راوی کتاب " ابداع مورل، مجرمی است که از دست پلیس به جزیره‌ای عجیب پناه می‌برد. جزیره‌ای خالی از سکنه که غیر از یک کلیسا، یک موزه و یک استخر سازه‌ی دیگراوی کتاب " ابداع مورل، مجرمی است که از دست پلیس به جزیره‌ای عجیب پناه می‌برد. جزیره‌ای خالی از سکنه که غیر از یک کلیسا، یک موزه و یک استخر سازه‌ی دیگری ندارد و طبق گفتهی دیگران ، هر انسانی که به آن پا گذاشته ظرف دو هفته ناخنها ، پوست و گوشتش از بدنش جدا شده و جان به جان آفرین تسلیم میکند.
زمانی ما وارد داستان میشویم که راوی در صدمین روز زندگیش در تنهایی در این جزیره به سر می‌برد و ورود عدهای ناشناس به آنجا، نظم و روزمرگی اش را به هم میریزد.
با اینکه ما با یک داستان فانتزی روبرو هستیم ولی مرز خیال و واقعیت شکسته میشود و اتفاقات برای خواننده بسیار طبیعی جلوه مینماید. نکته جالب توجه برای من این بود که با اینکه این کتاب در نیمهی نخست قرن بیستم نوشته شده ولی به گونهای هوش مصنوعی را پیش بینی کرده است.
بخشهایی از کتاب: ✒️ کار زیاد یک حُسن دارد: دیگر کمتر به زنی فکر میکنم که به منظره غروب آفتاب مینگرد.
✒️ هیچ وقت امید نداشته باش تا ناامید نشوی؛ خود را مرده بپندار تا از مرگ امان یابی. ناگهان نوعی بی تفاوتی و بیعاطفی ترسناک و دلهرهآور را در پس آن اندیشه مییابم.
✒️ رفتار ما سرشار از تکرارهای یکنواخت و باورنکردنی است چیدمان درست پیشامدها چشم مرا بر این واقعیت گشوده بود.
✒️ من و همراهانم همگی جز تصویر و وهم نیستیم. ما فقط نوعی تصویر جدید هستیم.
✒️ با دیدن این جماعت و اعمال ملال آور و تکراریشان احساس حقارت و انزجار میکردم. بارها و بارها روی تپه ظاهر میشدند. حضور در جزیره‌ای که ارواح مصنوعی اشغالش کرده باشند، تحملناپذیرترین کابوس هاست. عاشق یکی از آن تصاویر شدن، حتی بدتر از دل باختن به یک روح است( شاید هم ما همواره هز محبوب خود انتظار داریم که حضوری روح مانند داشته باشد).
✒️ دست کم یک حقیقت را پیشگویی کرده است: انسان روزی موفق به خلق حیات بشری میشود.
تیتا در خانواده‌ای به دنیا می‌آید که سنت عجیبی دارند؛ اینکه وظیفه کوچکترین دختر خانواده مراقبت از مادرش است تا زمان مرگش. بنابراین حق عاشق شدن و ازدواتیتا در خانواده‌ای به دنیا می‌آید که سنت عجیبی دارند؛ اینکه وظیفه کوچکترین دختر خانواده مراقبت از مادرش است تا زمان مرگش. بنابراین حق عاشق شدن و ازدواج کردن ندارد. ولی تیتا عاشق میشود و پسر -پدرو- به خواستگاریش می‌آید ولی مادر قبول نمیکند و پیشنهاد میدهد با دختر دیگر خانواده وصلت کند و پدرو بخاطر نزدیک بودن به تیتا میپذیرد و این شروع یک داستان پرکشش است.
آنچه در این کتاب بسیار پررنگ و زیباست، آشپزی است. تیتا روی میز آشپزخانه به دنیا می‌آید، در آغوش آشپز مهربان خانه و در میان عطرها و مزههای رنگارنگ آشپزخانه رشد میکند و عاشق این حرفه میشود و خوراک هایش را با ترکیبی از خواربار و احساسات آماده میکند؛ احساساتی که میتوانند مزه و روح خوراک را تغییر دهند و از آن سمی کشنده یا مائدهای بهشتی بسازند. . آشپزی با تمام ابعاد وجودی و زندگی تیتا گره خوردهست و خواننده درگیر جادوی عطر و رنگ و طعم میشود. علاوه بر اینها رئالیسم جادویی کتاب بسیار دلنشین است و لبخند به لب خواننده میآورد.
بخشی از کتاب:
▪︎باید از افرادی که نفسی سرد و افسرده دارند ، پرهیز کنیم. حتی حضورشان هم میتواند شعلهورترین آتشها را خاموش سازد.
▪︎اگر آدم میتوانست بوها و مزههای خانه مادری را هرجا که دلش میخواست با خود ببرد، زندگی خیلی شیرینتر میبود.
حال واقعا می‌فهمیدم درد کشیدن یعنی چه. درد کشیدن، کتک خوردن تا دم مرگ نبود؛ زخمی کردن پا با تکه‌شیشه‌شکسته و بخیه زدن در درمانگاه نبود. درد کشیدن این حال واقعا می‌فهمیدم درد کشیدن یعنی چه. درد کشیدن، کتک خوردن تا دم مرگ نبود؛ زخمی کردن پا با تکه‌شیشه‌شکسته و بخیه زدن در درمانگاه نبود. درد کشیدن این چیزی بود که قلب را میشکست و از آن میمردیم بیآنکه بتوانیم رازمان را با کسی درمیان بگذاریم.
هنگام مطالعهی "درخت زیبای من" قلبم در مُشت کلمات بود. اشکها باریدند.
معمولا در آغاز هر داستان با دو دسته سؤال مواجه مي شويم؛ دسته ي اول اين سوال كه " بعد چه شد؟" و دسته ي دوم اين كه " چرا چنين شد؟". داستان " تونل" جزء دسمعمولا در آغاز هر داستان با دو دسته سؤال مواجه مي شويم؛ دسته ي اول اين سوال كه " بعد چه شد؟" و دسته ي دوم اين كه " چرا چنين شد؟". داستان " تونل" جزء دسته ء دوم است. ما از همان ابتداي داستان، آخر داستان را متوجه مي شويم كه راوي يك نفر را به قتل رسانده است. سپس پاي صحبتهايش مينشينيم تا هر آنچه پيش آمده براي ما بازگو كند.
اين داستان در ژانر روانشناختي - جنايي قرار مي گيرد و مي كوشد تنهايي و نااميدي انسان مدرن را به خواننده نشان دهد. در برخي موارد با نشانه هاي سمبليك مواجه ميشويم؛ از جمله نابينايي " آلنده" كه همچون " كوري ساراماگو" نمادين است.
مطالعهء اين كتاب را با اشتياق شروع كردم چرا كه يكي از علاقه مندي هاي من در عرصه ي ادبيات، داستان كوتاهست ودر ضمن اولين كتابي بود كه ميخواستم از بورخس مطالعهء اين كتاب را با اشتياق شروع كردم چرا كه يكي از علاقه مندي هاي من در عرصه ي ادبيات، داستان كوتاهست ودر ضمن اولين كتابي بود كه ميخواستم از بورخس بخوانم، اما خيلي از خواندنش پشيمان شدم. راوي همچون يك خبرنگار با رديف كردن اسامي عجيب اشخاص و اماكن و ... و با لحني خشك و جدي به بازگويي وقايعي مي پردازد كه عاري از هرگونه ظرافت و لطافت ادبي است.(شايد هم بخاطر ترجمه اينگونه باشد، نمي دانم). اين يك ستاره را هم فقط بخاطر داستانهاي " ابلينو اردوندو" و " دوئل" مي دهم كه البته در كنار آثار نويسندگاني چون " چخوف" و "شنيتسلر" هيچ ندارد.
Loading...
