Τρίτο βιβλίο του Σεμπάστιαν Μπάρι που διαβάζω, μετά το υπέροχο "Μέρες δίχως τέλος" που διάβασα τον Ιούλιο του 2018 και το πολύ καλό "Χίλια φεγγάρια" πΤρίτο βιβλίο του Σεμπάστιαν Μπάρι που διαβάζω, μετά το υπέροχο "Μέρες δίχως τέλος" που διάβασα τον Ιούλιο του 2018 και το πολύ καλό "Χίλια φεγγάρια" που διάβασα τον Δεκέμβριο του 2020, και μπορώ να πω ότι και αυτό ήταν με τη σειρά του πολύ καλογραμμένο, με τον τρόπο του ιδιαίτερα συναισθηματικό και έντονο, αν και σε καμία περίπτωση δεν προσφ��ρεται για μια ευχάριστη και ανάλαφρη ανάγνωση: Είναι ένα βιβλίο που προκαλεί έντονα συναισθήματα, που δεν έχει πολύ χώρο για ιδιαίτερη χαρά ή κάποια ελπίδα, ο πρωταγωνιστής είναι ένας χήρος αστυνομικός που μόλις συνταξιοδοτήθηκε και που ζει πλέον σχετικά απομονωμένος σε ένα χωριό με θέα τη θάλασσα της Ιρλανδίας, με ένα σωρό μνήμες και κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος να τον κατατρύχουν. Η αλήθεια είναι ότι σε μερικά σημεία με κούρασε κάπως (πολλή κατάθλιψη, ρε φίλε!), ενώ και η πλοκή δεν είναι ιδιαίτερα σφιχτοδεμένη, από την άλλη όμως η γραφή είναι πολύ καλή και έντονη, με τον τρόπο της καθηλωτική. Ο Σεμπάστιαν Μπάρι είναι ένας πάρα πολύ καλός συγγραφέας, οπότε πρέπει με κάποιο τρόπο να προμηθευτώ όσα βιβλία του στα ελληνικά δεν έχω (αυτά που δεν έχω είναι εξαντλημένα), γιατί μου αρέσει να τον διαβάζω....more
Ο μεγάλος Πίτερ Ουστίνοφ, ένας καταπληκτικός ηθοποιός με δυο Όσκαρ στο παλμαρέ του, σκηνοθέτης ταινιών και διάφορων έργων της όπερας, Βαθμολογία: 9/10
Ο μεγάλος Πίτερ Ουστίνοφ, ένας καταπληκτικός ηθοποιός με δυο Όσκαρ στο παλμαρέ του, σκηνοθέτης ταινιών και διάφορων έργων της όπερας, ήταν και συγγραφέας ορισμένων θεατρικών έργων, μυθιστορημάτων και αυτοβιογραφιών. Το "Ο ηττημένος" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και φυσικά αποτελεί την πρώτη μου επαφή με το συγγραφικό του έργο: Λοιπόν, για μένα αποδείχτηκε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, σίγουρα μια από τις εκπλήξεις της φετινής αναγνωστικής χρονιάς, μιας και δεν κρατούσα ιδιαίτερα μεγάλο καλάθι όταν το ξεκίνησα, λόγω των σχετικά αντιφατικών κριτικών που διάβασα σε διάφορες βιβλιοφιλικές ιστοσελίδες, όμως εγώ το βρήκα εξαιρετικό από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Όχι ότι δεν έχει τις ατέλειές του, τα τρωτά του σημεία σαν λογοτεχνικό έργο, όμως εγώ μια φορά το βρήκα πολύ καλογραμμένο, πνευματώδες, κυνικό και σατιρικό, με διακριτούς χαρακτήρες και μια αρκετά τρελή πλοκή, με διάφορες χαρακτηριστικές σκηνές που θα τις θυμάμαι για καιρό. Πρόκειται για ένα κράμα ιστορικού και αντιπολεμικού μυθιστορήματος, με λίγο από δράμα, κωμωδία και έρωτα. Όσον αφορά τον πρωταγωνιστή, με τίποτα δεν μπορείς να τον συμπαθήσεις, αλλά από την άλλη ίσως έως έναν βαθμό να ταυτιστείς μαζί του, και στην τελική ο καημένος ήταν απλώς προϊόν της εποχής του: Γιος στρατιωτικού, γεννήθηκε λίγο μετά το τέλος του Α' Π.Π., μεγάλωσε στη Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αντρώθηκε την εποχή που οι Ναζί κατέλαβαν την εξουσία, τέλος πάντων, δεν είχε και πολλές επιλογές, έτσι; Ναι, πολύ μου άρεσε το βιβλίο, η ιστορία, η γραφή, ο κυνισμός, το ανελέητο χιούμορ, και μάλιστα χωρίς να το περιμένω. Γι' αυτό και θα του βάλω πέντε αστεράκια, αν και αντικειμενικά δεν τα αξίζει: Αλλά, διάολε, πέρασα τέλεια διαβάζοντάς το!...more
Πρώτη επαφή με το έργο του Ντέιβιντ Μίτσελ και δηλώνω εκστασιασμένος. Θα μπορούσα να τον γνωρίσω με το "Το δέντρο της τύχης", που είναι το πρώτο του βΠρώτη επαφή με το έργο του Ντέιβιντ Μίτσελ και δηλώνω εκστασιασμένος. Θα μπορούσα να τον γνωρίσω με το "Το δέντρο της τύχης", που είναι το πρώτο του βιβλίο και που έχω εδώ και χρόνια στη συλλογή μου, αλλά κάτι μου έλεγε ότι το "Άτλας νεφών", που αγόρασα πρόσφατα, θα ήταν η ιδανικότερη αρχή. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, δεν είναι ακριβώς η πρώτη επαφή με τον Μίτσελ, μιας και το 2012 είχε τύχει να δω στο σινεμά την ταινία των αδελφών Γουατσόφσκι, αφού τότε το βιβλίο ήταν εξαντλημένο και δεν το έβρισκα πουθενά. Το θέμα είναι ότι από τότε πέρασαν δώδεκα χρόνια και δεν θυμόμουν σχεδόν τίποτα από την πλοκή της ταινίας, πέρα από κάποιες σκηνές και εικόνες. Ευτυχώς! Γιατί έτσι απόλαυσα τα μάλα το βιβλίο, δεν ήξερα ουσιαστικά τίποτα από την εξέλιξη της πλοκής και των χαρακτήρων, κι έτσι διάβασα μια άκρως απολαυστική ιστορία, που βέβαια αποτελείται από πολλές διαφορετικές ιστορίες. Έχουμε επιστημονική φαντασία, δράμα, περιπέτεια, δράση, έρωτες, ο συγγραφέας με τις ιστορίες του μας ταξιδεύει στον χρόνο και των χώρο, μπρος και πίσω, καταφέρνοντας με κάποιο τρόπο να ενώσει όλες τις πλοκές και όλους τους χαρακτήρες. Υπέροχη γραφή, που πολλές φορές διαφέρει από μέρος σε μέρος ανάλογα την εποχή και τον χαρακτήρα που αφηγείται, χιούμορ, ενδιαφέρουσες ιδέες, υπέροχη ατμόσφαιρα, για μένα είναι όλα άψογα. Εντάξει, ίσως να μην δένουν όλα απόλυτα, ίσως σαν βιβλίο να μην είναι για όλα τα γούστα, όμως προσωπικά με καθήλωσε, με άρπαξε από τον γιακά από την πρώτη σελίδα και δεν με άφησε παρά μετά την ανάγνωση της τελευταίας λέξης. Τέλος, πρέπει να δώσω τα συγχαρητήριά μου και στη μεταφράστρια, που έκανε εξαιρετική δουλειά, σε ένα βιβλίο που σίγουρα αφηγηματικά έχει αρκετές απαιτήσεις του από έναν μεταφραστή/μια μεταφράστρια....more
Οι ηθοποιοί Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και Τσάρλι Μπούρμαν (γιος του εξαιρετικού σκηνοθέτη Τζον Μπούρμαν) έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα, δηλαδή να ταξιΟι ηθοποιοί Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και Τσάρλι Μπούρμαν (γιος του εξαιρετικού σκηνοθέτη Τζον Μπούρμαν) έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα, δηλαδή να ταξιδέψουν με μοτοσικλέτες από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη, διασχίζοντας την Ευρώπη, μετά περνώντας από Ουκρανία, Καζακστάν, Μογγολία, Ρωσία (βλέπε Σιβηρία), Αλάσκα και μετά Καναδά και τέλος Ηνωμένες Πολιτείες. Μιλάμε για ένα πολύ μακρύ και πολυσύνθετο ταξίδι, το οποίο βέβαια έγινε και στα πλαίσια μιας μίνι σειράς ντοκιμαντέρ, έχοντας κατά την πορεία και ανθρώπους υποστήριξης για τις διάφορες δυσκολίες και αναποδιές που αναπόφευκτα θα εμφανίζονταν καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Ναι, πέρασαν πολλές δυσκολίες οι δυο πολύ συμπαθείς πρωταγωνιστές μας, αντιμετώπισαν αναποδιές, πολλές φορές ένιωσαν αβοήθητοι και κάθε τόσο νοσταλγούσαν τα σπίτια και τις οικογένειές τους, όμως επίσης έζησαν κάποιες φοβερές εμπειρίες, είδαν απίστευτα μέρη, γνώρισαν ένα σωρό υπέροχους ανθρώπους, και στο τέλος τα κατάφεραν! Και όλο αυτό το ταξίδι εντυπώθηκε για πάντα στο μυαλό και την ψυχή τους και τους επηρέασε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Το βιβλίο δεν είναι κανένα λογοτεχνικό αριστούργημα, αλίμονο, έχουμε τους δυο πρωταγωνιστές να περιγράφουν εναλλάξ τα διάφορα κομμάτια του ταξιδιού και να γράφουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για όλα αυτά που είδαν και έζησαν κατά τη διάρκεια της υπέροχης διαδρομής από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη. Μου άρεσε το βιβλίο, το απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ στα συν είναι οι δεκάδες ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες (σίγουρα πάνω από εκατό), καθώς και οι χάρτες της διαδρομής. Πολύ ωραία έκδοση, δυστυχώς εξαντλημένη και αρκετά δυσεύρετη πλέον. Κάποια στιγμή ελπίζω να δω και το ντοκιμαντέρ, που θεωρείται από τα καλύτερα του είδους του....more
Δεύτερο βιβλίο του Χάουαρντ Φαστ που διαβάζω μέσα σε έναν μήνα (και τρίτο συνολικά), το βρήκα κι αυτό πάρα πολύ καλό, εξαιρετικά καλογΒαθμολογία: 9/10
Δεύτερο βιβλίο του Χάουαρντ Φαστ που διαβάζω μέσα σε έναν μήνα (και τρίτο συνολικά), το βρήκα κι αυτό πάρα πολύ καλό, εξαιρετικά καλογραμμένο και ενδιαφέρον, με τον συγγραφέα να καταφέρνει να με μεταφέρει πίσω στον χρόνο και να αναδείξει με γλαφυρό τρόπο πώς μπορούν κάποιοι άνθρωποι να φτιάξουν τη ζωή τους από το μηδέν, αρκεί να έχουν θέληση και ικανότητες για να αρπάξουν και να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Αλλά δείχνει επίσης πώς μπορεί κάποιος να τα χάσει όλα, όταν παίρνει τις λάθος αποφάσεις ή όταν ξεπερνά τις δυνατότητές του. Στο βιβλίο αυτό γινόμαστε ουσιαστικά μάρτυρες της ανόδου και της πτώσης του Νταν Λαβέτ, ενός σκληροτράχηλου γιου ενός μετανάστη ψαρά, που ξεπετάχτηκε από τα ερείπια του Σαν Φρανσίσκο μετά τον σεισμό του 1906, δημιούργησε μια αλιευτική επιχείρηση, παντρεύτηκε από έρωτα την κόρη μιας πάμπλουτης οικογένειας της πόλης, έφτιαξε μια ολόκληρη αυτοκρατορία και μετά τα έπαιξε όλα για όλα... Ναι, πολύ μου άρεσε το βιβλίο αυτό, η γραφή, το στιλ αφήγησης, η ατμόσφαιρα, τα διάφορα σκηνικά, η διαδοχή των γεγονότων (ο συγγραφέας μας μεταφέρει σε διάφορες σημαντικές στιγμές των χαρακτήρων μέσα σε διάστημα λίγων δεκαετιών), καθώς και το τέλος. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αναζητήσω τα επόμενα βιβλία της σειράς που έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά (Δεύτερη Γενιά, Το Κατεστημένο, Η Κληρονομιά). Πολύ καλός συγγραφέας τελικά ο Χάουαρντ Φαστ....more
Καιρός ήταν να ξεκινήσω να διαβάζω non-fiction βιβλία σχετικά με το Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και βρίσκοντας σε τοπιΒαθμολογία: 9/10
Καιρός ήταν να ξεκινήσω να διαβάζω non-fiction βιβλία σχετικά με το Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και βρίσκοντας σε τοπικό βιβλιοπωλείο όπου έκανα τις διακοπές μου το συγκεκριμένο βιβλίο, που είναι εξαντλημένο στα ελληνικά, σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή αρχή: Λοιπόν, δυνατό βιβλίο, εξαιρετικά ευκολοδιάβαστο και αρκετά γλαφυρό, σίγουρα ο συγγραφέας καταφέρνει να αποτυπώσει τα γεγονότα, τα σκηνικά και την ατμόσφαιρα του Λένινγκραντ κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τους Γερμανούς, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μιλάμε τώρα για ένα τραγικό γεγονός, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, ένα από τα πολλά εγκλήματα που έγιναν κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου αιματηρού πολέμου. Ο Μάικλ Τζόουνς χρησιμοποιεί σαν πηγές διάφορες μαρτυρίες κατοίκων και στρατιωτών, καθώς και ιστορικά στοιχεία από επίσημα έγγραφα, έτσι ώστε να συνθέσει τη μεγάλη εικόνα της πολιορκίας του Λένινγκραντ. Ο συγγραφέας δεν διστάζει να αναδείξει και μια άλλη εικόνα για τους υπερασπιστές του Λένινγκραντ, και συγκεκριμένα για τα καθάρματα του Κόμματος, που θα έλεγε κανείς ότι δεδομένων των συνθηκών έκαναν εξίσου μεγάλα εγκλήματα με αυτά των πολιορκητών Γερμανών. Δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες, όσοι έχουν δει σχετικές ταινίες και ντοκιμαντέρ καθώς και όσοι έχουν διαβάσει βιβλία ιστορίας, μπορούν να καταλάβουν τις παραλείψεις, τα λάθη, τα κομματικά παιχνίδια κ.λπ. των υπευθύνων. Απλά κρίμα για τους εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους, που βρέθηκαν σε μια τόσο ελεεινή κατάσταση, που δεν τους έφταναν οι πολιορκητές, είχαν να αντιμετωπίσουν και την Κομματική παράνοια, αλλά και διάφορους εγκληματίες, πλιατσικολόγους, ακόμα και κανίβαλους! Αν μη τι άλλο, σε τέτοιες καταστάσεις ο άνθρωπος μπορεί να δείξει το καλύτερο αλλά και το χειρότερο πρόσωπό του, και αυτό είναι κάτι που αναδεικνύεται στο βιβλίο του Τζόουνς. Μπορεί να μην είναι και άριστο βιβλίο, ή το απόλυτο βιβλίο για το συγκεκριμένο θέμα -όλο και κάποιες επαναλήψεις υπάρχουν στις μαρτυρίες των κατοίκων σχετικά με την πείνα και την ανέχεια που αντιμετώπισαν-, όμως γενικά είναι ένα αξιανάγνωστο βιβλίο για την πολιορκία του Λένινγκραντ....more
Μετά από πολλά χρόνια στην Αγγλία, η οικογένεια Μέισον (πατέρας, μητέρα, δυο ανήλικοι γιοι) επιστρέφει με υπερωκεάνιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να Μετά από πολλά χρόνια στην Αγγλία, η οικογένεια Μέισον (πατέρας, μητέρα, δυο ανήλικοι γιοι) επιστρέφει με υπερωκεάνιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να εγκατασταθεί στο Καταφύγιο, ένα παρηκμασμένο υποστατικό της οικογένειας στον κόλπο του Τσέζαπικ. Ο πατήρ της οικογένειας, ο εργοστασιάρχης Έντουαρντ Μέισον, που είναι ένας άνδρας με υψηλές φιλοδοξίες και μεγάλες ψευδαισθήσεις, είναι αποφασισμένος να γίνει ευγενής γαιοκτήμονας και να πετύχει σε έναν τομέα που του είναι άγνωστος και στον οποίον απαιτείται κουράγιο και γνώσεις που ο ίδιος δεν διαθέτει. Πολλά θα πάνε στραβά, συγκρούσεις θα υπάρξουν, οικογενειακά μυστικά θα βγουν στην επιφάνεια, παιχνίδια της μοίρας θα δημιουργήσουν διάφορες καταστάσεις, με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο να πλησιάζει... Ωραίο ιστορικό μυθιστόρημα με στοιχεία οικογενειακού δράματος, ήσυχο, με αργούς ρυθμούς, με τον τρόπο του υπνωτιστικό και σίγουρα ατμοσφαιρικό, με ωραία σκηνικά, που περιγράφονται υπέροχα από τον συγγραφέα, σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα, δεν προσφέρεται για μια γρήγορη ανάγνωση, θέλει τον χρόνο του και την προσοχή του. Δεν με ενθουσίασε κιόλας, αλλά μπορώ άνετα να πω ότι μου άρεσε, ότι με κράτησε μέχρι το τέλος. Τέλος πάντων, ήταν μια καλή αναγνωστική εμπειρία!...more
Δεύτερο βιβλίο του Μόχσιν Χαμίντ που διαβάζω, μετά το "Έξοδος προς δυσμάς" που διάβασα τον Φεβρουάριο του 2019, ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρΔεύτερο βιβλίο του Μόχσιν Χαμίντ που διαβάζω, μετά το "Έξοδος προς δυσμάς" που διάβασα τον Φεβρουάριο του 2019, ένα βιβλίο πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον που μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και που στο τσακ δεν του έβαλα πέντε αστεράκια. Όσον αφορά το "Ψυχή και φλόγα" που τελείωσα πριν από λίγο, είναι η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του Χαμίντ, και μπορεί να μην φτάνει το επίπεδο του άλλου βιβλίου του που διάβασα (αν και η θεματολογία είναι πολύ διαφορετική, έτσι κι αλλιώς), όμως για πρωτόλειο είναι πολύ καλό κατά τη γνώμη μου, ωραία γραμμένο, με κάποιες ενδιαφέρουσες εικόνες από την κοινωνία του Πακιστάν της δεκαετίας του '90. Υπάρχουν λίγα πάθη ανάμεσα στους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες, λίγο έγκλημα, λίγος έρωτας, χωρίς κάτι το συγκλονιστικό όμως. Ήρεμη γραφή, εξαιρετικά ευκολοδιάβαστη, με τον τρόπο της υπνωτιστική, σίγουρα διάβασα το βιβλίο με αρκετό ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς βέβαια να ξετρελαθώ κιόλας. Αξίζει μια ανάγνωση, αν μη τι άλλο για την αποτύπωση μιας διαφορετικής κοινωνίας από τη δική μας. Και σίγουρα θα αναζητήσω κάποια στιγμή τα άλλα δυο βιβλία του που έχουν μεταφραστεί (το εξαντλημένο "Ο απρόθυμος φονταμενταλιστής" και το πρόσφατο "Ο τελευταίος λευκός"), μιας και μου αρέσει αρκετά η πένα του....more
Μέχρι πρόσφατα δεν είχα ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο, μέχρι που το πέτυχα κατά την έρευνά μου για αγορά βιβλίων από το παλαιοβιβλιοπωλείο ΛαβύρινθοΜέχρι πρόσφατα δεν είχα ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο, μέχρι που το πέτυχα κατά την έρευνά μου για αγορά βιβλίων από το παλαιοβιβλιοπωλείο Λαβύρινθος, μου φάνηκε ενδιαφέρον, με μια κάποια φήμη στη Βραζιλία σαν ανάγνωσμα εφήβων των δεκαετιών του '80 και του '90, κι έτσι το τσίμπησα. Και δεν άργησα να το διαβάσω. Ναι, μπορώ να πω ότι μου άρεσε, ήταν ακριβώς όπως το περίμενα, δηλαδή ευχάριστο, περιπετειώδες, ατμοσφαιρικό, αφελές, απλοϊκά γραμμένο και όχι τόσο πειστικό. Είναι ένα εφηβικό ανάγνωσμα (ή ίσως ακόμα και προεφηβικό) μιας άλλης εποχής, δεν αντέχει σε μια σοβαρή λογοτεχνική κριτική, όμως γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που προορίζεται να είναι, το βρήκα μια χαρά! Ψυχαγωγικό, αγωνιώδες, γρήγορο, με ωραία σκηνικά, μια ομάδα εφήβων στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, που μπλέκουν σε μια βρόμικη ιστορία με συνωμοσίες και δολοφονίες και όλα αυτά τα ωραία, οπότε δεν έχει καμία σημασία αν κάποια πράγματα στην πλοκή και τα κίνητρα των χαρακτήρων δεν πείθουν. Μια φορά πέρασα καλά, μου θύμισε τα αναγνώσματα της εφηβείας μου (που πλέον νιώθω ότι είναι πολύ μακριά), γι' αυτό έστω και την τελευταία στιγμή θα τσιμπήσει και τέταρτο αστεράκι. (7.5/10)...more
Δυόμισι χρόνια μετά, ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του Τζον Λε Καρέ. Όλο λέω ότι πρέπει να διαβάζω σε συχνότερη βάση βιβλία του και όλο αποφεύγω να το Δυόμισι χρόνια μετά, ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο του Τζον Λε Καρέ. Όλο λέω ότι πρέπει να διαβάζω σε συχνότερη βάση βιβλία του και όλο αποφεύγω να το κάνω, χωρίς κανέναν προφανή λόγο. Είναι ένας γαμάτος συγγραφέας, οι ιστορίες που πλάθει είναι του γούστου μου, ο τρόπος γραφής του με τραβάει πολύ, και γενικά περνάω τέλεια διαβάζοντας τα βιβλία του. Ίσως δεν θέλω να ξεμείνω γρήγορα, ποιος ξέρει; Αν και έχω όλα τα μεταφρασμένα βιβλία του στη συλλογή μου, που δεν είναι και λίγα... Λοιπόν, αυτό είναι το έκτο βιβλίο του Λε Καρέ που διαβάζω και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ. Δεν με ενθουσίασε ακριβώς, και μου φάνηκε ολίγον τι κατώτερο του "Ο ήσυχος Αμερικάνος" του Γκράχαμ Γκριν με το οποίο έχει κάποια λίγα κοινά στοιχεία στη βασική ιδέα, όμως πραγματικά μου άρεσε, το βρήκα ψυχαγωγικό και σε σημεία απολαυστικό, τίγκα στον κυνισμό και με έντονη σατιρική διάθεση απέναντι στον τρόπο λειτουργίας των μυστικών υπηρεσιών και των ανθρώπων που τις απαρτίζουν, αλλά και στον τρόπο που Άγγλοι, Αμερικάνοι και λοιποί εξουσιαστές βλέπουν χώρες του δεύτερου ή τρίτου κόσμου, σαν πεδία δράσης των φιλοδοξιών τους για την απόκτηση εξουσίας και χρήματος. Και η γραφή, βέβαια, είναι πάρα πολύ καλή, κυνική, οξυδερκής, άκρως ποιοτική και συνάμα εθιστική και αρκετά ευκολοδιάβαστη, καθόλου βαριά ή δήθεν. Ναι, πολύ ωραίο βιβλίο, αν και το καλάθι που κρατούσα δεν ήταν και τόσο μεγάλο, μιας και γενικά σαν βιβλίο έχει δεχθεί αρκετές αντιφατικές κριτικές και δεν φαίνεται να είναι από τα πιο αγαπημένα των φανατικών αναγνωστών του συγγραφέα. Αλλά ο Λε Καρέ έχει αυτή την ποιότητα και αυτό το στιλ, που κατά τη γνώμη μου θα ήταν απλά δύσκολο έως απίθανο να γράψει ένα κακό ή έστω ένα μέτριο βιβλίο. Τώρα μένει να δω και την ομότιτλη ταινία, με τους Πιρς Μπρόσναν, Τζέφρι Ρας και Τζέιμι Λι Κέρτις, με τον σκηνοθέτη Τζον Μπούρμαν να αποτελεί εγγύηση για μένα....more
Ο Τ. Κοράγκεσαν Μπόιλ είναι ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, με σχεδόν είκοσι μυθιστορήματα στο παλμαρέ του αλλά και αρκετές συλλογές διηγημάτων, όμως Ο Τ. Κοράγκεσαν Μπόιλ είναι ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, με σχεδόν είκοσι μυθιστορήματα στο παλμαρέ του αλλά και αρκετές συλλογές διηγημάτων, όμως στα ελληνικά όλα κι όλα τα βιβλία του που μπορεί να βρει κανείς είναι τρία. Τα έχω και τα τρία στη συλλογή μου και αποφάσισα να τον γνωρίσω με το συγκεκριμένο, που είναι το πιο ογκώδες και χρονολογικά το πιο παλιό. Λοιπόν, πρόκειται για ένα άκρως απολαυστικό, ψυχαγωγικό και ζουμερό ιστορικό μυθιστόρημα, που συνδυάζει το δράμα, την κωμωδία και τη σάτιρα, μεταφέροντας άριστα το κλίμα της εποχής με την τρέλα που είχε πιάσει τον κόσμο της λεγόμενης καλής κοινωνίας στις αρχές του 20ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την υγιεινή διατροφή, τον υγιεινό και εναλλακτικό τρόπο ζωής, με τις περίεργες τροφές, τα σανατόρια, το ευ ζην και όλα αυτά. Φυσικά στο επίκεντρο της όλης ιστορίας και της όλης τρέλας ήταν ο Τζον Χάρβεϊ Κέλογκ (ναι, τα γνωστά κορν φλέικς είναι δικό του δημιούργημα!) και σκηνικό δράσης είναι το ��πατλ Κρικ του Μίσιγκαν. Πολύ ζωντανό βιβλίο, γεμάτο τραγελαφικές καταστάσεις, χαρακτ��ρες εξαιρετικά σκιαγραφημένους και γεμάτους ζωντάνια, με σκηνικά που φέρνουν γέλιο αλλά ίσως και αγανάκτηση, με τη γραφή και το μαύρο χιούμορ του συγγραφέα να σπάνε κόκκαλα. Ναι, πολύ το απόλαυσα το συγκεκριμένο βιβλίο, αν και γενικά έχει δεχτεί αντιφατικές κριτικές από αναγνώστες και κριτικούς, εγώ πάντως μια φορά το βρήκα εξαιρετικό, ζουμερό και χορταστικό (παρά τις βλακείες που έτρωγαν μερικοί χαρακτήρες!). Βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσο ο Κέλογκ ήταν στην πραγματική ζωή τόσο... τόσο... τέλος πάντων, τόσο τρελός όσο και στο βιβλίο, όμως σαν χαρακτήρα τον βρήκα απολαυστικό και εκνευριστικό συνάμα. Α, επίσης το βιβλίο έχει γίνει και ταινία το 1994, με τον ίδιο τίτλο, σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Άλαν Πάρκερ (βλέπε "Το εξπρές του Μεσονυχτίου", "Μπέρντι, ο άνθρωπος πουλί", "Δαιμονισμένος άγγελος", "Ο Μισσισσιπής καίγεται" κ.λπ.), με πρωταγωνιστές τους Άντονι Χόπκινς, Τζον Κιούζακ, Μάθιου Μπρόντερικ και Μπρίτζετ Φόντα. Και η ταινία έχει δεχτεί αντιφατικές κριτικές, αλλά θα ήθελα πάρα, μα πάρα πολύ να την δω. Πολύ καλή περίπτωση συγγραφέα ο Τ. Κοράγκεσαν Μπόιλ, κρίμα που δεν έχουν μεταφραστεί περισσότερα βιβλία του και κρίμα που κι αυτά τα τρία που έχουν μεταφραστεί είναι πλέον εξαντλημένα....more
Δυο βιβλία του Νίκολας Κρίστοφερ έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, αυτό καθώς και το ογκωδέστατο "Ένα ταξίδι στα άστρα", με τα δυο αυτά Βαθμολογία: 9/10
Δυο βιβλία του Νίκολας Κρίστοφερ έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, αυτό καθώς και το ογκωδέστατο "Ένα ταξίδι στα άστρα", με τα δυο αυτά βιβλία να ανήκουν στη συλλογή μου. Και αποφάσισα να γνωρίσω τον συγγραφέα με το "Ο Ιπτάμενος Φράνκλιν", που είναι πιο μικρό σε μέγεθος, για να δω τι λέει: Λοιπόν, πολύ μου άρεσε. Το βρήκα πολύ καλογραμμένο, άκρως ψυχαγωγικό και με τον τρόπο του εθιστικό, με πολύ ωραία ατμόσφαιρα και με κάποια δυνατά σκηνικά. Ίσως η πλοκή να μην είναι τόσο "δεμένη", ο συγγραφέας μας πηγαίνει από το ένα επεισόδιο στο άλλο μέσα στον χρόνο και κατά κάποιο τρόπο δεν προλαβαίνουμε να γνωρίσουμε πραγματικά καλά κάποιους χαρακτήρες, ή ακόμα και τον ίδιο τον Φράνκλιν, τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, από την άλλη όμως όλα αυτά τα επεισόδια, όλα αυτά τα ταξίδια προσφέρουν ωραίες εικόνες και θα έλεγα ότι μεταφέρουν τέλεια την ατμόσφαιρα της εποχής στην οποία διαδραματίζονται τα γεγονότα του βιβλίου. Ο Φράνκλιν Φλάιερ, ο Ιπτάμενος Φράνκλιν, μου άρεσε πολύ σαν χαρακτήρας, τον συμπάθησα απόλυτα και ευχαριστήθηκα την πορεία του από το μηδέν έως την κορυφή, όσο κι αν δεν είναι απόλυτα πειστική αυτή η πορεία. Όσο περισσότερο σκέφτομαι την ιστορία, τη γραφή, την όλη ατμόσφαιρα, τα διάφορα σκηνικά, τόσο πιο πολύ πείθομαι να του βάλω πέντε αστεράκια (τεσσεράμισι για την ακρίβεια), έστω κι αν αντικειμενικά δεν τα αξίζει. Αλλά τι στο καλό, έτσι νιώθω και στην τελική έτσι θα κάνω!...more
Πρώτη και μοναδική μέχρι στιγμής συγγραφική προσπάθεια του Μεξικανού Ματέο Γκαρσία Ελισόντο, πρόκειται για ένα αρκετά σκοτεινό και σκληρό μυθιστόρημα Πρώτη και μοναδική μέχρι στιγμής συγγραφική προσπάθεια του Μεξικανού Ματέο Γκαρσία Ελισόντο, πρόκειται για ένα αρκετά σκοτεινό και σκληρό μυθιστόρημα που με ιδιαίτερο τρόπο αγγίζει το θέμα των ναρκωτικών και του εθισμού σε αυτά, που έχει καταστρέψει αναρίθμητους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Ο ναρκομανής πρωταγωνιστής ταξιδεύει στο Σαποτάλ, με μοναδικό σκοπό να πεθάνει, παίρνοντας για τελευταία φορά μια δόση που θα τον οδηγήσει στην ανυπαρξία. Μέχρι τότε όμως, θα έρθει αντιμέτωπος με παράξενα πρόσωπα, με φαντάσματα νεκρών φίλων του (που όλοι λίγο-πολύ πέθαναν από τα ναρκωτικά), με αναμνήσεις από τη ζωή στη μεγάλη πόλη, και ούτω καθεξής. Όχι και τόσο ευχάριστο βιβλίο -η αλήθεια είναι-, αλλά διαβάζεται εύκολα χάρη στη γραφή, που είναι αρκετά λιτή και χωρίς φτιασίδια και ταυτόχρονα καθηλωτική και με τον τρόπο της υπνωτιστική. Δυνατό βιβλίο, στα όρια του τρόμου, με σκοτεινή ατμόσφαιρα και με μια κλειστοφοβική αίσθηση από την αρχή μέχρι το τέλος....more
Το τελευταίο διάστημα προμηθεύτηκα κάποια βιβλία της Οριάνα Φαλάτσι, χωρίς να έχω διαβάσει τίποτα δικό της, αλλά έχοντας ένα"Βιετνάμ", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ.
Το τελευταίο διάστημα προμηθεύτηκα κάποια βιβλία της Οριάνα Φαλάτσι, χωρίς να έχω διαβάσει τίποτα δικό της, αλλά έχοντας ένα προαίσθημα ότι κάτι στη γραφή και τον τρόπο σκέψης της, καθώς και στη θεματολογία της, θα μου αρέσει πολύ. Αποφάσισα να τη γνωρίσω μέσω του συγκεκριμένου βιβλίου, και πραγματικά δεν έχω λόγια να εκφράσω την εντύπωση που μου έκανε η γραφή και η προσωπικότητα της Φαλάτσι, που διαφαίνεται μέσω των εμπειριών της και των σκέψεών της από τη δημοσιογραφική της ανταπόκριση στο Βιετνάμ, σε μια περίοδο που ο πόλεμος πήγαινε εντελώς κατά διαόλου για τους Αμερικάνους. Τον Αύγουστο του 2016 είχα διαβάσει το καταπληκτικό "Κουρέλια" του Μάικλ Χερ και τον Μάιο του 2020 το πολύ καλό "365 ημέρες" του Ρόναλντ Τζ. Γκλάσερ, δυο πολύ δυνατά non-fiction βιβλία για τον πόλεμο του Βιετνάμ, όμως το βιβλίο της Φαλάτσι πραγματικά με ταρακούνησε, με καθήλωσε, με έκανε να διαβάσω το βιβλίο με λίγο άγχος, με μια πυρετώδη ένταση που δεν ταιριάζει σε ανάγνωση βιβλίου αλλά σε μια αληθινή εμπειρία. Εξαιρετική γραφή, οξυδερκείς παρατηρήσεις και σκέψεις, η Φαλάτσι είναι φανερό ότι ήταν μια πολύ δυναμική και ευφυής γυναίκα, που δεν δίσταζε να μπει και στο μάτι του κυκλώνα, για να μεταφέρει μια είδηση, μια αποκάλυψη, σε ανθρώπους όμως μάλλον αδιάφορους για το χάος του πολέμου στην άλλη άκρη του κόσμου. Αλλά τι να κάνεις, έτσι είναι ο κόσμος της μάχιμης δημοσιογραφίας, βάζεις το κεφάλι σου στην μπούκα του κανονιού για μια είδηση, για μια τρομερή αποκάλυψη, και οι περισσότεροι απλώς δεν δίνουν δεκάρα. Τέλος πάντων, πολύ δυνατό βιβλίο, με το τελευταίο κομμάτι να αφορά και την εμπειρία της από τη λεγόμενη Σφαγή του Τλατελόλκο, το 1968, λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Πόλη του Μεξικού (ναι, δεν της έφτανε το Βιετνάμ!), όπου πραγματικά έφτασε ένα μονάχα βήμα πριν τον θάνατο, έχοντας δεχτεί σφαίρες στο κορμί της, κάτι που δεν έγινε σε κοτζάμ Βιετνάμ. Απόλυτο δεκάρι από μένα, για ένα βιβλίο που δυστυχώς δεν κυκλοφορεί σε μια κανονική έκδοση βιβλιοπωλείου, παρά μόνο σε μια παλιά έκδοση τσέπης, που πρέπει να φας τη σκόνη της ζωής σου στα παλαιοβιβλιοπωλεία για να την εντοπίσεις. Αλλά αξίζει τον κόπο....more
Δεύτερο βιβλίο του Χάουαρντ Φαστ που διαβάζω, μετά το "Η ομολογία του Τζο Κούλεν" που διάβασα τον μακρινό Νοέμβριο του 2015, το οποίο Βαθμολογία: 9/10
Δεύτερο βιβλίο του Χάουαρντ Φαστ που διαβάζω, μετά το "Η ομολογία του Τζο Κούλεν" που διάβασα τον μακρινό Νοέμβριο του 2015, το οποίο μου άρεσε, με βάση το σχόλιο που είχα γράψει τότε, αλλά χωρίς να με πείσει απόλυτα, τώρα όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, μιας και το "Η υπόσχεση" μου άρεσε πραγματικά πολύ, χωρίς να το περιμένω σε αυτόν τον βαθμό: Άλλωστε, ο Φαστ το έγραψε στα γεράματά του, ποτέ δεν έκανε ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία, και στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σε έκδοση τσέπης (πόσο μου αρέσουν αυτά τα παλιά Bell!). Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Αμερικανός δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής Μπρους Μπέικον, η ζωή και η καριέρα του οποίου θα εκτραχυνθούν, μετά από μια αποκάλυψη που θα κάνει για έναν λιμό στην Ινδία, για τον οποίο υπεύθυνη είναι η Μεγάλη Βρετανία, σύμμαχος της ίδιας του της χώρας. Με λίγα λόγια, θα μπει στο μάτι πολλών, το FBI θα τον κυνηγήσει σαν... Κομμουνιστή, θα αντιμετωπίσει διώξεις από την ίδια του την κυβέρνηση, την οποία είχε κάποτε περί πολλού. Μην ξεχνάμε, ότι τότε Χούβερ Και ΜακΚάρθι (και όχι μόνο) είχαν στήσει ένα κυνήγι μαγισσών και έψαχναν Κομμουνιστές ακόμα και στις τουαλέτες νηπιαγωγείων (που λέει ο λόγος). Αρκετά πολιτικοποιημένο μυθιστόρημα, χωρίς βέβαια να γίνεται ιδιαίτερα διδακτικό, σίγουρα ο Φαστ λέει κάποιες σκληρές αλήθειες, ενώ παράλληλα λέει και μια ωραία ιστορία, ενδιαφέρουσα και με χαρακτηριστικές σκηνές, με πολύ καλή σκιαγράφηση των βασικών χαρακτήρων, με άψογη ατμόσφαιρα, και με ωραίες περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων που εύκολα μεταφέρουν τον αναγνώστη σε εκείνα τα περίεργα χρόνια, λίγο μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ναι, πολύ μου άρεσε τούτο βιβλίο, το βρήκα εξαιρετικά καλογραμμένο, οξυδερκές και ενδιαφέρον, σίγουρα χαίρομαι που το διάβασα....more
Τρίτο βιβλίο του Τζον Ντος Πάσος που διαβάζω μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, μετά το υπέροχο "Manhattan Transfer" που διάβασα πέρυσι τον Αύγουστο και τοΤρίτο βιβλίο του Τζον Ντος Πάσος που διαβάζω μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, μετά το υπέροχο "Manhattan Transfer" που διάβασα πέρυσι τον Αύγουστο και το καταπληκτικό "Περιπέτειες ενός νεαρού άνδρα" που διάβασα φέτος τον Μάιο, και δηλώνω ξανά ιδιαίτερα ικανοποιημένος, τόσο από την ποιότητα της γραφής όσο και από την πλοκή, την ατμόσφαιρα, τις πολιτικές προεκτάσεις, όλα αυτά τέλος πάντως που χαρακτηρίζουν εν πολλοίς τον Ντος Πάσος. Βέβαια, οφείλω να πω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο στα μάτια μου είναι ένα κλικ πιο κάτω από τα προηγούμενα δυο, ίσως λίγο πιο αποσπασματικό, όχι τόσο σφιχτοδεμένο από άποψη πλοκής, ενώ νομίζω ότι του λείπει το βάθος στη σκιαγράφηση του βασικού πρωταγωνιστή, όμως δεν παύει να είναι ένα πολύ καλογραμμένο και οξυδερκές μυθιστόρημα, αρκετά πολιτικοποιημένο και κυνικό, σίγουρα ο συγγραφέας έχει κάποια πράγματα να πει για την Αμερική της εποχής του, αν και είναι φανερό ότι φαίνονται οι αλλαγές, τρόπον τινά, στις πολιτικές του πεποιθήσεις, μιας και ξεκίνησε από τα αριστερά για να καταλήξει κάποια στιγμή προς τα δεξιά, ειδικά μέσα στη δεκαετία του '50, κατά την οποία γράφτηκε και το συγκεκριμένο βιβλίο. Όπως και να 'χει, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πανοραμική άποψη των ετών που ακολούθησαν το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο συγγραφέας μας μεταφέρει από την Αβάνα στις Δίκες της Νυρεμβέργης και από την Ίβο Τζίμα στον πυρετώδη και σκοτεινό κόσμο της πολιτικής στην Ουάσινγκτον, με τον πρωταγωνιστή να μπαίνει σε ένα τρυπάκι ενδοσκόπησης και θύμησης των περασμένων εμπειριών. Απ' όσο έχω διαβάσει, το βιβλίο αυτό έχει μπόλικα αυτοβιογραφικά στοιχεία, μιας και η ζωή του πρωταγωνιστή θυμίζει πολύ τη ζωή του ίδιου του Ντος Πάσος. Γενικά, είναι ένα πολύ καλογραμμένο και οξυδερκές μυθιστόρημα, με χαρακτηριστικές σκηνές και στιγμές, με ενδιαφέρουσες σκέψεις, και εξαιρετική ατμόσφαιρα. Αλλά δεν μπορώ να του βάλω πέντε αστεράκια, γιατί θα αδικούσα τα άλλα δυο βιβλία του που μου άρεσαν λιγάκι παραπάνω....more
Όσο πιστεύω ότι η Γη είναι επίπεδη και ότι κάποια στιγμή μπορείς να φτάσεις στο απώτατο άκρο της και να πέσεις στο απόλυτο κενό του διΒαθμολογία: 9/10
Όσο πιστεύω ότι η Γη είναι επίπεδη και ότι κάποια στιγμή μπορείς να φτάσεις στο απώτατο άκρο της και να πέσεις στο απόλυτο κενό του διαστήματος, άλλο τόσο πιστεύω ότι ο κακομοίρης, πανέξυπνος αλλά και αφελής Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ σκότωσε τον Τζον Κένεντι. Βέβαια, δεν έχει και τόση σημασία τι πιστεύει ο καθένας μας, μοναδική σημασία έχει η πραγματικότητα, αυτό που έγινε, και ο Τζιμ Γκάρισον κάποτε, στα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν ήταν περιφερειακός εισαγγελέας της Νέας Ορλεάνης, προσπάθησε να αναδείξει αυτή την πραγματικότητα, δεν έχαψε το παραμύθι του μοναδικού δολοφόνου (εν προκειμένω του Όσβαλντ) και της γελοίας έκθεσης της Επιτροπής Γουόρεν (βλέπε μαγική σφαίρα), και έκανε μια τρομερή έρευνα με ελάχιστα μέσα και πολλά, μα πάρα πολλά εμπόδια από διάφορες κρατικές υπηρεσίες και μέσα μαζικής ενημέρωσης, καταφέρνοντας να βγάλει κάποια συμπεράσματα, να ανακινήσει τη λάσπη στον βυθό, να δείξει στον κόσμο τι (μπορεί να) έγινε πραγματικά, χωρίς όμως να καταφέρει να αλλάξει το κυρίαρχο αφήγημα ή να αναδείξει με βεβαιότητα τους πραγματικούς δολοφόνους και τους ηθικούς αυτουργούς. Μαφία, Κουβανέζοι, FBI, εκνευρισμένοι με τον Κένεντι πράκτορες της CIA και στρατιωτικοί; Όλοι μαζί, κάποιοι από αυτούς; Ποιος ξέρει πραγματικά; Ο Κένεντι με αυτά που έκανε, με αυτά που προσπάθησε να πετύχει, με αυτά που σκεφτόταν, το μόνο σίγουρο είναι ότι εκνεύρισε και φόβισε ορισμένα γεράκια, ορισμένους πολεμοκάπηλους και λάτρεις του Ψυχρού Πολέμου. Και απλώς αποφάσισαν να τον βγάλουν από τη μέση. Δυνατό βιβλίο, με άμεση γραφή, γλαφυρή αφήγηση, σίγουρα ο συγγραφέας καταφέρνει να σε βάλει στην καρδιά των πραγμάτων, της όλης έρευνας που έκανε αυτός και οι συνεργάτες του, και βέβαια να ιντριγκάρει τον συνωμοσιολόγο που έχουν οι περισσότεροι μέσα τους. Και μην ξεχνάμε ότι τούτο βιβλίο αποτελεί τη βάση για την εξαιρετική ταινία του Όλιβερ Στόουν, που είναι σίγουρα από τις αγαπημένες μου ταινίες στο είδος του πολιτικού θρίλερ....more
Τον Ιανουάριο του 1991 οκτώ επίλεκτα μέλη του 22ου Συντάγματος της SAS ανέλαβαν να εκτελέσουν μια ειδική αποστολή στα μετόπισθεν του εχθρού. Ο στόχος Τον Ιανουάριο του 1991 οκτώ επίλεκτα μέλη του 22ου Συντάγματος της SAS ανέλαβαν να εκτελέσουν μια ειδική αποστολή στα μετόπισθεν του εχθρού. Ο στόχος τους ήταν να αποκόψουν τις υπόγειες γραμμές τηλεπικοινωνίας μεταξύ της Βαγδάτης και του βορειοδυτικού μετώπου του Ιράκ, να εντοπίσουν και να καταστρέψουν τους πυραύλους Σκαντ. Ο κωδικός τους ήταν: BRAVO TWO ZERO. Όμως όλα πήγαν κατά διαόλου, αφού έγιναν αντιληπτοί από την αρχή. Μια μάχη επιβίωσης πίσω από τις γραμμές του εχθρού, σε ένα περιβάλλον από μόνο του εχθρικό, αρχίζει για τους συγκεκριμένους άντρες, ανάμεσα στους οποίου ήταν και ο συγγραφέας. Ο Άντι ΜακΝάμπ (ψευδώνυμο του Στίβεν Μπίλι Μίτσελ) όταν ��ρχισε και ολοκλήρωσε τη συγγραφή του βιβλίου αυτού, λίγους μονάχα μήνες μετά την αποστολή, δεν ήταν συγγραφέας, ήταν ένας στρατιώτης, και μάλιστα με πολύ προβληματική εφηβική ηλικία, έχοντας παρατήσει νωρίς το σχολείο και έχοντας κάποια μπλεξίματα με τον Νόμο. Αυτό φαίνεται στη γραφή και την όλη δομή του βιβλίου, δηλαδή ότι το γράφει ένας που δεν είχε ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με το γράψιμο. Όμως! Το βιβλίο διαθέτει νεύρο, οι περιγραφές είναι άκρως ρεαλιστικές και μερικές φορές ωμές, ο συγγραφέας δεν ωραιοποιεί καταστάσεις ούτε τείνει στην υπερβολή, λέει τα πράγματα με το όνομά τους, ενώ οι διάφορες λεπτομέρειες της στρατιωτικής ζωής αλλά και οι διάφορες αναφορές τεχνικής φύσεως είναι δοσμένες με στρωτό τρόπο. Είναι ένα βιβλίο που απόλαυσα γι' αυτό που είναι. Τώρα, δεν ξέρω αν όλα όσα περιγράφονται στο βιβλίο έγιναν έτσι ακριβώς (υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις επί του θέματος), όμως σαν έργο της στρατιωτικής λογοτεχνίας είναι πλέον κλασικό στο είδος του, πολυδιαβασμένο και άξιο να διαβαστεί από τους λάτρεις του είδους....more
Τυχαία το πήρε το μάτι μου σε έναν πάγκο με βιβλία σε πολύ καλή τιμή, μου άρεσε το εξώφυλλο, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η περίληψη, θυμόμουν επίσης ότι αΤυχαία το πήρε το μάτι μου σε έναν πάγκο με βιβλία σε πολύ καλή τιμή, μου άρεσε το εξώφυλλο, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η περίληψη, θυμόμουν επίσης ότι από τη λογοτεχνική σειρά των συγκεκριμένων εκδόσεων είχα διαβάσει και το εξαιρετικό "Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους" του Αλμπάτη (άσχετο), οπότε λέω από μέσα μου ότι μπορεί και πάλι να ανακαλύψω κανένα διαμαντάκι, το αγόρασα, το διάβασα, διαμαντάκι μπορεί να μην ανακάλυψα ακριβώς, πάντως μπορώ να πω ότι μου άρεσε, σίγουρα ταίριαξε με την εποχή, θαλασσινές περιγραφές, ψάρεμα, καλοκαιρινή ραστώνη, όλα αυτά, αν και βέβαια στο βιβλίο έχουμε και λίγη αγωνία, και λίγο αίμα. Τίποτα το φοβερό και τρομερό -η αλήθεια είναι- όμως ο συγγραφέας κατάφερε να με κρατήσει λίγο στην τσίτα, ήθελα να δω τι θα γίνει παρακάτω και πώς θα καταλήξει η όλη ιστορία. Σίγουρα σαν πρωτόλειο έργο έχει τις αδυναμίες του στην πλοκή και τους χαρακτήρες, αλλά έχει και μια δυναμική, μια κάποια ποιότητα, αλλά και κάτι να πει, οπότε για μένα το πρόσημο είναι σίγουρα θετικό. (7.5/10)...more
Δεύτερο βιβλίο της Σίλβια Μορένο-Γκαρσία που διαβάζω, μετά το πολύ καλό, άκρως ατμοσφαιρικό και ψυχαγωγικό Mexican Gothic που διάβασα τον Νοέμβριο τουΔεύτερο βιβλίο της Σίλβια Μορένο-Γκαρσία που διαβάζω, μετά το πολύ καλό, άκρως ατμοσφαιρικό και ψυχαγωγικό Mexican Gothic που διάβασα τον Νοέμβριο του 2021, και δηλώνω και πάλι πολύ ικανοποιημένος, τόσο από την πένα της συγγραφέως όσο και από την όλη ατμόσφαιρα και την αίσθηση που μου άφησε η ιστορία. Αυτό που μου αρέσει στη Μορένο-Γκαρσία είναι ότι γουστάρει να κινείται ανάμεσα σε διαφορετικά είδη, γιατί με βάση τα δυο βιβλία της που διάβασα αλλά και με βάση τις περιλήψεις των άλλων βιβλίων της, μπορεί να γράψει με σχετική επιτυχία και μυθιστορήματα γοτθικού τρόμου και αστυνομικά νουάρ και fantasy, και όχι μ��νο. Εδώ, για παράδειγμα, έχουμε ένα μίγμα ιστορικού μυθιστορήματος και νουάρ, με την πλοκή να διαδραματίζεται στο πολύπαθο Μεξικό της δεκαετίας του '70. Έχουμε μια κοινωνία σε αναβρασμό, έχουμε διαδηλώσεις και φασαρίες, παρακρατικούς που διαλύουν διαδηλώσεις και παρεισφρέουν σε φοιτητικές και κομμουνιστικές οργανώσεις, κατασκόπους που παίζουν τα παιχνίδια τους, διάφορα ανθρώπινα πιόνια που είναι χρήσιμα μέχρι να γίνουν άχρηστα, αφελείς ανθρώπους που είναι στον κόσμο τους και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, τα γνωστά. Λίγο μυστήριο, λίγη δράση, φοβερή ατμόσφαιρα, ωραία σκηνικά, αρκετά ικανοποιητική ανάπτυξη των βασικών χαρακτήρων, και ένα τέλειο ταξίδι στο Μεξικό της δεκαετίας του '70. Και η γραφή πολύ καλή, ίσως όχι κάτι το φοβερό και το τρομερό, πάντως καλή και σίγουρα ευκολοδιάβαστη και εθιστική. Δεν αντιλέγω, η πλοκή δεν είναι δα και τόσο καθηλωτική, δεν υπάρχει κάποια σούπερ αποκάλυψη ή ανατροπή, όμως προσωπικά η συγγραφέας κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Και, ναι, πολύ ευχαρίστως θα διάβαζα και άλλο βιβλίο της, σε περίπτωση βέβαια που μεταφραστεί......more
Loading...
