را کجا ببریم که مهمان خود را بکشیم.
February 20, 2024
Arnavut yazar İsmail Kadere’den okuduğum ikinci roman, bu kitabı da ilki (Rüyalar Sarayı) gibi kısa sayılabilecek bir roman. Arnavutluk taşrasında yüzyıllardır var olan bir geleneği ve folklorik davranışları Arnavutluk Mitolojisinin modern yorumu olarak anlatıyor. Bahsi geçen gelenek “Kanun” olarak sınırları çizilmiş ve Anadolu’da da rastladığımız, yabancısı olmadığımız bir gelenek; kan davası.
Kadere bu romanını daha Fransa’ya iltica etmeden önce eski rejimdeyken yazmış, buna rağmen diktatoryaya, iktidara karşı üç maymunu oynayan aydınlara ciddi eleştirel göndermeleri var. Uslubunu çok sevdim, gerek bu gerek ilk kitabında da akıcı ve heyecan dozu iyi ayarlanmış, toplum ve insanların, mekanların tanımlamaları oldukça etkileyici, çevirisi de başarılı. Öneririm.
Kadere bu romanını daha Fransa’ya iltica etmeden önce eski rejimdeyken yazmış, buna rağmen diktatoryaya, iktidara karşı üç maymunu oynayan aydınlara ciddi eleştirel göndermeleri var. Uslubunu çok sevdim, gerek bu gerek ilk kitabında da akıcı ve heyecan dozu iyi ayarlanmış, toplum ve insanların, mekanların tanımlamaları oldukça etkileyici, çevirisi de başarılı. Öneririm.
September 23, 2019
Nagyon erős könyv. Erős kezdéssel bevonzott teljesen és egy olyan világba csöppentem ami teljesen érthetetlen, de vonzó volt számomra az elején. Hiába, a "távoli", "misztikus" világok elég vonzóak tudnak lenni, amíg megmaradnak távolinak és a legendák világának. Ennek a műnek meg pont az az erőssége, hogy ezt nem hagyja. Nem lehetünk csak romantikus szemlélők, igenis végig kell járni nekünk is a Fennsíkot és meg kell tapasztalni, hogy ahol a halál az úr, ott a romantika nem igazán játszik. Ott anyagiság van, számítások, félelem, bujkálás, kilátástalanság, de nem romantika.
Az emberek, nemzetek élete kettétörik a semmiért... Legyen csak átutazó, író vagy itt élő személy...
Az emberek, nemzetek élete kettétörik a semmiért... Legyen csak átutazó, író vagy itt élő személy...
April 7, 2017
استعاره ای بی همتا که نظیر آن را در ایران داریم... داستان با دانای کل و خصلت زاویه دید مداخله گر روایت می شود و به طعنه به حکومت که این باور قومی و قبیله ای در آلبانی به دست خود حکومت بوده تا بتواند خون بهای قتل ها را به جیب بزند و خرافات قانونمند پیش برود...
تشبیه ها بسیار زیبا و به جا و حتا در بعضی مواقع شبیه به چخوف ولی در بعضی موارد هم تشبیه ها نادرست به کار برده شده که به زعم اینجانب ضعف مترجم در میان بوده...
تشبیه ها بسیار زیبا و به جا و حتا در بعضی مواقع شبیه به چخوف ولی در بعضی موارد هم تشبیه ها نادرست به کار برده شده که به زعم اینجانب ضعف مترجم در میان بوده...
January 25, 2016
Una novela muy interesante, con unos personajes muy bien trabajados y que trata un tema que hace que la lectura sea muy amena: el Kanun.
June 26, 2016
Jings. Just about the most depressing book I have ever read: powerful, bleak and timeless. It's sometime in post-Ottoman, pre-Hoxha Albania and a blood feud is playing itself out through the eyes of a young mountaineer, who is hopelessly caught in the game, while a couple of urban honeymooners are rubbernecking their way around the High Plateau. Then it gets a bit Passage to India as done by Kafka. And it's drizzling in the grey mountains, where the widow in black sits by the road above the village where all the men are hiding in towers.
REREAD: A year later, now in Albania, and with a year 11 class as a class text. We haven't had time to do it in much depth but I at least have had a deeper plunge into it, and frankly, it's a towering thing. Truly great European literature with rich, layered images and subtle, devastating truths. Not all of Kadare is like this, and so far in my reading this is by far the best.
REREAD, AGAIN: and again with a class, this time in more depth. I'm still blown away. This time I particularly found Mark Ukacierra to be interesting.
REREAD: A year later, now in Albania, and with a year 11 class as a class text. We haven't had time to do it in much depth but I at least have had a deeper plunge into it, and frankly, it's a towering thing. Truly great European literature with rich, layered images and subtle, devastating truths. Not all of Kadare is like this, and so far in my reading this is by far the best.
REREAD, AGAIN: and again with a class, this time in more depth. I'm still blown away. This time I particularly found Mark Ukacierra to be interesting.
January 16, 2015
وقـتی که خـون آدم مشـخـصی گریبان انسـان را بگیرد، غلبه بر آن دشوار اسـت، ولی با خونی که معلوم نبود از کجـا سرچشـمه می گـیرد و کجا خـشـک می شـود چـه می توان کـرد؟
این خونی ساده نبود، بلکه سیلابهای خون نسل های انسانی بود که در سراسر فلات جاری می شد، خون جوان و پیر، از ...سالها و قرن ها پـیش
این خونی ساده نبود، بلکه سیلابهای خون نسل های انسانی بود که در سراسر فلات جاری می شد، خون جوان و پیر، از ...سالها و قرن ها پـیش
September 16, 2024
Un tratto lungo ventisei anni, una vita lenta, lenta fino alla noia, ventisei mesi di marzo e aprile e altrettanti inverni e estati, mentre l’altra corta, quattro settimane, violenta, impetuosa come una valanga, solo con metà marzo e metà aprile, come due rami spezzati scintillanti di brina. Che cosa avrebbe fatto nei trenta giorni che gli restavano?
Questo romanzo è stato una piacevole sorpresa, sia per la storia che per il modo con cui è stata raccontata.
Durante il regno albanese, secondo le rigide regole dell’altopiano del Nord che resistono al passare dei secoli, Gjorg ha dovuto vendicare la morte del fratello. E’ il quarantaquattresimo omicidio nella faida in corso da settant’anni tra le due famiglie. Ora ha un mese di tregua – la “besa” – prima di diventare a sua volta il bersaglio della vendetta.
Il suo destino si incrocerà con quello di una bellissima sposa in viaggio di nozze sull’altopiano.
Come una farfalla toccata da una nera locomotiva, Diana era stata colpita dal dramma dell’altopiano e ne era stata vinta.
Questo romanzo è stato una piacevole sorpresa, sia per la storia che per il modo con cui è stata raccontata.
Durante il regno albanese, secondo le rigide regole dell’altopiano del Nord che resistono al passare dei secoli, Gjorg ha dovuto vendicare la morte del fratello. E’ il quarantaquattresimo omicidio nella faida in corso da settant’anni tra le due famiglie. Ora ha un mese di tregua – la “besa” – prima di diventare a sua volta il bersaglio della vendetta.
Il suo destino si incrocerà con quello di una bellissima sposa in viaggio di nozze sull’altopiano.
Come una farfalla toccata da una nera locomotiva, Diana era stata colpita dal dramma dell’altopiano e ne era stata vinta.
July 13, 2020
So like pretty much everyone else, I read this book as part of my reading around the world challenge for Albania. This wasn't my intended Albania book. I had hoped to find a book about Albanian religious history since I know Albania has a long and fascinating history involving religious freedom and tolerance. However, it seems this is the author all Albanians recommend so I succumbed to it.
So Broken April has three main characters. First, we meet Gjorg. Gjorg has just murdered a man as part of his family's blood feud. He now has a month to live while knowing after this month is over, he will be murdered by a relative of his victim. Next, we meet Bessian and Diana. They are a married couple traveling around the Albanian mountains. Bessian sees much beauty in the blood feud traditions while Diana is horrified.
For a lack of better word, this book is strange. It's very literary, which I usually don't like. It's one of those books where there's isn't much of a plot and where we never get to see more than a skin deep view of the characters. I am still confused as to whether Bessian and Diana are Albanians or not so it might be a problem with my own reading or it just never gets entirely explained. It's also not clear when this book is set. Something about the entire thing feels more like a fantasy land than an actual depiction of a countryside.
To be entirely honest, I didn't like this book but I don't have any good reason why. I suppose it felt like it didn't quite progress anywhere. It's hard to feel for any character. Bessian and Diana seem like strangers, there's no chemistry between them and I couldn't believe that they're married. Gjorg was promising but it was hard to care about him because we never really see him as a person. I don't feel like I know who he is, other than another participant in a blood feud. He doesn't even seem to be sad about his brother's death.
And this is such a missed opportunity because a brief look at Kanun's Wikipedia page left me very intrigued. Blood feuds were still a thing in Albania in 2014, although their communist leader tried to put an end to it in his time. This is wild. It is also a huge political question. If an entire society agrees to a specific set of laws, can a government actually force them to stop? At this point, it seems to be such a cultural heritage and obviously, way too many people have died for nothing but is it the government's job to make this stop? This book doesn't provide any kind of analysis, other than Bessian being somewhat of a psychopath.
All in all, this just wasn't the book for me. Kadare was trying to create a specific mood here but I just wasn't feeling it. Maybe studying this book in a literature class would work better but I can't say I'm finishing this book with a strong urge to read more of his work.
What I'm Taking With Me
- Bessian is absolutely the type of guy who makes excuses for rapists, like "men are just built to rape, this is human nature".
- I visited Albania for exactly one afternoon and my only real memory is that I spent the day before reading a ton of facts about Albania so every other thing I said was, "did you know that Albania....". I am a delight to travel with, in case anyone was wondering.
- So, did you know that Albania has bunkers spread around the entire country due to a leader who was paranoid?
Work Adventures (after 3 months of not working):
- I was an awkward mess for the first 20 minutes because I literally forgot how to socialize, I'm just here like, how do people even speak?
- This job makes me feel like this world is tiny and we can all celebrate each other's cultures every day all day and it's just the best feeling ever.
- My public speaking skills deteriorate through video calls so that's great.
- I didn't realize people could be as attractive as this guy from Brazil but dear god, he literally looks like a model, I am shocked
- Every person I've ever met from Egypt is so lovely and man, we absolutely need to get more peace in this region so that I will get to know more of these wonderful people.
- Ahh, all I want to do in life is travel but I have so much statistics homework, why is life like this?
- I complained to people from almost every continent about my university so I feel like I've done my job at shaming them for their behavior.
So Broken April has three main characters. First, we meet Gjorg. Gjorg has just murdered a man as part of his family's blood feud. He now has a month to live while knowing after this month is over, he will be murdered by a relative of his victim. Next, we meet Bessian and Diana. They are a married couple traveling around the Albanian mountains. Bessian sees much beauty in the blood feud traditions while Diana is horrified.
For a lack of better word, this book is strange. It's very literary, which I usually don't like. It's one of those books where there's isn't much of a plot and where we never get to see more than a skin deep view of the characters. I am still confused as to whether Bessian and Diana are Albanians or not so it might be a problem with my own reading or it just never gets entirely explained. It's also not clear when this book is set. Something about the entire thing feels more like a fantasy land than an actual depiction of a countryside.
To be entirely honest, I didn't like this book but I don't have any good reason why. I suppose it felt like it didn't quite progress anywhere. It's hard to feel for any character. Bessian and Diana seem like strangers, there's no chemistry between them and I couldn't believe that they're married. Gjorg was promising but it was hard to care about him because we never really see him as a person. I don't feel like I know who he is, other than another participant in a blood feud. He doesn't even seem to be sad about his brother's death.
And this is such a missed opportunity because a brief look at Kanun's Wikipedia page left me very intrigued. Blood feuds were still a thing in Albania in 2014, although their communist leader tried to put an end to it in his time. This is wild. It is also a huge political question. If an entire society agrees to a specific set of laws, can a government actually force them to stop? At this point, it seems to be such a cultural heritage and obviously, way too many people have died for nothing but is it the government's job to make this stop? This book doesn't provide any kind of analysis, other than Bessian being somewhat of a psychopath.
All in all, this just wasn't the book for me. Kadare was trying to create a specific mood here but I just wasn't feeling it. Maybe studying this book in a literature class would work better but I can't say I'm finishing this book with a strong urge to read more of his work.
What I'm Taking With Me
- Bessian is absolutely the type of guy who makes excuses for rapists, like "men are just built to rape, this is human nature".
- I visited Albania for exactly one afternoon and my only real memory is that I spent the day before reading a ton of facts about Albania so every other thing I said was, "did you know that Albania....". I am a delight to travel with, in case anyone was wondering.
- So, did you know that Albania has bunkers spread around the entire country due to a leader who was paranoid?
Work Adventures (after 3 months of not working):
- I was an awkward mess for the first 20 minutes because I literally forgot how to socialize, I'm just here like, how do people even speak?
- This job makes me feel like this world is tiny and we can all celebrate each other's cultures every day all day and it's just the best feeling ever.
- My public speaking skills deteriorate through video calls so that's great.
- I didn't realize people could be as attractive as this guy from Brazil but dear god, he literally looks like a model, I am shocked
- Every person I've ever met from Egypt is so lovely and man, we absolutely need to get more peace in this region so that I will get to know more of these wonderful people.
- Ahh, all I want to do in life is travel but I have so much statistics homework, why is life like this?
- I complained to people from almost every continent about my university so I feel like I've done my job at shaming them for their behavior.
September 13, 2007
When reading this book I recalled "Blindness" of Saramago. Broken April is haunting, dark, disturbing and yet strangely attractive. The narration is so matter of fact yet the chill of death is looming in every word. It is the story of the relentless Kanun holding sway over the Albanian mountainsmen. The currency of the Kanunis death and so death seems as ever-present as money is in our society. There is always a sense of weirdness and unreality in the way the Mountainsmen deal with death, revenge, honour, realtionships,obeisance. Yet there is the uncanny feeling that our so called modern society is perhaps no different in the way it kills and mechanises death. The only difference, perhaps, is the great democracy of death under Kanunin contrast to the modern ritual democracy coupled with hypocrisy of patriotism and other isms which send the young, meek, gullible, poor into the jaws of death...
April 11, 2021
ამ წიგნის აღწერა ერთი სიტყვით შეიძლება - "შემზარავი". კიდევ უფრო შემზარავია იმაზე ფიქრი, რომ აქ მოყოლილი ამბის მსგავსი ისტორიები ალბანეთის მთიანეთის და მსოფლიოს კიდევ არაერთი ნაწილის (მაგალითად, სვანეთის) ყოველდღიურობის შემადგენელი იყო. კანუნი, რომელიც ერთგვარ ბიზნესად იქცა, ისმაილ კადარეს არ მოუგონია. მან "ცივილიზაციის" ეტლით ჩამოსული წყვილი და ჯორჯი შექმნა - კაცი, რომელიც უძველესი ვენდეტის წესის მსხვერპლი აღმოჩნდა. მას უდანაშაულო ადამიანის მოკვლა და შემდეგ ამის გამო სხვისი ხელით სიკვდილი დაევალა. რატომ? მხოლოდ ოდესღაც დაწერილი "კოდექსის" და "სისხლის ინტენდანტის" საბუღალტრო წიგნის შევსების გამო. მხოლოდ ამიტომ გაიხლიჩა ორად ჯორჯის აპრილი, მისი ცხოვრება...
October 11, 2023
Kırık Nisan, yirminci yüzyıl başlarında, Arnavutluk’un dağlık kuzey bölgesinde geçen tarihi bir kurgu. Yirmili yaşlarındaki bir gencin, kan davası nedeniyle düşman ailenin oğlunu vurmasıyla başlıyor hikâye. İlerleyen kısımlarda Tiran’dan balayı için eşiyle beraber bölgeye gelen bir yazar da dahil oluyor hikâyeye ve Kadare, kan davası başta olmak üzere evlilik, misafirperverlik gibi pek çok hususta Kanun diye adlandırılan katı Arnavut gelenek ve âdetlerini irdeliyor.
Yüzyıllar boyunca sözlü olarak nesilden nesile aktarılmış, sonrasında yazılı kurallar olarak kitaplaştırılmış Kanun dedikleri töreler çok katı, elbette cinsiyetçi ve -çoğu bizim de ne yazık ki en azından duyduğumuz şeyler olmasına rağmen- insanın kanını donduran cinsten. Hatta kitabın başlarında acaba bir distopya mı, hiciv mi yoksa tarihi gerçekliklerin kurgulaştırılması mı, diye afallatıyor. Evlenirken kızın ailesinin damada, boşanmak isterse eşini vursun diye gelin fişeği vermesi de var bunlar arasında, kan davası sonrasında biri yirmi dört saatlik ikincisi otuz günlük olmak üzere düşman aileyle iki ateşkes yapılması da. Kitap da zaten baş karakterin karşı tarafın oğlunu vurmasından sonra, ikinci ateşkes boyunca, o bir aylık süreçte yaşananları anlatıyor.
Kadare, kurgu inşa etme konusunda tam bir usta hakikaten. Anlattıkları kadar kitap boyunca yaratmayı başardığı atmosfer ve karakterlerin her birinin içsel çatışmasını yansıtmaktaki başarısı da etkileyici. Hikâyenin başından sonuna karakterlerin ruh halini solutuyor okura resmen. Her bir karakterin iç dünyasına giriveriyorsunuz; kan davası nedeniyle hayatı kâbusa döneni, kendi locasından bu vahşete tanık olan eliti ve bu feodal düzendeki yönetici kesimi olmak üzere hepsinin içsel çatışmalarını müthiş bir şekilde oya gibi işlemiş Kadare. Bir yandan da kitabın atmosferi ele geçiriyor okurken; yer yer Kafka’nın Şato’sunu da anımsatan, acayip bir atmosferi var kitabın. Bu kadar acı ve vahşet dolu bir konuyu masalsı anlatımından da etkilenmemek mümkün değil bence. Çok güçlü bir roman. Çok ama çok beğendim.
Yüzyıllar boyunca sözlü olarak nesilden nesile aktarılmış, sonrasında yazılı kurallar olarak kitaplaştırılmış Kanun dedikleri töreler çok katı, elbette cinsiyetçi ve -çoğu bizim de ne yazık ki en azından duyduğumuz şeyler olmasına rağmen- insanın kanını donduran cinsten. Hatta kitabın başlarında acaba bir distopya mı, hiciv mi yoksa tarihi gerçekliklerin kurgulaştırılması mı, diye afallatıyor. Evlenirken kızın ailesinin damada, boşanmak isterse eşini vursun diye gelin fişeği vermesi de var bunlar arasında, kan davası sonrasında biri yirmi dört saatlik ikincisi otuz günlük olmak üzere düşman aileyle iki ateşkes yapılması da. Kitap da zaten baş karakterin karşı tarafın oğlunu vurmasından sonra, ikinci ateşkes boyunca, o bir aylık süreçte yaşananları anlatıyor.
Kadare, kurgu inşa etme konusunda tam bir usta hakikaten. Anlattıkları kadar kitap boyunca yaratmayı başardığı atmosfer ve karakterlerin her birinin içsel çatışmasını yansıtmaktaki başarısı da etkileyici. Hikâyenin başından sonuna karakterlerin ruh halini solutuyor okura resmen. Her bir karakterin iç dünyasına giriveriyorsunuz; kan davası nedeniyle hayatı kâbusa döneni, kendi locasından bu vahşete tanık olan eliti ve bu feodal düzendeki yönetici kesimi olmak üzere hepsinin içsel çatışmalarını müthiş bir şekilde oya gibi işlemiş Kadare. Bir yandan da kitabın atmosferi ele geçiriyor okurken; yer yer Kafka’nın Şato’sunu da anımsatan, acayip bir atmosferi var kitabın. Bu kadar acı ve vahşet dolu bir konuyu masalsı anlatımından da etkilenmemek mümkün değil bence. Çok güçlü bir roman. Çok ama çok beğendim.
April 14, 2022
ძალიან ხელშესახებად და ცხადად აღწერს ჩამუქებულ, ნისლიან, მძიმე, უსიამოვნოდ გარინდებულ ატმოსფეროს. ყოველ ნაბიჯზე სიკვდილია ჩასაფრებული და პერსონაჟებიც მისი მოლოდინით ცხოვრობენ, მას ემალებიან, ამ მოლოდინს არგებენ თავიანთ ყოველდღიურობას.
ისეთი შეგრძნება უჩნდება მკითხველს, რომ ყინვა ძვლებში ატანს და ღრუბლები, სიბნელე და ნისლი არასდროს იფანტებიან ზეგნიდან. თითქოს ეს ცივილიზაციას მოწყვეტილი, სხვა სამყარო სამუდამოდ დაწყევლილია სიცივითა და ვენდეტის უწყვეტი ჯაჭვებით.
საკმაოდ კარგად წერს, ატმოსფერო პერსონაჟების შინაგან მდგომარეობას მკაფიოდ გამოხატავს. დაუღალავად და საინტერესოდ იკითხება კანუნის ურყევი, მყარად ფესვგადგმული, სასტიკი, დაუნდობელი წესები.
ალბანეთის ტრადიციების, წეს-ჩვეულებების, ადამიანების ( რომლებიც გონებაშიც კი არ გაივლებენ ისეთი რამის ჩადენას, რაც კანუნის წესების დარღვევისკენ იქნება მიმართული ) გაცნობისთვის არაჩვეულებრივი გზამკვლევია.
მაგრამ.. მე პირადად, უფრო მომეწონებოდა ჯორჯის ფიქრებზე, განცდებზე მეტად კონცენტრირება, მისი გულში ძალიან ღრმად ჩამარხული სურვილების და წინააღმდეგობების წინ წამოწევა.
უფრო ცხადად ჩვენება იმისა, რომ მხოლოდ ეს აპრილი კი არ გაიხლიჩა მის ცხოვრებაში, არამედ მისი შინაგანი “მეც” გაორებული და გახლეჩილია, ერთ მხარეს მოვალეობები და ვალდებულებებია, მეორე მხარეს საღი აზრი, რომელიც განსაკუთრებით ბოლო ეპიზოდში იჩენს თავს. როგორ და რანაირად ვერ ვიტყვი, თორემ სპოილერის გამჟღავნებას ვერ ავცდები. უბრალოდ, ბოლო თავის ბოლო ეპიზოდი ნამდვილად გადმოსცემს სათქმელს.
ზუსტად ვერ გადავწყვიტე დამაკლდა სიყვარულის ისტორიაში რამე, ( წიგნში შექმნილი სიტუაციის ფონზე გაგრძელების პერსპექტივა ნამდვილად არ ჩანდა, ვხვდები, ასეც იყო საჭირო, უბრალოდ ჩემს რომანტიკოს “მე”-ს თითქოს მეტი უნდოდა ) თუ ზედმეტიც იყო სიყვარულის ისტორიის ამ წიგნში ჩართვა. ალბათ, უფრო უკანასკნელს მივემხრობოდი. მგონია, რომ ამ ამბავმა, კი არ შემატა წიგნს რამე, არამედ დააკლო.
საერთო ჯამში კარგია.
ისეთი შეგრძნება უჩნდება მკითხველს, რომ ყინვა ძვლებში ატანს და ღრუბლები, სიბნელე და ნისლი არასდროს იფანტებიან ზეგნიდან. თითქოს ეს ცივილიზაციას მოწყვეტილი, სხვა სამყარო სამუდამოდ დაწყევლილია სიცივითა და ვენდეტის უწყვეტი ჯაჭვებით.
საკმაოდ კარგად წერს, ატმოსფერო პერსონაჟების შინაგან მდგომარეობას მკაფიოდ გამოხატავს. დაუღალავად და საინტერესოდ იკითხება კანუნის ურყევი, მყარად ფესვგადგმული, სასტიკი, დაუნდობელი წესები.
ალბანეთის ტრადიციების, წეს-ჩვეულებების, ადამიანების ( რომლებიც გონებაშიც კი არ გაივლებენ ისეთი რამის ჩადენას, რაც კანუნის წესების დარღვევისკენ იქნება მიმართული ) გაცნობისთვის არაჩვეულებრივი გზამკვლევია.
მაგრამ.. მე პირადად, უფრო მომეწონებოდა ჯორჯის ფიქრებზე, განცდებზე მეტად კონცენტრირება, მისი გულში ძალიან ღრმად ჩამარხული სურვილების და წინააღმდეგობების წინ წამოწევა.
უფრო ცხადად ჩვენება იმისა, რომ მხოლოდ ეს აპრილი კი არ გაიხლიჩა მის ცხოვრებაში, არამედ მისი შინაგანი “მეც” გაორებული და გახლეჩილია, ერთ მხარეს მოვალეობები და ვალდებულებებია, მეორე მხარეს საღი აზრი, რომელიც განსაკუთრებით ბოლო ეპიზოდში იჩენს თავს. როგორ და რანაირად ვერ ვიტყვი, თორემ სპოილერის გამჟღავნებას ვერ ავცდები. უბრალოდ, ბოლო თავის ბოლო ეპიზოდი ნამდვილად გადმოსცემს სათქმელს.
ზუსტად ვერ გადავწყვიტე დამაკლდა სიყვარულის ისტორიაში რამე, ( წიგნში შექმნილი სიტუაციის ფონზე გაგრძელების პერსპექტივა ნამდვილად არ ჩანდა, ვხვდები, ასეც იყო საჭირო, უბრალოდ ჩემს რომანტიკოს “მე”-ს თითქოს მეტი უნდოდა ) თუ ზედმეტიც იყო სიყვარულის ისტორიის ამ წიგნში ჩართვა. ალბათ, უფრო უკანასკნელს მივემხრობოდი. მგონია, რომ ამ ამბავმა, კი არ შემატა წიგნს რამე, არამედ დააკლო.
საერთო ჯამში კარგია.
April 20, 2016
Qué buen libro por favor!! No lo podía soltar! Es una maravilla, y ahorita que deje de tirar baba por todos lados les explico por qué.
El libro se centra en el Kanun, que es básicamente una constitución Albanesa que rige todo en la vida de sus habitantes. Ahora, dentro del Kanun, están los amigos. Si alguien te pide tu amistad, llega a un nivel de semi dios, que puede pedirte lo que sea. Si un extraño pasa en frente de tu casa, y alguien lo mata, y el muere viendo en dirección a tu casa, básicamente tú tienes una deuda de sangre, lo cual significa que lo tienes que vengar. Es terrible, pero además significa que al vengar la muerte de ese extraño, significa que de la familia de quién tu asesinaste alguien va a vengarse matándote a ti. En fin, que cuando empieza el libro, la primera escena, es Gjorg, que está por emboscar a el tipo que mató a su hermano, y después de un mes, le tocará a el que alguien lo mate. Y Así.
Pero hay más. Igual nunca me gusta contar todo, el chiste es que lo lean, y es una maravilla.
Está lleno de muerte este libro, eso sí. Me hace pensar en cómo la naturaleza humana encuentra maneras extrañas de expresarse. Por un lado, qué onda, bola de salvajes, matándose, tomando venganza entre vecinos, y todo súper regulado por el Kanun.
Y por otro, es eso, súper controlado, tiene sus reglas y todo lleva un curso propio. Las familias, vecinos, todos están de acuerdo y les parece de lo más normal que le tocará al hijo, al vecino, al esposo. Una locura.
Es terrible, y no sé por qué, pero también es un libro bello.
Amé a kadare! Y leeré más libros suyos sin duda.
El libro se centra en el Kanun, que es básicamente una constitución Albanesa que rige todo en la vida de sus habitantes. Ahora, dentro del Kanun, están los amigos. Si alguien te pide tu amistad, llega a un nivel de semi dios, que puede pedirte lo que sea. Si un extraño pasa en frente de tu casa, y alguien lo mata, y el muere viendo en dirección a tu casa, básicamente tú tienes una deuda de sangre, lo cual significa que lo tienes que vengar. Es terrible, pero además significa que al vengar la muerte de ese extraño, significa que de la familia de quién tu asesinaste alguien va a vengarse matándote a ti. En fin, que cuando empieza el libro, la primera escena, es Gjorg, que está por emboscar a el tipo que mató a su hermano, y después de un mes, le tocará a el que alguien lo mate. Y Así.
Pero hay más. Igual nunca me gusta contar todo, el chiste es que lo lean, y es una maravilla.
Está lleno de muerte este libro, eso sí. Me hace pensar en cómo la naturaleza humana encuentra maneras extrañas de expresarse. Por un lado, qué onda, bola de salvajes, matándose, tomando venganza entre vecinos, y todo súper regulado por el Kanun.
Y por otro, es eso, súper controlado, tiene sus reglas y todo lleva un curso propio. Las familias, vecinos, todos están de acuerdo y les parece de lo más normal que le tocará al hijo, al vecino, al esposo. Una locura.
Es terrible, y no sé por qué, pero también es un libro bello.
Amé a kadare! Y leeré más libros suyos sin duda.
July 28, 2017
The Albanian highlands are a gloomy place where hard-nosed and hard-scrabble peasants eke out a precarious living farming corn. Even the mountain fairies in their tales seem to be hard-nosed and hard-scrabble.
What glamour there is in the peasants' lives derives from their participation in self-perpetuating blood-feuds, regulated (like everything else) by the ancient set of oral laws known as the Kanun.
What sort of person goes there on his honeymoon?
A fool, if you ask me. A somewhat romantic fool, perhaps - I will grant you that - but a fool nevertheless.
Bessian is a fashionable writer from Tirana, the capital of Albania. He has made his name by works in which he waxed lyrical about the highlands, the peasants, and the Kanun. But he has never actually been there. So he takes his young, beautiful, and impressionable wife Diana to the highlands on their honeymoon-cum-research-trip.
Predictably, nothing good comes out of it.
At a late point in the novel, Bessian somewhat casually drops the name of Marx. It is not clear whether he has actually read or understood him, but in my opinion, he would have done far better by himself to attend carefully to Nietzsche's famous dictum "If you gaze long into an abyss, the abyss also gazes into you".
What glamour there is in the peasants' lives derives from their participation in self-perpetuating blood-feuds, regulated (like everything else) by the ancient set of oral laws known as the Kanun.
What sort of person goes there on his honeymoon?
A fool, if you ask me. A somewhat romantic fool, perhaps - I will grant you that - but a fool nevertheless.
Bessian is a fashionable writer from Tirana, the capital of Albania. He has made his name by works in which he waxed lyrical about the highlands, the peasants, and the Kanun. But he has never actually been there. So he takes his young, beautiful, and impressionable wife Diana to the highlands on their honeymoon-cum-research-trip.
Predictably, nothing good comes out of it.
At a late point in the novel, Bessian somewhat casually drops the name of Marx. It is not clear whether he has actually read or understood him, but in my opinion, he would have done far better by himself to attend carefully to Nietzsche's famous dictum "If you gaze long into an abyss, the abyss also gazes into you".
Displaying 1 - 30 of 710 reviews