Najciekawsze materiały do: Gothic II: Kroniki Myrtany - Archolos

-> kotorka Do wilczych Synów dostajesz się w toku fabuły , a konkretnie w czwartym rozdziale.

Nie wystarczy wykonać głównego questu, ale trzeba się przypodobać Wilczym Synom

Co do zbroi Nordmarskiej quest od Grifa który siedzi na parterze w głównym budynku gildii Araxos - najprawdopodobniej dopiero w 5 rozdziale.

Ten mod to cudo. Powrót do czasów Gothica 2 a nawet Risena - tego mi bardzo brakowało odkąd je ukończyłam. Kroniki Myrtany są dopełnieniem tej pustki.

O grze napisano już wszystko, ale dodam kilka zdań od siebie. Nie będzie zaskoczeniem, że to jest gra wyśmienita. Ponad 100 godzin przedniej zabawy, która się nie nudzi. Jedyne, co może w Kronikach irytować, to błędy techniczne. Przez jeden taki wstrzymałem się z grą na wiele miesięcy. Niestety po pewnej łatce gra zaczęła zapisywać się minutę i podobnie wczytywać. Twórcy jednak po pewnym czasie naprawili błąd, więc za jakiś czas znowu zasiadłem przed ekranem, aby dokończyć wspaniałą przygodę.

Kroniki Myrtany pokazują, że nie trzeba wodotrysków graficznych, by stworzyć rewelacyjnego erpega. Wystarczy pomysł, ciężka praca, trochę talentu i mamy jednego z najlepszych RPG. Intrygująca fabuła, która nie ginie w zalewie zadań pobocznych? Jest. Dopieszczony świat tętniący swoim życiem? Jest. Wybory, które coś faktycznie znaczą? Są. Dobrze napisane dialogi? Są. Świetny dubbing? Jest. Wspaniała muzyka? Jest. Rozwój postaci? Jest. Można tak wyliczać i wyliczać. Po prostu Kroniki to dzieło kompletne i chciałbym, aby takich gier, nawet z grafika pamiętającą ostatni przełom wieków, powstawało coraz więcej. Gra, w której zaglądanie w każdy kąt nagradza, gdzie eksploracja wciąga i zachęca do odkrywania tajemnic świata. Gra, w której niejednokrotnie będziemy mieć wiele ścieżek rozwiązania danego problemu. Bez trzymania za rączkę, bez robienia z gracza idioty. Dziękuję twórcom, że poświęcili swój czas na to, aby wielu graczy, w tym ja, za darmo przeżyło jedną z najlepszych growych przygód. 9,5/10 (pół punktu mniej z racji błędów technicznych).

Gammorin -> myszka w Gothicu to niemal bluźnierstwo.

Specjalnie przygotowałem sobie odpowiedni save by przejść Kroniki inną frakcją, ale widzę, że lepiej będzie poczekać na Mod of the Decade Edition, więc i tak trzeba będzie rozpocząć grę od nowa. Kroniki Myrtany staną się jeszcze pełniejszą produkcją, choć i tak już były naszpikowane zawartością, której ukończenie zajęło mi ponad 100 godzin, a to więcej niż przejście pierwszego Gothica i Gothica II wraz z dodatkiem Noc Kruka razem wziętych! To mi się w Kronikach najbardziej podobało, że można było spędzić naprawdę dużo czasu zajmując się pomniejszymi rzeczami. W Gothicach zawsze następował ten moment, że dość szybko do głosu dochodził wątek główny, bo poza nim nie było już aż tak wiele do roboty.

Najlepszy MOD w jaki grałem w ŻYCIU ! najlepszy dodatek do gry w jaki grałem w życiu najlepszy GOTHIC w jaki grałem w życiu 10/10 ten kto to stworzył powinien dostać dożywotnie prawa do marki "GOTHIC"

Muszę powiedzieć, że już dawno nie bawiłem się tak dobrze przy grze RPG. Twórcy tego moda naprawdę zasłużyli na medal, bo pasje twórców i ich zamiłowanie do Gothica czuć na każdym kroku. Oczywiście nie uważam, że jest to gra idealna, ale naprawdę jest to bardzo wysoki poziom wykonania.

Fabuła i zadania – tutaj według mnie jest akurat raczej średnio. Fabuła nie porywa, ale też nie nie jest tragiczna, a dialogi potrafią być naprawdę ciekawe. Jeśli chodzi o same zadania to tak naprawdę nie są one zwykle jakoś specjalnie skomplikowane, bo często polegają na zbieraniu roślin lub innych dupereli lub zabiciu czegoś albo kogoś. Oczywiście nie wszystkie zadania tak wyglądają, ale jednak wydaje mi się, że takich zadań typu przynieś, zanieś, pozamiataj (dosłownie :D) jest całkiem sporo. Trzeba jednak zaznaczyć, że jest też sporo misji, które można rozwiązać na różne sposoby, co zawsze jest mocno na plus.

Walka – tutaj nie ma co dużo pisać, bo walka jest oczywiście żywcem wyjęta ze starego dobrego Gothica. Walka jest prosta, przyjemna i potrafi dać satysfakcję jak uda się pokonać jakiegoś silniejszego przeciwnika. Oczywiście wraz z rozwojem postaci nasz bohater coraz lepiej radzi sobie na polu walki i lepiej wymachuje bronią. Pod koniec rozgrywki nasza postać jest na tyle potężna, że tak naprawę nie wiele przeciwników może nam zagrozić.

Rozwój postaci – również jest praktycznie żywcem wyjęty z Gothica i według mnie ten system rozwoju postaci jest bardzo dobry, choć również prosty w swoich założeniach. Jednak co jest najważniejsze to poczucie, że z każdym zdobytym poziomem nasza postać naprawdę staje się lepsza i silniejsza. Naprawdę jest bardzo mało gier, które dają faktyczną satysfakcję z rozwoju postaci, ale tutaj jest to naprawdę świetnie zrealizowane, chociaż jak się przekroczy mniej więcej lvl 30, to nasza postać jest już bardzo silna i później ten progres nie jest już aż tak zauważalny.

Eksploracja – to jest jeden z tych elementów gdzie gra po prostu błyszczy. Gothic zawsze słynął z ciekawej eksploracji i tutaj jest tak samo. Zero znaczników (poza oznaczeniami najważniejszych punktów na mapie, o ile jesteśmy w posiadaniu mapy), wiele zakamarków do sprawdzenia, zero sztucznych barier (no ok czasami są bariery fabularne). Ogólnie eksploracja w tej grze jest naprawdę ciekawa i wynagradza gracza za jego starania i przeszukiwanie każdego kąta, natomiast barierami w eksploracji są zwykle potwory, które musimy pokonać albo jakoś ominąć. Ewentualnie barierą mogą być zamknięte drzwi, które zwykle da się jakoś otworzyć. Sama budowa świata jest świetna.

Potwory – tutaj oczywiście muszę pochwalić system funkcjonujący przy potworach, gdzie każdy potwór w grze ma określoną siłę i słabości od początku rozgrywki aż do samego końca. Nie ma tutaj żadnego durnego systemu leveli czy skalowania siły potworów do gracza. Czyli nie spotkamy się z sytuacją, że nasz bohater spotka na swojej drodze ścierwojada z lvl 5 i ścierwojada z lvl 20. Tutaj jest tak, że owszem możemy spotkać silniejszego ścierwojada, ale wtedy jest to po prostu inna i silniejsza odmiana tego potwora (co zresztą widać po jego wyglądzie). To jest według mnie najlepszy istniejący system potworów i strasznie mnie boli to, że tak niewiele gier korzysta z tego systemu. Najprościej rzecz ujmując w grze istnieją potwory słabe, średnie, silne, bardzo silne i elitarne, gdzie te ostatnie potwory potrafią dać w kość graczowi nawet do końca rozgrywki (co ma oczywiście sens).

Ogólnie według mnie gameplay w tej grze jest naprawdę bliski perfekcji i boli mnie to, że jest bardzo mało gier, które mają podobny poziom wykonania. Przykładowo taki Wiedźmin 3 pod względem gameplayu to przy tej grze leży i kwiczy. W Wiedźminie zabrakło np. ciekawej eksploracji, ciekawego system rozwoju, czy dobrego systemu potworów.

Oceniam tego moda na 9/10. Dyszki nie dam, gdyż tak jak wspomniałem wcześniej fabuła nie porywa, dodatkowo zdarzają się w tej grze błędy czy gliche (kilka razy wywaliło mnie do pulpitu lub coś się zwiesiło), ale ogólnie jest to naprawdę świetna gra. POLECAM!

75 godzin (wg Steama), wykonane jakoieś 70-80% zadań. Klimat wylewa się uszami, takie kmioty jak Gothic III (niezły swoją drogą) czy Arcania (HA TFU) powinny bić pokłony i błagać o litość.